Прафесар БДУ стварыў «пілюлю ад ляноты» для студэнтаў

Праграма «ПлагіятКантроль» шукае чужыя думкі ў навуковых працах.

У апошні час фальклор зрабіў з дыпломнай працы аб'ект для жартаў. Маўляў, «дыплом падобны да агурка - абодва на 90% складаюцца з вады», «актуальнасць працы палягае ў тым, што за яе даюць дакумент аб вышэйшай адукацыі» і гэтак далей. Сапраўды, некаторыя аддаюць перавагу зусім не задумвацца: навошта, калі куды прасцей узяць распрацаванае пытанне, на якое напісана нямала іншых рэфератаў, дыпломаў, а то і доктарскіх, і проста злучыць іх кавалкі ў сваёй працы? Аднак ёсць управа і на такіх пачаткоўцаў плагіятчыкаў. Надзейны сродак створана ў навукова-даследчай лабараторыі інтэлектуальных інфармацыйных сістэм Белдзяржуніверсітэта, піша «Советская Белоруссия».

Адным са стваральнікаў «цудадзейнай таблеткі ад ляноты для студэнтаў», можна сказаць, ідэйным натхняльнікам усёй задумы стаў прафесар кафедры інфармацыйных сістэм кіравання, доктар тэхнічных навук Ігар Соўпель. Трэба сказаць, айчынная праграма «ПлагіятКантроль» нарадзілася дзякуючы патрэбе шукаць чужыя думкі зусім не ў працах студэнтаў, а ў дысертацыях. Менавіта ВАК першапачаткова звярнуўся да Ігара Васільевіча з просьбай распрацаваць сістэму. І праграма сапраўды ўжо стала надзейнай заслонай на шляху да навуковай ступені для аматараў запазычанняў, прычым некаторыя прынцыпы «ПлагіятКантролю» выгадна адрозніваюць яго ад аналагаў.

«Для праверкі ВАКу прапаноўвалі выкарыстоўваць вельмі распаўсюджаную расейскую распрацоўку« Антыплагіят ». Аднак такія праграмы мала закупіць, трэба ж і мець спецыялістаў, якія маглі б іх наладзіць, ліквідаваць магчымыя памылкі. А задзейнічаныя ў стварэнні "ПлагіятКантролю» праграмісты заўсёды, як гаворыцца, пад рукой, - тлумачыць перавагі Ігар Васільевіч. - Ёсць у нашай праграмы і іншыя важкія плюсы, галоўны з якіх - праца адразу з дзвюма мовамі, расейскай і беларускай».

Эфектыўны і алгарытм пошуку: праграма самастойна вызначае ключавыя словы ў прапанаванай для аналізу працы і ўжо па іх шукае падобныя навуковыя працы ў інтэрнэце. Па зубах «ПлагіятКантролю» вызначыць запазычанні нават у тым выпадку, калі штосьці ў зыходным тэксце прыбіралі, замянялі на сінонімы альбо перастаўлялі ў іншым парадку - словам, улічылі большасць распаўсюджаных выкрутаў. Вядома, нейкія шчыліны для несумленных на руку засталіся, аднак яны патрабуюць вельмі доўгіх і стомных маніпуляцый з тэкстам першакрыніцы. Ужо прасцей і хутчэй і напраўду самому напісаць працу, з усмешкай заўважае Ігар Васільевіч. Дарэчы, сам ён лёгка бачыць плагіят у працах студэнтаў і без усялякіх праграм:

«Мне даводзіцца сутыкацца з дыпломнымі працамі ў тэхнічных спецыяльнасцях, і добра прыкметна, калі студэнт спісаў: з'яўляецца раптам неўласцівыя яму лексіка, стыль... Зрэшты, галоўнае ў такіх дыпломах - усё ж прыкладзеная самастойна распрацаваная праграма, ужо яе з інтэрнэту не возьмеш. А вось на гуманітарным кірунку манеўраў для спісвання сапраўды больш. У кожным выпадку нашая праграма пакажа, ці прысутнічае ў працы плагіят. Дадаткова адаптаваць яе для праверкі дыпломаў, дарэчы, не давялося - яна ўжо эфектыўна працавала і з інтэрнэт-крыніцамі, і з унутранымі базамі навуковых прац», - кажа стваральнік праграмы.

Ігар Соўпель найлепшым эфектам ад паступовага распаўсюду «ПлагіятКантролю» ўважае псіхалагічны. Галоўнае, каб студэнт ведаў, што ягоную працу абавязкова правераць - глядзіш, і не захочацца красці чужыя думкі.