Канстытуцыйны суд падтрымаў адыёзны закон «аб тэрарызме»

Пад паняцці «тэрарызм» і «экстрэмізм» цяпер можна падвесці любую апазіцыйную дзейнасць.

Беларускі Канстытуцыйны суд размашыстыя і не канкрэтныя фармулёўкі закона не збянтэжылі, піша «Народная воля».

Галоўны суд краіны даўно знайшоў славаформы, якімі можна апраўдаць усё, нават рэпрэсіі і канцлагер. А менавіта: «Абмежаванне праў і свабод асобы дапускаецца толькі ў выпадках, прадугледжаных законам, у інтарэсах нацыянальнай бяспекі, грамадскага парадку, абароны здароўя насельніцтва, праў і свабод іншых асоб (частка першая артыкула 23 Канстытуцыі РБ). Беларускім Канстытуцыйным судом гэта палажэнне Канстытуцыі, мяркуючы па ўсім, тлумачыцца так: у інтарэсах нацыянальнай бяспекі дзяржава можа з грамадзянамі рабіць усё, што заўгодна. Галоўнае - прыняць адпаведны дакумент.

Між тым, злапомныя змены ў заканадаўства па барацьбе з тэрарызмам і экстрэмізмам, прынятыя адным рашэннем, адным заканадаўчым актам. Хоць яны прадугледжваюць унясенне змяненняў і дапаўненняў у самыя розныя законы, у тым ліку ў адзін з асноўных законаў дзяржавы - у Ваенную дактрыну. А гэта, як вядома, выпадак асаблівы, так як датычыцца змены заканадаўства, якое рэгулюе асноўныя напрамкі ўнутранай і знешняй палітыкі. Адпаведна, і галасаванне па такіх законапраектах павінна быць адмысловае, і прымаюцца яны не простай большасцю галасоў, а канстытуцыйнай большасцю ў дзве трэці дэпутацкага корпуса. Праўда, беларускія парламентарыі так імкнуліся падтрымаць прапановы КДБ па змяненні заканадаўства, што нават не звярнулі ўвагі на гэтую акалічнасць. Ваенную дактрыну яны мянялі за кампанію са звычайнымі законамі, праз коску. Што, вядома ж, не адпавядае вызначанай Канстытуцыяй працэдуры. Тым не менш, Канстытуцыйны суд вырашыў закрыць вочы і на гэта.

Цікава, што судовае пасяджэнне па гэтым законапраекце праходзіла без удзелу старшыні суда Пятра Міклашэвіча. І гэта ўжо не першы выпадак, калі Міклашэвіч адсутнічае пры вынясенні рашэння па найбольш адыёзных і рэпрэсіўных законапраектах. Суддзёй-дакладчыкам на гэты раз выступаў Станіслаў Данілюк, які ў часы Віктара Шэймана працаваў у Савеце бяспекі.