Тоомас Хендрык Ільвес: Для ЕЗ і ЗША надышоў «момант Чэрчыля»

Прэзідэнт Эстоніі заклікаў саюзнікаў па НАТА адказаць на расейскую агрэсію ва Украіне «з сілай, яснасцю і хуткасцю».

На думку эстонскага лідара, эканамічных санкцый, магчыма, для гэтага недастаткова, але ў той жа час ён устрымаўся ад публічных заклікаў да ваенных дзеянняў супраць Масквы. «Для лідараў ЗША і ЕЗ надышоў «момант Чэрчыля». Мы павінны выйсці на вышыню становішча з сілай, яснасцю і хуткасцю», - паказаў Ільвес у артыкуле, апублікаваным у газеце Washington Post.

Гісторыкі даюць высокую ацэнку брытанскаму прэм'ер-міністру часоў Другой сусветнай вайны Уінстану Чэрчылю, які аказаў узброены супраціў Адольфу Гітлеру, у той час як еўрапейскія дэмакратыі адна за адной здаваліся пад націскам германскіх войскаў. У сваім артыкуле Ільвес не заклікае наўпрост да ваенных дзеянняў, але кажа аб нявызначаных «рашучых сумесных мерах» у адказ на дзеянні Расеі, перадае «Голос Америки».

Перш за ўсё, з яго пункту гледжання, заходні альянс павінен вярнуцца да справы.

«Сэнс існавання НАТА - у абароне сваіх сяброў і іх тэрыторыі, - піша ён. - Неабходна прыняць неадкладныя меры для забеспячэння прысутнасці НАТА на ўсёй тэрыторыі альянсу».

«Па-другое, ні агрэсія ва Украіне, ні незаконная анэксія Крыма не павінны стаць поспехам без наступстваў, - працягвае прэзідэнт Эстоніі. - Украіна мае патрэбу ў нашай рашучай падтрымцы. Мы па-ранейшаму павінны быць гатовыя аказаць такую ​​дапамогу, якая толькі магчымая. Дапамогу і падбадзёрванне таксама павінны атрымаць Малдова і Грузія».

На думку Ільвеса, адказ Захаду Расеі павінен ляжаць не ў плоскасці кошту на газ, а грунтавацца на павазе агульных каштоўнасцяў.

«Любыя эканамічныя санкцыі абыйдуцца танней, чым ваеннае ўварванне, - піша ён, не ўдаючыся ў дэталі. - Але нішто не абыходзіцца так дорага, як страта свабоды».

«У мінулым, трансатлантычны альянс справіўся з шэрагам складаных выклікаў, - рэзюмуе прэзідэнт Эстоніі. - Сёння мы сутыкаемся з самым складаным выклікам за некалькі пакаленняў. У некаторых частках Еўропы спрабуюць загасіць ліхтары свабоды. Мы павінны прыняць рашучыя сумесныя меры, каб будучым пакаленням не прыйшлося задавацца пытаннем, чаму нічога не было зроблена, і чаму мы нічога не распачалі, калі так шмат было пастаўлена на карту».