Прадпрымальнікі: Выканаць патрабаванні ўладаў немагчыма

ІП не змогуць распрадаць несертыфікаваныя тавары ва ўстаноўлены тэрмін.

Жлобінскі рынак паўнюткі распродажаў - прадпрымальнікі гатовыя аддаць кашулі, блузкі, сонцаахоўныя акуляры і летні абутак па 40-100 тысяч рублёў, піша camarade.biz.

- Лета заканчваецца, таму ў нас дзейнічаюць сезонныя акцыі, - кажуць гандляры.

Але не толькі таму ІП спяшаюцца пазбавіцца ад тавару - да 1 сакавіка наступнага года ім трэба паспець распрадаць рэшткі адзення і абутку, пасля чаго альбо сертыфікаваць увесь тавар на прадмет яго якасці, альбо закрыць бізнэс.

Прадпрымальніца Ларыса Сцепанюк, якая загадвае крамай жаночага адзення «Людміла», скептычна ацэньвае перспектыву збавення ад рэшткаў да прызначанага тэрміну.

- У мяне засталося прыблізна 1500 адзінак тавару, які трэба прадаць да 1 сакавіка наступнага года, - кажа ІП. - Нават калі я буду прадаваць па 100 штук у месяц, я не прадам і паловы. Пры гэтым я не ўлічваю той факт, што мне давядзецца нешта дакупляць да асенне-зімовага сезона.

Жлобінскія прадпрымальнікі паказваюць тавар, які яны закупілі ў роднай Беларусі - у асноўным тавар бярэцца са складоў у Гародні, Берасці і Менску.

- Навошта сертыфікаваць кофтачку, якую вырабілі ў нашай жа краіне? - пытаюцца гандляры. - Там пазначаны адрас прадпрыемства, кантактны тэлефон. Пры кожным зручным выпадку можна спытаць з вытворцы, калі тавар будзе няякасным.

- Але пра гэта наш урад, відаць, не хоча чуць, - кажа прадпрымальніца Алена. - Мабыць, хтосьці сур'ёзна ўзбагацее на гэтым. Бо грошы з нас дзяруць увесь час - тое ж абслугоўванне касавага апарата патрэбнае кожны месяц. Вазьмі і заплаці лішніх 100 тысяч.

Ларыса Сцепанюк не разумее, навошта патрэбная сертыфікацыя кожнага асобнага тавару.

- Дапусцiм, я закупляю партыю з пяці аднолькавых кашуль. Іх трэба сертыфікаваць. Прададуцца яны - купляем наступную партыю. У нас жа раздробны гандаль, мы не бярэм са складоў дзвесце, трыста спадніц - каму я іх прадам у Жлобіне? - кажа яна.

ІП не выключае, што пасля 1 сакавіка адзенне і абутак на рынку можа вырасці ў кошце, прычым істотна.

- Але калі абутак мы купляем у абавязковым парадку (не будзеш жа басанож хадзіць!), то адзенне даношваем па некалькі гадоў. Мяркуйце самі: сёння заробак у 3,5 мільёны для горада ўважаецца за цалкам нармальны, хоць на заводах атрымліваюць і больш. Заплаці за камунальныя, ежу, купі сезонную абутак - і што застанецца на лахі? Правільна, зусім няшмат. І будзем мы гэтыя лахі насіць яшчэ не адзін год. Не цяжка выказаць здагадку, да чаго прывядзе абавязковая сертыфікацыя пасля 1 сакавіка. Людзі наогул перастануць нешта набываць.