29 сакавiка 2024, Пятніца, 14:25
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Свята бяспраўнага пакалення

8
Свята бяспраўнага пакалення
ФОТА З САЙТА SMOLGAZETA.RU

1 кастрычніка ва ўсім свеце адзначаецца Міжнародны дзень пажылых людзей.

Сёлета ў нашай краіне ён традыцыйна праходзіць незаўважна - ні дзяржаўныя, ні грамадскія структуры не павіншавалі пажылых людзей нават на сваіх сайтах, што з'яўляецца не дзіўным, піша сайт pensionerby.org.

Існуе дастаткова ўстойлівы выраз, што стаўленнем да пажылых людзей вызначаецца сталасць грамадства. 1-га кастрычніка - гэта дата, калі, як мінімум, прынята пра гэта гаварыць. Мяркуючы з сайтаў палітычных партый і дзяржаўных устаноў, нашаму грамадству да сталасці, прыкладна, таксама, як Клічко да балерыны - ні пра свята, ні пра прававы статус нашых пажылых людзей - ні слова.

Даведка:

Міжнародны дзень пажылых людзей - адзначаецца 1 кастрычніка пачынаючы з 1991 года. Быў абвешчаны на 45-й сесіі Генеральнай Асамблеі ААН (Рэзалюцыя №A/RES/45/106 ад 14 снежня 1990) пад назвай міжнародны дзень састарэлых. У далейшым у расейскамоўных дакументах ААН была прынятая назва Міжнародны дзень пажылых людзей. У рэзалюцыі прызнаецца імклівасць старэння насельніцтва свету, прызнаецца, што пажылыя людзі здольныя зрабіць істотны ўнёсак у працэс развіцця. 1 кастрычніка праходзяць розныя фэсты, якія арганізуюцца асацыяцыямі ў абарону правоў пажылых людзей, канферэнцыі і кангрэсы, прысвечаныя іх правам і іх ролі ў грамадстве. Грамадскія арганізацыі і фонды ўладкоўваюць у гэты дзень розныя дабрачынныя акцыі.

Сапраўды, зыходзячы з вышэйсказанага апісання свята, узнікае цалкам лагічнае пытанне - а што, уласна кажучы, святкаваць, напрыклад, з боку дзяржавы? Гэты дзень быў прыняты структурай (ААН), якая кажа тое, што «не прымальна» для цяперашняга кіраўніцтва краіны. Таму што нездарма, Беларусь з'яўляецца адзінай краінай на тэрыторыі Еўразійскага кантынента, якая так і не падпісала ніводнага дакумента, які тычыцца правоў пажылых людзей - навошта падпісваць тое, што, пасля яны ж будуць успрымаць, як «рэкамендацыйны характар». Значна прасцей распавядаць міжнародным экспэртам «казкі» пра тое, што нашы пенсіянеры - самыя шчаслівыя на зямлі.

Сённяшні пенсіянер - хто ён? Назіраючы за перыядычнасцю павышэння пенсіённага ўзросту, складаецца такое ўражанне, што гэта, перш за ўсё, шчасліўчык, якому ўдалося да яе хоць бы дажыць. Але, выйшаўшы на пенсію, ён ці яна даведаецца, што яму не хапіла некалькі гадоў да атрымання працоўнай пенсіі з прычыны дэкрэтнага адпачынку, службы ў войску, вучобы ў інстытуце... У выніку – сацыяльная пенсія і жыццё, далёкае ад нармальнага існавання. Але нават гэтыя капейкі з месяца ў месяц упарта памяншаюцца ў сваім спажывецкім выразе - за год пенсія індэксаваліся ў найлепшым выпадку на 20 капеек (!). Напэўна, чыноўнікі мяркуюць, што за гэтыя грошы сапраўды можна «ні ў чым сабе не адмаўляць».

Калі састарэлы чалавек асмеліцца працягнуць працоўную дзейнасць, яму пакажуць, што ён атрымлівае не заробленую за працоўны стаж пенсію, а, усяго толькі, «дапамогу па непрацаздольнасці, па ўзросту». У сувязі з гэтым, наша клапатлівая дзяржава «клапоціцца» аб тым, каб мы не абагаціліся, забраўшы ў працуючага пенсіянера частку пенсіі і спраўна забіраючы з заробку грошы ў пенсійны фонд на яго ж «зрэзаную дапамогу».

Не менш клапатлівая дзяржава і ў пытанні занятасці грамадскай дзейнасцю. Так, напрыклад, сёння - у дзень пажылога чалавека, на пенсіянерку Ніну Багінскую быў складзены чарговы пратакол...

Аб парушэнні правоў пажылога чалавека можна казаць досыць доўга і шмат, але гэтыя словы так і застануцца словамі. Практыка паказвае, што ў нашай краіне гэтыя словы практычна нікога не цікавяць. Грамадзянская супольнасць і палітычныя партыі гатовы абмяркоўваць усё, што заўгодна - Балонскі працэс, выбарчае заканадаўства, эканамічныя свабоды - але толькі не «пенсійнае пытанне». Для іх гэта досыць зручна, бо ў выпадку няўдач і праколаў ёсць на каго іх «зваліць» (абралі Лукашэнку, з'елі мяса, скупілі валюту, выпілі малако, унюхалі бензін). І гэта ўсё адно, што без падтрымкі гэтай катэгорыі насельніцтва ў нашай краіне перамены ў прынцыпе нерэальныя - мы так і будзем шчыра меркаваць, што ўсе цяперашнія эканамічныя і палітычныя праблемы адбываюцца праз бяспраўную і жабрацкую катэгорыі насельніцтва, пры гэтым абсалютна нічога для яе не робячы.

Як і ўсё сваё жыццё, беларускія пенсіянеры вымушаныя толькі спадзявацца. Спадзявацца хаця б на элементарную ўвагу не толькі з боку сваіх родных, але і, хоць бы, з боку грамадзянскай супольнасці, паколькі дзяржаўнага «клопату» яны ўжо «наеліся».

Напісаць каментар 8

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках