З рахунку пенсіянеркі ў Беларусбанку прапала 7,5 тысячы даляраў

Куды - ніхто не ведае.

Гісторыю 92-гадовай укладчыцы з пасёлка Ялізава на мінулым тыдні апублікавала kp.by. Яшчэ ў 2009 годзе Ганна Міхайлаўна адкрыла ў мясцовым аддзяленні Беларусбанка два валютныя рахункі. Нядаўна высветлілася, што грошы зніклі. Але як і куды - дагэтуль незразумела, а крымінальную справу пакуль так і не распачалі.

Грошы пенсіянерка аднесла ў банк у далярах і еўра, збірала іх разам з мужам усё жыццё. Адкрыла дэпазіты і больш іх не правярала. А ў чэрвені гэтага года да яе прыйшлі супрацоўнікі службы бяспекі банка і спыталі, ці не здымала жанчына грошы ў 2012 годзе.

Ганна Міхайлаўна здзівілася і сказала, што ашчаджэнні не чапала. У адказ на гэта супрацоўнікі банка паказалі выпіску з рахунку. Мяркуючы з дакументаў, грошы з рахунку ў розныя дні перакладалі на іншы рахунак, а таксама здымалі гатоўкай. Усяго Ганна Міхайлаўна пазбавілася 6800 даляраў і 700 еўраў. Як распавяла пенсіянерка журналістам, служба бяспекі заявіла, што грошы зняла Таццяна, супрацоўніца банка, якую звольнілі паўгода таму. Пенсіянерка была ўпэўненая: раз выявілі факт крадзяжу, значыць, пытанне ўжо развязалі. Ганна Міхайлаўна, вядома ж, тут жа наважыла забраць свае пакінутыя на дэпазіце грошы. Аднак ашчадак ёй так і не вярнулі.

«Матэрыялы праверкі 8 чэрвеня накіраваныя банкам у аддзел унутраных спраў Асіповіцкага райвыканкама для развязання пытання аб учыненні (неўчыненні) супрацьпраўнай дзеі пры правядзенні названых аперацый па ашчаджэннях», - гаварылася ў афіцыйным адказе Беларусбанка, які атрымала пенсіянерка. Яе пісьмовая «дуэль» з банкам доўжыцца ўжо другі месяц.

Журналісты tut.by наважыў высветліць, у чым жа праблема. Бо грошы жанчына аддала не першаму сустрэчнаму, а галоўнаму дзяржаўнаму банку ў краіне.

«Учора да мамы прыходзілі з Асіповіцкага РАУС і пыталіся аб гэтай сітуацыі, - распавяла нам Ніна, дачка Ганны Міхайлаўны. - Наколькі мне вядома, акрамя маёй мамы, апыталі яшчэ некалькі чалавек. Са слоў супрацоўнікаў праваахоўных органаў, Таццяна, былая работніца банка, сваёй віны не прызнае».

Больш за ўсё Ніну і яе маці засмучае тое, што з банка ніхто дагэтуль не патэлефанаваў, не супакоіў. «Ды я ж і не ведала, што ў мамы ёсць гэтыя ашчаджэнні. Гэта яе справа. Гэта яе грошы, якія яна адкладала ўсё жыццё. Вы падумайце: ашчадак зняты ў 2012 годзе. І толькі ў 2015-м, праз тры гады, пра гэта становіцца вядома», - дзівіцца Ніна.

Жанчына настойвае на тым, каб менавіта банк вярнуў яе маці грошы.

«Мы прынцыпова хочам размаўляць толькі з банкам, а не са злодзеем, - кажа яна. – бо мама ўкладала дамову аб ашчадку з банкам. А дзе ў дамове напісана, што ў выпадку знікнення грошай нам будзе іх вяртаць злодзей? Мы грошы ў Беларусбанк паклалі, а не супрацоўніцы аддалі».

Ва УУС Магілёўскага аблвыканкама, і ў Асіповіцкім РАУС пакуль устрымліваюцца ад тлумачэнняў.

У Беларусбанку таксама адмовіліся каментаваць сітуацыю і абяцалі адказаць толькі на афіцыйны запыт. На момант публікацыі запыт быў адпраўлены ў банк.

Спецыяліст юрыдычнай кампаніі Revera Аляксандр Антонаў кажа, што, зыходзячы з размешчанай інфармацыі, для вяртання ашчадку банкам няма неабходнасці ў абавязковым выяўленні вінаватай асобы і ўваходжанні ў дачыненні да яе ў законнае дзеянне абвінаваўчага прысуду суда. Калі экспэртыза ўсталюе, што подпісы былі падробленыя, то грошы павінны вярнуць. З пункту гледжання закона схема гэтая выглядае так.

«Дачыненні паміж укладчыкам і банкам рэгулююцца нормамі Банкаўскага кодэкса, а таксама палажэннямі канкрэтнай дамовы банкаўскага ашчаджэння (дэпазіту). Укладаатрымальнікам абавязаны вярнуць ашчадак (дэпазіт) цягам пяці дзён з дня выястаўлення патрабавання аб яго вяртанні, - нагадвае Аляксандр Антонаў. - У выпадку незвароту ашчадку ва ўказаны тэрмін укладчык мае права выставіць патрабаваннi да банка аб вяртанні ашчадку ў судовым парадку».

У гэтай сітуацыі, са слоў юрыста, укладчык павінен даказаць факт наяўнасці ўкладу, а таксама факт выстаўлення патрабаванняў да банка аб вяртанні ашчадку і факт невяртання банкам ашчадку. Банк жа павінен даказаць правамернасць сваіх дзеянняў па незвароту дэпазіту ўкладчыку. Напрыклад, падаць дакументы аб вяртанні ашчадку, складзеныя ад імя істца.

«Укладчык жа падчас разгляду справы зможа паказаць на падробленыя прадстаўленыя банкам дакументы, - прадаўжае распісваць схему юрыст. - Факт несапраўдных дакументаў можа быць усталяваны судом пры правядзенні экспэртызы як у рамках разгляду грамадзянскай справы, так і пры расследаванні паводле крымінальнай справы».

Калі казаць зусім простай мовай, банк можа паказаць Ганне Міхайлаўне дакументы, па якіх здымаліся грошы з рахунку раней. А Ганна Міхайлаўна павінна будзе даказаць, што подпіс на іх ёй не належыць. Гэтага будзе дастаткова, каб пенсіянерка атрымала свае грошы назад.

Акрамя таго, юрыст падкрэслівае, што Грамадзянскі працэсуальны кодэкс дазваляе суду пры ўсталяванні падложных пісьмовых доказаў у грамадзянскім працэсе накіраваць інфармацыю пра гэта пракурору для развязання пытання аб прыцягненні вінаватых да крымінальнай адказнасці. Аднак канчатковую пастанову суд прымае ў выніку поўнага і ўсебаковага даследавання ўсіх доказаў паводле справы.