28 сакавiка 2024, Чацвер, 21:16
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Бернар-Анры Леві: Абавязак па абароне дэмакратыі

3
Бернар-Анры Леві: Абавязак па абароне дэмакратыі

Французскае ўмяшанне ў Малі - гэта добрая навіна па меншай меры па пяці прычынах.

Аб гэтым піша вядомы французскі пісьменнік і філосаф Бернар-Анры Леві ў выданні La Regle du Jeu (пераклад - Inosmi.ru).

1. Яно стварае заслон на шляху стварэння тэрарыстычнай дзяржавы ў самым цэнтры Афрыкі і на подступах да Еўропы: адказ мяцежнікаў, іх дысцыпліна, удасканаленне іх зброі і магчымасцяў (у прыватнасці гэта датычыцца здольнасці збіваць тэхніку прама падчас палёту) - усё гэта пацвярджае, што мы маем справу з сапраўднай злачыннай арміяй, арганізаванай, падрыхтаванай і небяспечнай.

2. Яно перакрэслівае ваенныя мэты «Ансар ад-Дын за межамі Малі»: узмацненне існуючых ісламісцкіх вочак на захадзе, у Маўрытаніі, і на ўсходзе, у Нігеры, аб'яднанне з байцамі «Бока Харам» (гэты вар'яцкі ісламісцкі рух сее смерць у Нігерыі), фарміраванне ў рэгіёне злачыннай восі, якую без цяперашняй аперацыі было б немагчыма зламаць.

3. Яно пацвярджае прынцып, абавязак па абароне, які ўжо быў устаноўлены падчас ўмяшання ў Лівіі: адзін раз - прэцэдэнт, два разы - юрыдычны выпадак. Гэта вялікі прагрэс для прыхільнікаў права на ўмяшанне, для праціўнікаў права народаў застацца прадстаўленымі самім сабе (яго лёгка можна зблытаць з імкненнем багатыроў памыць рукі пры выглядзе пакут усіх прыгнечаных), для ўсіх тых, хто лічыць, што ў дэмакратыі не можа быць больш межаў, чым у тэрарызма.

4. Яно пацвярджае старажытную тэорыю вайны, якая зусім нядаўна зноў выйшла на першы план пасля вайны ў Лівіі. Франсуа Аланд рашыўся на прымяненне сілы толькі ў якасці апошняй крайнасці. Ён зрабіў гэта ў поўнай адпаведнасці з міжнароднай легітымнасцю у тым выглядзе, у якім яна фармулюецца ў рэзалюцыі Савета бяспекі ад 12 снежня. Ён зрабіў усё, каб забяспечыць для аперацыі важкія шанцы на поспех, дабіцца таго, каб нанесеная ёй шкода апынулася меншай, чым тая, што ёй удасца прадухіліць. Такая тэорыя Гроцыя. Такая тэорыя святога Фамы. Такі ўрок практычнай філасофіі.

5. Нарэшце, яно падкрэслівае выдатную ролю Францыі на першай лініі барацьбы за дэмакратыю. Аланд ідзе па шляху Сарказі? Як быццам бы тут ёсць нейкая праблема! Як быццам бы тое, што адбываецца не ў тысячу разоў важней, чым нейкае міметычнае ці палітычнае суперніцтва! Так, напрыклад, з пункту гледжання ЗША Францыя вынаходзіць стратэгічную і палітычную дактрыну, якой атрымоўваецца абыйсці бокам дзве бяды, якія ідуць рука аб руку: неакансерватызм і сляпую абарону суверэнітэту. Акрамя таго, няма тут і гіпертрафаванага «патрыятызму». Іншымі словамі, не радавацца было б папросту неразумна.

Зразумела, цяпер, у панядзелак увечары, калі я пішу гэтыя радкі, партыя яшчэ зусім не выйграная, таму радавацца раней часу таксама нельга.

1. Нельга скідаць з рахункаў тэрарыстычную пагрозу, якая сыходзіць ад гэтых пустэльных талібаў: Умар Ульд Хамаха па мянушцы «чырвоная барада» звяртаецца ад іх імя да ўсіх французаў і кажа, што яны «расчынілі вароты пекла», але могуць самі згарэць у яго полымі. Усё гэта нагадвае рыторыку «Аль-Каіды», яе апакаліптычнае вар'яцтва, што, як бы там ні было, не адмяняе рэальнай небяспекі для мірнага насельніцтва, якое зазвычай апынецца галоўнай мэтай гэтых людзей.

2. Застаецца пытанне нашых заложнікаў, якія да вялікага здзіўлення сваіх выкрадальнікаў не сталі для іх жывымі шчытамі і непарушнымі гарантыямі бяспекі. Што робіш, калі пазбаўляешся жыццёва важных гарантый? Пазбаўляешся ад іх як ад баласта? Помсціш? Спрабуеш дамовіцца, пра што яшчэ можна? Ці трэба нам быць гатовымі аплакваць і іншых французскіх заложнікаў? Ад адной думкі кідае ў дрыжыкі...

3. У краіне склаліся асаблівыя ўмовы пустэльнай вайны. Часта можна пачуць, што пустыня - гэта адкрытая, голая прастора, і што знаходзяцца там уразлівей, чым дзе-небудзь яшчэ. Але гэта няправільна. На самай справе ўсё ідзе зусім інакш. Калі б вам давялося ўбачыць, напрыклад, у той жа Лівіі, байцоў, якія зліліся з пясчанымі выдмамі, калону пікапаў, якая з'яўляецца нібыта з ніадкуль, атуліўшыся нават ад ваеннага спадарожніка, вы б ведалі, што вайна будзе доўгай і складанай. І што перамога над малійскімі ісламістамі зусім не будзе падобная на забаўлівы шпацыр.

4. Па меры ўдараў нам трэба зрабіць усё, каб паспрабаваць знайсці палітычнае рашэнне. Што сказаць туарэгам? Як наконт іх даўняга і ў нейкай меры нават апраўданага імкнення да незалежнасці? Як аднавіць краіну без дзяржавы, нацыю без урада і арміі? На каго можна пакласціся ў Бамака, каб даць пачатак хоць бы парасткам дэмакратыі? Адказаў на ўсе гэтыя пытанні пакуль што не відаць. Для іх вырашэння спатрэбіцца ў роўнай ступені як палітычная гнуткасць, так і ваенная жорсткасць.

5. Акрамя таго, вельмі хутка нас будзе чакаць цэлы гурт прароцтваў аб зацягванні канфлікту, новым В'етнаме, ваенным авантурызме, які павінен быў працягнуцца ўсяго некалькі дзён, але зацягнецца на гады. Такія капрызы дэмакратыі ў грамадскай думцы, перабольшаны і не пазбаўлены зламыснасці пацыфізм добранамераных Францыі. Ці хопіць у нас зацятасці, каб не пайсці ў яе на поваду? Ці зможам мы перамагчы пагарду тых, хто ўжо зараз на ўвесь голас крычыць аб вяртанні Францыі ў Афрыку і яе неакаланіяльных рэфлексах?

Франсуа Аланд праходзіць сваё першае сапраўднае выпрабаванне ў палітыцы і гісторыі.

Напісаць каментар 3

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках