Когда торжествует демократия
31- Павел Усов, специально для charter97.org
- 18.12.2012, 19:05
Часто в ответ на слова о необходимости демократии для Беларуси, о ее превосходстве над авторитаризмом, можно услышать реплики о том, что демократия уже торжествовала в нашем обществе в начале 90-х годов.
Отличная статья! спасибо,Павел!
АдказацьСогласен с Павлом Усовым на 1000%!!!
АдказацьВ Ивацевичском райисполкоме в идеологах района ходит некий Великоселец Александр Фёдорович, так этот тип постоянно "вякает" (АГЛ) о том, что в Беларуси де была демократия в 90-х годах прошлого века и всё такое ужасное случилось... Этого парня так шпигают и нашпиговывают пропагандой в Минсках с целью не допустить потери власти Главным Фигурантом уголовного дела в "будущэм", что эти самые "идеологи" только и сеют свою проказу по всей РБ, аж "лепрозории" одно время не справлялись, но время идёт и нация пробуждается от тупого 18 - ти летнего сна.
Як так можна чалавеку усю разрэшыць и дать самаму усё рышаць? Гэтаж ниправильна. Нада яго паставиць перад станком, усё паказаць, если ни паймёт дубинкай па галаве даць, хай меньша думае, мечтая, - гэта ж быдла беларускае. Хай гэты чалавек радуецца што жыве у стабильнасци и працветацильнасци и усехда дастане кусочак мяска ад мяне.
Адказаць//Нет «хороших государств», все государства одинаково плохи, но демократическая система делает так, чтобы присутствие в жизни общества и каждого индивида «плохого государства» было как можно меньше. //
АдказацьВ постсоветских странах на место "«плохого государства» приходят "плохие" группы лиц с темными интересами. От деятельности которых большей части населения страны вреда не меньше, чем от "«плохого государства» ".
ПАВЕЛ -- спасибо!!...исключительно точно.--..!!!МОЛОДЕЦ!!...
Адказаць--КАК ЧЕТКО И ПОСУЩЕСТВУ ПРОСТО ИЗЛОЖЕНО .==
МОЛОДЕЦ..!!!...
Толково написано..
АдказацьДемократия побеждает когда ТОРЖЕСТВУЕТ ЗАКОН, который превыше всего. Когда законы создаются независимыми органами которые избираются. Когда все перед законом РАВНЫ. Когда люди ХОТЯТ ЗАКОНЫ СОБЛЮДАТЬ И ТРЕБУЮТ СОБЛЮДЕНИЯ ДРУГИМИ.
АдказацьТам где люди стоят на страже закона, там закон охраняет людей.
Беларусы привыкли жить в каких то дырах меж законами и указами. Как бы жизнь сама по себе, а закон сам по себе.
Неправда ваша. Создайте законы против демократии, и она - демократия НИКОГДА не восторжествует.
АдказацьВаленса уходил под прицелом фотоаппаратов, лукашенко будет уходить под прицелом автоматов.
Адказаць=> Просто ещё раз убедился, что Павел Усов - здравомыслящий, честный и отважный Человек. Павел, спасибо Вам!
АдказацьВаленса в результате круглого стола оставил страну на растерзание коммунякам и агентам.
АдказацьВЯРТАННЕ ДЭМАКРАТЫІ
АдказацьКажуць дэмакратыя наведвалася да нас ў пачатку 90-х гадоў.
Няхай гавораць.
Дэмакратыя - гэта моцная ўлада падкантрольная народу.
Калі гэта было на нашае зямлі? Я ня ведаю.
У 1994-м адзіны раз у гісторыі беларускага народа пасля амаль 77 год панавання камуністычнай ідэалагічнай няволі адбыліся дэмакратычныя выбары. На іх перамог А.Лукашэнка. Але з тых часоў дэмакратычныя выбары болей да нас не заглядвалі. Вось таму пакуль для мяне дэмакратыя - гэта лайно, якое ангельскі палітык Уінстан Чэрчыль размазаў па падтручніках дзяржаўнага кіравання, калі сказаў, што "дэмакратыя гэта самы горшы від праўлення, не лічачы астатніх".
З 1988-га года падчас скону СССР нам, беларусам, пашчасціла наслухацца тутэйшых моўных сусаніных - моўных адраджэнскіх дэмагогаў-палітыканаў, якія за шэсць год трызнення аб сваёй нацыянальнай ідэі, стрыжнем якой павінна была быць беларуская мова, забалбаталі і мову, Закон аб якой прыняў папярэдні да іх Вярхоўны Савет 11 склікання, і тэму дэмакратыя настолькі, што нацыя ў рэшце рэшт у 1994-м выбрала русскоязычную дыктатуру, замест адраджэнскай беларускамоўнай. Але ўсё ж ВЫБРАЛА. Што выбрала - тое й мае.
"Президент обеспечит реальную возможность каждому гражданину Республики Беларусь думать и говорить на том языке, на котором он воспитан. Президент в этой сфере не будет действовать принудительно." (1994. Тезисы программы кандидата в президенты А. Лукашенко.)
Магчыма для таго, каб падтрымаць гэтыя тэзісы першага прэзідэнта Беларусі пасля канстытуцыйнага дзяржперавароту-96, які ажыццявіў Лукашэнка, адраджэнцы-зянонаўцы двойчы легітымізавалі лукашысцкую ўладу праз удзел Пазьняка, яго партыі й паплечнікаў, іншых каманд кандыдатаў і народа, ў прэзідэнцкіх кампаніях 2001 і 2006 гадоў, у якіх спачатку элегантно (2001), а затым убедительно (2006) перамог Рыгоравіч. Нагадаю, што легітымнасць палітычнай улады ўключае прызнанне палітычнымі сіламі і народам правамернасці спосабаў абрання ўлады.
Такім чынам лукашызм легітымна гаспадарыў аж да 19 снежня 2010 года.
"Нашая палітыка, якую мы мэтадычна праводзім ужо доўгі час і якая ўжо дае плён – гэта аддзяліць электарат ад рэжыму, пазбавіць рэжым падтрымкі людзей, стварыць умовы для антырэжымнай кансалідацыі народу і стварэньня крытычнай масы грамадзкай альтэрнатывы. Гэта дасягаецца праз сыстэматычны байкот выбараў. Гэта шлях разгорткі грамадзкага змаганьня," - распавёў Зянон Пазьняк 11.05.2010г. у інтэрв'ю Беларускай службе «Радыё Свабода» пасля прэзэнтацыі другога тома "Канцэпцыі новага Беларускага Адраджэньня" ў артыкуле Сяргея Навумчыка "Зянон Пазьняк: “Выбары трэба байкатаваць”.
Няўжо байкот павінен быў атрымацца ад аднаго гэтага выказвання? Няўжо на яго падрыхтоўку дастаткова некалькі слоў на «Радыё Свабода», выказаных за паўгода да выбараў? Думаю, што не. Бо напярэдадні выбараў-2010 першая беларуская газета Наша Ніва на сваім сайце паказала медыя-ролік аб сустрэчы кіраўнікоў апазіцыйных лукашызму каманд кандыдатаў на пасаду прэзідэнта, якія ў размове нават не ўзгадалі тое выказванне Пазьняка.
Менавіта 19 снежня 2010 года ў дзень "прэзідэнцкіх выбараў" лукашызм ажыццявіў другі дзяржаўны пераварот па сродках сілавой правакацыйнай спецаперацыі, пасля якой амаль шэсцьсот чалавек апынуліся за кратамі ў яго палоне. Нажаль ня ўвесь апазіцыйны лукашызму люд быў тады на Плошчы, ня ўвесь народ даў бой лукашызму. Магчыма таму, што частка беларусаў усё ж прыслухалася да згаданага зянонаўскага закліку...
Андрэй Саннікаў, кандыдат у прэзідэнты: "...найбольш яскравая прэзыдэнцкая кампанія была ў 2010 годзе, і тады людзі адтрымалі больш надзеі. І не таму, што Лукашэнка вырашыў даць нейкую палёгку і згуляць у дэмакратыю. Вялікая колькасьць актывістаў з рознымі поглядамі, але ж дэмакратычнага накірунку, працавалі зь людзьмі, прапаноўвалі свае праграмы, свае шляхі выйсьця з тупіковай сытуацыі і абудзілі краіну." (04.11.2012. «Радыё Свабода».)
Шматтысячная Плошча-2010 стала самай значнай падзеяй у нашай найновай гісторыі пасля абвяшчэння суверэнітэту, заклікала на нашу зямлю беларускую дэмакратыю, якую, няхай усяго некалькі дзён падчас перадвыбарнай кампаніі, адчуў беларускі народ, і стала прадвесніцай будучай рашучай барацьбы супраць лукашызму - политики лжи, беззакония и белорусоненавистничества. Плошча прымусіла антыбеларускую ўладу на процізаконныя дзеянні каля Дома ўрада, ў іншых месцах сталіцы, ў выніку якіх Лукашэнка пасля 19 снежня 2010 года стаў нелегітымным кіраўніком краіны, бо шчэ да абвесткі афіцыйных вынікаў выбараў аддаў каманду сілавікам напасці на некаторых кандыдатаў, пасля чаго частка з іх па яго загаду была пазбаўлена свабоды і, як следства, магчымасці апратэставаць канчатковыя вынікі ЦВК.
Дэмакратыя - гэта смерць лукашызму і пры дэмакратычных выбарах, пры ўладзе падкантрольнай народу, Лукашэнка ў 2010-м не застаўся б кіраўніком дзяржавы.
Ня ведаю калі дэмакратыя вернецца на Беларусь, але галоўнае, што актыўнымі ўдзельнікамі тых падзей былі маладыя людзі - прыхільнікі дэмакратычных пераменаў. Так што ў будучыні будзе каму яе сустрэць і прытуліць.
нехта плюсік паставіў...
Адказацьці то выпадкова, ці то прачытаў маё ВЯРТАННЕ ДЭМАКРАТЫІ
дзякуй
я понимаю, что вам, моим землякам-соотечественникам, лучше было бы, если бы я не писал тут на Хартии97 вообще, а если писал, то только по-русски, бо вы такія ж як я быў амаль 10 год таму - не в зуб ногой читать по-белорусски
но уж извините - демократия есть демократия и потому буду писать на том языке на котором мне это лучшее - па-беларуску
и чтобы вы знали мою позицию:
никакой демократии на Беларуси не будет, пока будет существовать зяноновская идеология, т.к. она есть препятствие для уничтожения идеологии лукашизма
никакой личной неприязни к Зянону Пазьняку нет
мы с ним за 6 лет даже ни разу не ссорились
но пазьняковщину считаю врагом белорусской нации
и ее уничтожу
P.S.
все мои комменты не для сторонников З.П.
для них пишу редко
Что Вы знаете о "белорусской нации", что Вы сам сделали для нее, чтобы делать такие заявления?
АдказацьСпасибо за статью. Столько всколыхнулось в душе, что хоть сама садись за большую статью, а не за маленький комент. В начале 90-х, когда в махровом тоталитаризме появились уже, пусть и совсем крохотные, но ростки демократии, когда уже развалился союз и в производственной и финансовой сфере была страшная неразбериха, завод, на котором я работала почти стоял. При союзе завод работал круглосуточно без выходных, с 5-ю праздничными днями в году: 1и 2 мая, 7 и 8 ноября и 1 января. Все остальные праздничные дни "по просьбе трудящихся" ( именно так и писали в приказах ) объявляли рабочими. А тут завод стал работать по трое - четверо суток в месяц. Все остальные дни люди сидели дома, занимались кто чем . За вынужденные прогулы нам платили 23 тарифа. Самое интересное было в том, что уровень благосостояния работников практически оставался прежним. И отношение зарплаты к зарплатам на других предприятиях оставалось таким же. А ростки демократии становились сильнее. Откуда ни возьмись появились вдруг умные, грамотные, и, как не трудно в это поверить, честные и порядочные руководители. Не все, но надежда на что-то толковое появилась. А потом пришёл 94 год. И в стране стали "наводить порядок". Да, завод работал всё больше и больше. Даже опять стал работать как при союзе, только праздники стали другие, но опять появилась формулировка "по просьбе трудящихся." Однако, как ни странно, уровень благосостояния работников остался прежним ( правда, произошло некоторое перераспределение уровня зарплат между рабочими и итр в пользу итр, что при толковых системах управления производством подбором кадров можно было бы приветствовать, но при нашем всеобщем кумовстве и принципе личной преданности, не о каких преимуществах речи не идёт). Совершенно незаметно исчезли так называемые фонды общественного потребления, а с учётом того, что при расчётах тарифов то, что ранее аккумулировалось в этих фондах не появилось, этими фондами стали пользоваться другие. А наши дети, для того, чтобы иметь тот же уровень благосостояния, какой имели мы, лезут в пожизненные долги.
АдказацьВот и получается, что люди отдают свободу и демократию, как ненужное что-то, а потом даже не замечают, как у них забирают то, что они уже считают нужным.
Каждый народ имеет то, что заслуживает. Лишь тот достоин жизни и свободы, кто каждый день идет за них на бой
Из трагедии «Фауст» немецкого ученого и поэта Иоганна Вольфганга Гете (1749-1832
Елена,
Адказацьспасібо за комментарий. Единственное, что можно сказать, так это то, что в начале 90-х были личные трагедии и победы, после 1994 года, остались только трагедии и надежды на победу.
Алена, 22:15, 18.12: "В начале 90-х... в махровом тоталитаризме появились... совсем крохотные... ростки демократии, А потом пришёл 94 год."
Адказацьа что по-вашему, Алена, было между ростками и 94-м?
цікава...
Между ростками и 94-м была надежда на то, что завтра будет лучше, чем сегодня. Появлялись предприниматели с начальным производством, которые сегодня уже могли бы иметь свои заводы с конкурентным товаром. В конце концов, госпредприятиями руководили бы не бестолковые в производстве отставные генералы и преданные назначенцы, а грамотные производственники. А какая и у кого сегодня надежда на лучшее завтра? Вся система заточена под одну личность. И если эта личность неожиданно "прекратится", то ситуация будет какой-то период непредсказуемой. Это произойдет в любом случае, но чем дольше этот процесс будет отдаляться, тем дольше будет длиться процесс выздоровления. А главное, что население не знает, что такое демократия. Оно только видит положительную картинку демократической западной жизни. Демократия уязвима со всех сторон, а её защита - это демократические законы, как для первого лица, так и для каждого. Готово ли наше население жить по законам демократического государства? Сомневаюсь. Но уехавшие из страны в Европу вливаются в ситуацию без проблем. Но вот Европа никак не может влиться в наше восприятие жизни.
АдказацьПолностью согласна с VLD, 10:27, 19.12, но хочу ещё добавить, что нормальные и светлые люди появились везде. В милиции, в органах власти, в судебной системе. Люди просто на улицах, в общественном транспорте, в курилках говорили не о чарке и шкварке, а о судьбе страны и справедливости. И как много людей вдруг оказалось, для которых это было важным. Суды руководствовались законом, а судьи открыто пренебрегали телефонным правом. Политическая и общественная деятельность стали настоящими , а не декоративными. Выражение лиц у людей стало другое. Да мы просто были молодыми и полными сил, готовыми отдать себя на службу своей стране и народу. Вместо этого жизнь ушла на борьбу с мракобесием и поражения.
АдказацьПри демократии, как вы знаете, источник власти народ. Президент- председатель исполнительного органа на определённый срок, но никак не законодательного. Что мы видим-ФАШИЗМ.
АдказацьОпределение фашизма по Большой энциклопедии - насаждение режима, основанного на принципах тоталитарно-корпоративной государственности; отрицание прав и свобод человека, несёт в себе реальную угрозу миру и безовасности человечества; утверждение насилия и террора в целях подавления политического противника и любых форм инакомыслия. Делайте вывод.
Адказаць...Демократия восторжествует тогда.... когда хотя бы более половины населения будет морально готово к ней.
АдказацьВсе совершается в умах. А уж потом - на площади.
Кажуць, некалі Бог сабраў прадстаўнікоў грамадства з усіх краін, каб раздаць дэмакратыі. У яго шмат іх тады было…
АдказацьПакуль чакалі Усявышняга, гудзеў чалавечы вулей, і Бог назіраў збоку, а потым, у залежнасці ад моцы гэтага гуду ў той ці іншай суполцы, раздаваў з торбы дэмакратыі. Урэшце дайшоў да беларусаў, якія стаялі моўчкі, і спытаў: «Чаму маўчыце, людзі?» У адказ таксама было доўгае маўчанне, і толькі адзін беларус Ляксандра вырашыў адказаць: «Яны ўжо некалькі стагоддзяў не размаўляюць адзін з адным, бо калісьці пасварыліся».
Бог аддаў яму торбу, махнуў на беларусаў рукой і заклапочана сышоў.
З тых часоў адзін Ляксандра ведае, што было ў той торбе. Бо астатнія па-ранейшаму маўчаць, то бок па-ранейшаму байкатуюць дэмакратыю.
###
Гэта мая байка, якая ўпершыню была надрукавана на форуме радыё СВАБОДА гады тры таму, затым двойчы на форуме газеты НАША НІВА, прычым пасля другой публікацыі НН яе заўважыла і перанесла на першыя старонкі свайго сайту. Менавіта апошні крыху адрэдагаваны мной зараз варыянт прапаную форуму Хартыі97.
Anatol Starkou, спецыяльна для форуму Charter97 , 21:46, 18.12
Адказаць==================================================================
Чытаю Вас, і акрамя звычайнай агіды, падумалася вось што.
Вы - чалавек, які назвае дэмакратыю - лайном, сам жывячы ў ЗША;
лае Пазьняка, але карыстаецца ягонымі заваёвамі;
сам будучы расейцам, піша на беларускай..
Зьвяртацца да Вас ня стану - гэта бязсэнсоўна. Нават нягледжячы на тыя "плюсікі", што Вы атрымалі - да сапраўднага аўтарытэту яны ня маюць дачыненьня, бо, хутчэй за ўсё, Вы іх атрымалі толькі за тое, што напісалі беларускімі літарамі (а не на беларускай мове).
Таму зьвяртаюся да звычайных камэнтатараў на Хартыі:
Ці ня сорамна? Расеец, які жыве ў ЗША, піша на беларускай, а мы, што жывём на сваёй замлі і маем тут магілы нашых продкаў-беларусаў, пішам па...
Задумайцеся, людзі.
Чаму пішаце НА ЗАМЕЖНАЙ мове?!
Павел, дзякуй.
АдказацьЯк заўсёды, прачытаў пазьней і як заўсёды, пішу пазьней за астатніх:
Як заўсёды, выдатна.
Але лукашэнка, хутчэй за ўсё, Вас не чытае. І не таму, што яму часу няма ці ня здольны карыстацца айподам.
Таму, што ён проста не зразумее, пра што йдзе гаворка ў Вашым артыкуле. А нават калі яму растлумачаць, аб чым - то ўсё роўна ня пойдзе на дэмакратычныя зьмены, бо яны дзеля яго - сьмерць.
А калі пішаце для ўсіх астатніх, - тых, хто патынцыйна здольны прынесьці зьмены і цікавіцца перавагамі дэмакратыі, то мне, да прыкладу, было-б цікава даведацца аб Вашых парадах, ці гістарычных прыкладах-паралелях, якія б нам здолелі дапамагчы.
Бо я ўпэнены, што Вы імі валодаеце, як аналітык-палітоляг.
Гэта адчуваецца па Вашым ўзроўню.
Выбачайце, калі ласка - ня ў якім разе не хацеў пакроыўдзіць.
Чегеварвар, дзякую Вам за каментар. Паспрабую ў хуткім часе напісаць такі артыкул.
АдказацьШто тычыцца, пытання адносна таго, каму і дзеля чаго я пішу гэтыя артыкулы. Для новага пакалення, маладых людзей, якія толькі пачынаюць фарміраваць свае думкі і светапогляд. Дзеля таго, каб чытачы былі не толькі спажыўцамі навінаў і падзей, але пачыналі самі ствараць рэчаіснасць, развіваць свой дух.
Дзякуй за адказ, шаноўны Павел. На жаль, ня маю Вашыя каардынаты, таму адкажу тут. Свой мэйл пакідаю мадэратару.
АдказацьМне падалося, што Вы ўсё-ж трошкі пакрыўдзіліся.
Дарэмна, калі так, і зараз растлумачу, чаму.
Вашыя артыкулы - досыць абгрунтаваныя ды лягічныя, але відавочна, што "узровень" Вашай аналітыкі і мовы выказваньня меркаваньняў - нашмат вышэйшы за ўзровень т.зв. "сярэднебеларускі" - тых, хто не хапаецца за валер'янку пры чарговых вар'яцкіх учынках лукашэнкі ды не падае пад стол ад смеху з бязглуздасьці заяў чарговых тазікаў-козлікау і іншых савіных.
То бок пераважная большасьць "тожабеларусав" Вас не зразумее. І гэта зьлёгку можна ўбачыць пад колькасьцю камэнтароў пад Вашымі артыкуламі і навіной аб колерах строяў чарговых лакеяў.
І калі тое адбываецца тут, на Хартыі, дзе з большага піша народ адукаваны, то можна ў'явіць, што прыцягвае ўвагу народа, што Хартыю не чытае.
Тое-ж тычыцца й моладзі, толькі ў значна цяжэйшай ступені, - гэта таксама лягічна, за рэдкім выняткам (маю наўвазе МФронт, Зьмену ды проста насамрэч адукаваную моладзь).
Таму й пішу, што Вашыя артыкулы КАНСТАТУЮЦЬ нашае становішча тым нешматлікім, хто насамрэч і так няблага уяўляе яго, а большасьці яно не патрэбна - яна проста не зразумее, аб чым ідзе гаворка.
У той-жа час, паўтараюся, на маю думку Вашыя веды і стыль дазваляюць Вам прывесьці такія паралелі з уласнага, замежнага ці гістарычнага досьведу, што падштурхоўвалі-б Вашую аудыторыю да ВЫСНОВАЎ.
Тым больш такія прыклады Вы ўжо давалі - Ваш "Режім-это мы" натуральна "алічбаваў" мае думкі, што, ў сваю чаргу, памагло мне пераасэнсаваць ўсё тое, што на самой справе адбываецца і ЯК ДЗЕЙНІЧАЦЬ, што ў сваю чаргу, перавярнула маё стаўленьне да ўсяго, і падштурхнула да самаадукацыі у самым грунтоўным сэнсе.
Цяпер, калі Вы перачытаеце мой папярэдні каментар праз фільтр таго, што я зараз напісаў, то ўбачыце, што ня мелася ніякай спробы пакрыўдзіць Вас.
Але ўсё-ж даруйце, калі тое адбылося, ды не ўспрыміце мае словы, як нейкае навучэньне ці што.
Гэта - проста думкі Вашага заўзятага чытача.
Са шчыраю павагаю.
Шаноўны Чегеварвар,
АдказацьНа сам рэч, вы не сказалі нічога, што магло пакрыўдзіць мяне. Я пагаджаюся з Вашымі словамі і высновамі, і я гэта вельмі добра разумею. З большага, і гэта не толькі ў Беларусі, праблемамі рэчаіснасці, палітыкі, будучыні цікавіцца не так шмат людзей. У нашай краіне ў прыватнасці, людзі задаўлены сістэмай, ім не хочацца думаць, ім не хочацца што небудзь рабіць. Яны забіліся ў куток сваіх праблемаў і моўчкі цягнуць лямку прыгнёту. Нашая краіна ў гісторыі не з'яўляецца выключэньнем. Змены раней ці пазьней наступяць, галоўнае быць да іх прыгатаваным, мець каманду прафесіяналаў, для гэтага павінен быць таксама чалавек, хто зможа гэта рабіць, каму будуць верыць.
Нажаль на дадзеный момант мы не ўстане знішчыць рэжым пры дапамозе сілы (хаця не выключаю, што такі момант можа настаць). Ня ма рэсурсаў, галоўная чалавечых - лідэрскіх. Я шмат пісаў на гэтыя праблемы, напрыклад за доўга да выбараў было некалькі артыкулаў, што павінна рабіць апазіцыя, і раней таксама пісаў пра стратэгіі і тактыкі розных палітычных груп у Беларусі (шмат маіх артыкулаў на старонцы Новай Еўропы), таму маю пачуццё, што тэма пакуль вычэрпалася, стала проста не цікава пра гэта пісаць (на дадзены момант) , зараз пытаюся знайсці новы фармат для артыкулаў.
Але на гэтую тэму можна дыскутаваць вельмі доўга. Мяне знайсці вы можаце ў Facebook, калі карыстаецеся.
З павагай,
Адзначаюся, что бачыў Вашае паведамленьне ды добра Вас разумею, бо чытаў Вас раней (зразумела, ня ўсё, але тое, што мне трапляла на вока - то супадала з маімі меркаваньнямі, то ўвогуле расплюшчвала вочы).
АдказацьУ любым выпадку зноў дзячу за адказ.
Надалей паспрабую тваркнігу, калі атрымаецца.
Самага Вам найлепшага.
Вы не можете ничего сделать здесь и сейчас, а страна уже на последнем издыхании. Только стоите над уже останавливающимся сердцем и засыпающим мозгом и дискутируете - надоему току или выключаем аппарат. А про фашизм в Белорусии уже 18 лет назад все было ясно. Да и ежовщина тоже здесь зародилась, В Росии сталинизм закончился со смертью вождя только и что дальше? сейчас? Дайте решение!!! Нация вымирает.
АдказацьДемократия ( народовластие) возможна тогда, когда все материальные и духовные ценности будут предоставлены народу. В настоящее время идет процесс обогащения сотен за счет обнищания тысяч. В руках немногих оказываются все ценности, а остальным остается рабский труд и унижения.
Адказаць