Як НЛА спынілі футбольны матч

60 гадоў таму футбольны матч у Фларэнцыі перапыніўся ў самым разгары.

Гледачы і футбалісты замерлі - хто ў полі, а хто на трыбунах: над стадыёнам праляцелі неапазнаныя лятаючыя аб'екты. Пачалося нашэсце іншапланецян? А калі не, то што гэта было?

Дзень 27 кастрычніка 1954 у Таскане выдаўся сонечным і пагодлівым. Па-асенняму свежае паветра было празрыстае і чыстае. Адзін з лепшых футбольных клубаў таго часу, "Фіярэнціна", гуляў супраць іншага мясцовага клуба, не гэтак знакамітага, - "Пістаезэ".

10 тысяч фанатаў назіралі за матчам з трыбун стадыёна Арцеміё Франкі. І раптам, у самым пачатку другога тайма, стадыён замер, пасля чаго ўвесь натоўп выбухнуў крыкамі. Заўзятары перасталі сачыць за гульнёй і ўтаропіліся ў неба, паказваючы на нешта пальцамі. Футбалісты спыніліся, і мяч, які стаў раптам нікому не патрэбны, сіратліва замер на траве, - паведамляе BBC.

Адным з футбалістаў быў Ардзіка Маньіні, мясцовая легенда, які гуляў у камандзе Італіі на Чэмпіянаце свету ў 1954 годзе.

"Я памятаю усё, як ад А да Я, - успамінае Маньіні. - Над стадыёнам павольна-павольна праплывала нешта, што больш за ўсё было падобным на яйка. Усе глядзелі ўверх. Акрамя таго, па небе разлілося нейкае серабрыстае ззянне".

"Мы былі проста ўражаныя, таму што ніколі раней не бачылі нічога падобнага. Мы былі проста ў шоку", - кажа ён.

Гульню прыпынілі, таму што, як напісаў пазней у справаздачы суддзя, "гледачы ўбачылі нешта ў небе". Сярод гледачоў на трыбунах быў Джыжы Боні, адзін з самых верных заўзятараў "Фіярэнціны".

"Я выдатна памятаю гэтае неверагоднае відовішча, - успамінаў ён пазней. - У небе над стадыёнам з'явіліся нейкія аб'екты. Спачатку яны рухаліся вельмі хутка, а потым неяк адразу спыніліся. Больш за ўсё яны былі падобныя на кубінскія цыгары. Проста, як толькі я іх убачыў, мне на розум неадкладна прыйшлі цыгары, і менавіта кубінскія".

Боні правёў нямала часу, зноў і зноў пракручваючы ў галаве падзеі таго дня: "Я думаю, што гэтыя прадметы былі пазаземнага паходжання. Я ў гэта веру, і ніяк інакш для сябе растлумачыць гэтае відовішча не магу".

Яшчэ адзін футбаліст, Рамола Тучы, па-ранейшаму бадзёры 70-гадовы мужчына, згодны з Боні: "Тады ва ўсім свеце ўсе казалі аб прышэльцах, аб НЛА, а мы ўсё гэта бачылі на яве, сваімі ўласнымі вачыма".

Выпадак на стадыёне Арцеміё Франкі нельга растлумачыць масавай істэрыяй - цягам некалькіх дзён НЛА назіралі над многімі гарадамі Тасканы. Некаторыя відавочцы кажуць пра тое, што прамень яркага белага колеру вісеў у небе над горадам Прата, на поўнач ад Фларэнцыі.

Раберта Піноцці, прэзідэнт Італьянскага нацыянальнага цэнтра вывучэння НЛА, гатовы гаварыць пра падзеі таго дня гадзінамі. Ён напісаў мноства кніг пра НЛА, і ягоны дом у цэнтры Фларэнцыі забіты старымі афішамі італьянскіх фільмаў пра прышэльцаў, газетнымі выразкамі і чорна-белымі фотаздымкамі, на якіх адлюстраваны размазаныя "лятаючыя талеркі".

"Гульцы і гледачы былі проста ўражаныя, калі ўбачылі гэтыя аб'екты над стадыёнам, - распавядае Піноцці. - Тады газеты пісалі пра нашэсце марсіян. Вядома, зараз мы ведаем, што гэта не так. Але мы можам прыйсці да высновы, што за гэты феномен нясуць адказнасць разумныя істоты - з высокаразвітымі тэхналогіямі, відавочна пазаземнага паходжання".

Піноцці вельмі хацелася б даведацца, што гэта за рэчыва сыпалася тады з неба. Пад "рэчывам" ён мае на ўвазе тое самае, што Маньіні назваў "серабрыстым ззяннем".

"Даказана, што адначасова з НЛА, які праляцеў над Фларэнцыяй, з неба сыпалася нейкая дзіўная клейкая субстанцыя, - прадаўжае аповед Піноцці. - Мы называем яе "валасамі анёлаў". Праблема ў тым, што праз параўнальна невялікі прамежак часу, яна цалкам разбурылася".

Сам Піноцці назіраў за таямнічым феноменам, калі быў яшчэ 10-гадовым хлопчыкам: "Сярод белага дня дахі фларэнтыйскіх дамоў пакрыла нейкае белае рэчыва, як быццам выпаў снег. А праз гадзіну яно цалкам растала. І ніхто так і не ведае, якую сувязь дзіўная белая субстанцыя мела з НЛА".

Розныя сведкі, апісваючы белае рэчыва, казалі, што яно было падобна на бавоўну, або павуцінне. Сабраць яго, аднак, так і не выявілася магчымым, таму што ў чалавечых руках яно цалкам распадалася. І ўсё-ткі знайшліся людзі, якія вырашылі, у што б там ні стала, высветліць, што ж гэта такое было.

Адным з іх быў журналіст фларэнтыйскай газеты La Nazione, цяпер нябожчык Джорджыа Баціні. У 2003 годзе ён распавёў італьянскай тэлевізійнай праграме "Вандроўнік", як у гэты дзень сотні людзей патэлефанавалі ў газету, каб распавесці аб таямнічай з'яве. Сам Баціні ў гэты момант знаходзіўся на працы. Будынак рэдакцыі размяшчаўся ў самым цэнтры горада, і з ягоных вокнаў неба не праглядалася: яго загароджваў знакаміты сабор. Баціні, у якога разыгралася цікаўнасць, вырашыў забрацца на дах.

Журналіст вырашыў разабрацца. У сваіх паездках па правінцыі ён наткнуўся на невялікі гай, дрэвы якога "ўпрыгожвалі" шматкі нейкага "пуху". Ён дастаў з кішэні запалкі, і наматаў на іх таямнічую субстанцыю, якую аддаў на хімічны аналіз у лабараторыю фларэнтынскага універсітэта. Як высветлілася, ён быў не першым, каму прыйшла ў галаву падобная ідэя.

У лабараторыі правялі спектраграфічны аналіз субстанцыі і вызначылі, што яна складалася з бору, кальцыю і магнію, і не з’яўлялася радыёактыўнай. На жаль, адкуль узялося гэтае спалучэнне хімічных элементаў, па-ранейшаму было зусім незразумела, а сам аб'ект даследавання быў цалкам знішчаны ў ходзе аналізу.

Ці магло таямнічае рэчыва мець пазаземныя паходжанне? Сур'ёзныя навукоўцы так не думаюць. Джэймс Макгаха, былы пілот ВПС ЗША, які цяпер перакваліфікаваўся ў астранома і працуе ў абсерваторыі Grassland ва ўсходняй Арызоне, больш за 40 тысяч гадзін правёў, назіраючы за начным небам. Не кажучы ўжо пра гадзіны, праведзеныя ім у кабіне амерыканскага баявога знішчальніка. Ён лічыць, што ўсяму ёсць простае і рацыянальнае тлумачэнне.

"Феномен НЛА - гэта міф: магія і забабоны, памножаныя на ідэю, што нейкім чынам да нас сюды з'явяцца прышэльцы - каб альбо нас выратаваць, альбо знішчыць", - кажа ён.

Ён лічыць, што тыя самыя "валасы анёлаў" былі нічым іншым як мігруючымі разам з павуціннем павукамі.

"Спачатку я думаў, што фларэнцінцы назіралі балід, яркі метэор, які згарэў у атмасферы. Яны могуць мець форму цыгар, ад якіх, у працэсе падзення, адвальваюцца кавалкі. Але потым мне стала цалкам відавочна, што гэты феномен тлумачыцца міграцыяй павукоў".

"Яны плятуць вельмі тонкую павуціну, якой карыстаюцца як ветразем. Некалькі павуцін склейваецца разам, і павукі падарожнічаюць на такім "караблі", перамяшчаючыся з месца на месца. Ён можа ляцець на вышыні да 500 метраў, і блікі сонца на павуціне ствараюць самыя неверагодныя візуальныя эфекты".

"І калі нейкая частка павуціння адрываецца і падае на зямлю, цалкам можна злічыць усё гэта магіяй, - заключае Макгаха, - але я амаль упэўнены, што менавіта гэта ў той дзень і адбылося".

Гэтая тэорыя пацвярджаецца добра вядомым феноменам, што павукі ў Паўночным паўшар'і мігруюць з месца на месца як раз у верасні і кастрычніку. Аднак прыхільнікаў НЛА гэта не пераконвае.

"Зразумела, я чуў пра гэтых мігруючых павукоў, гэта - поўная лухта! Старая казка, прычым дурная казка", - абураецца Піноцці.

Свае пярэчанні ён засноўвае на хімічным аналізе проб "валасоў анёлаў". Павуцінне складаецца з бялкоў. Гэта - арганічнае рэчыва, якое складаецца з азоту, кальцыю, вадароду і кіслароду, тады як пробы, сабраныя Баціні, мелі зусім іншы хімічны склад.

Праз 60 гадоў пасля падзеі шанцы дакладна вызначыць, што ж адбылося тады ў Фларэнцыі, нікчэмна малыя. Вучоны-хімік Філіп Боль, у прынцыпе, згодны, што хімічны склад "валасоў анёлаў" не адпавядае хімічнаму складу павуціння.

"Магній і кальцый досыць шырока распаўсюджаныя элементы ў жывых арганізмах, але бор і крэмній сустракаюцца істотна радзей. І калі праведзены хімічны аналіз лічыць верным, то вельмі малаверагодна, што гэтае рэчыва з'яўляецца прадуктам жыццядзейнасці павукоў", - кажа ён.

Так што і па гэты дзень таямніца застаецца таямніцай. І не важна, што кажуць навукоўцы. Для прыхільнікаў НЛА гэты феномен усё роўна мае і будзе мець пазаземныя паходжанне.

Ранальда Тучы, аднак, рады, што ўбачыў усё гэта на ўласныя вочы: "Мяне нібы заваражыла, і я быў вельмі-вельмі шчаслівы."