У Іўеўскім раёне вясковых бабуляў вучаць фінансавай грамаце

«Мы самі каго хочаш навучым!» – кажуць мясцовыя бабулі, але ўсё адно прыходзяць на заняткі ў школу беражлівасці.

Бабулі ўважліва слухаюць дакладчыкаў, задаюць пытанні і спрабуюць разабрацца ў няпростых для іх схемах інтэрнэт-банкінгу і ўмовах атрымання крэдытных картак, піша tut.by.

У Іўі ўжо даволі даўно працуюць клубы паводле інтарэсаў і спецыяльныя курсы для пажылых людзей. Пенсіянеры ходзяць у вандроўкі і ездзяць на экскурсіі, вяжуць, спяваюць і займаюцца ў розных гуртках. Увогуле, дастаткова актыўныя. У раёне ў якасці эксперыменту нават арганізавалі своеасаблівы санаторый удома. Спецыялісты з пажылымі людзьмі праводзяць умацавальную гімнастыку, выпісваюць вітаміны і гарбаткі.

У Іўеўскім тэрытарыяльным цэнтры сацыяльнага абслугоўвання надумалі пайсці яшчэ далей і паспрабавалі ўключыць вясковых бабуляў і дзядуляў у актыўнае сацыяльнае жыццё. Так, у невялікім аграгарадку Ліпнішкі адчынілася школа беражлівасці. Цікавостка адразу ж прывабіла ўвагу жыхароў, і ў мясцовую школу, дзе праходзяць заняткі, пацягнуліся пенсіянеры.

На заняткі прыходзіць 10 – 15 чалавек, што для такога мястэчка – нядрэнна. У якасці лектараў – спецыялісты ЖКГ, МНС, банкаў, пошты, спецыялісты сацабароны, лекары. Бабулі, а на заняткі ў асноўным прыходзяць жанчыны, экспэртаў, вядома, уважліва слухаюць, але заўважаюць, што і самі могуць навучыць маладое пакаленне эканоміць і працаваць. Асабліва на гародзе. То ж бо ў кожнай з іх яшчэ і вялікая гаспадарка ёсць.

– Вось, кінула карову і прыйшла сюды, – кажа 83-гадовая Адольфаўна, – Так і называйце. Мяне тут так усе і ведаюць.

У Адольфаўны шмат пытанняў – як праз інтэрнэт аплаціць камуналку, як пакласці грошы на рахунак, колькі адсоткаў даюць і ці змогуць сваякі ў выпадку смерці зняць ашчаджэнні. Аўдыторыя смяецца, бабулі пачынаюць казаць пра пахаванні і свае ашчаджэнні.

Сярэдні ўзрост вучаніцаў – прыблізна 70 гадоў. Школа пачала працаваць у пачатку кастрычніка. На другі занятак прыйшло 8 чалавек. Слухалі пра магчымасці пошты і банкаўскага абслугоўвання. Разбіраліся з хітрыкамі аплаты камуналкі і тэлефона праз інтэрнэт-банкінг, а яшчэ знаёміліся з тым, як працуюць міжнародныя банкаўскія карткі. Для вучаніцаў нечаканым адкрыццём стала, што пенсію можна здымаць у банкаматах любой краіны. І апынулася, што многія з прысутных досыць часта ездзяць да родных у Літву і Польшчу.

– Вось табе і вясковыя бабулі, – кажа дырэктар тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Іўеўскага раёна Лідзія Насуль.

Акрамя фінансавай пісьменнасці, бабуляў навучаюць і працы на кампутарах. Праўда, паслуга гэтая дадатковая і платная, але ахвотных знайшлося дастаткова, і цяпер раз на тыдзень на месца вучняў у школьны кампутарны клас прыходзяць пажылыя людзі. Жанчыны вельмі хочуць навучыцца выходзіць у інтэрнэт, мець зносіны са сваімі сваякамі ў іншых краінах і чытаць апошнія навіны.

А яшчэ з вучаніцамі працуе псіхолаг. Цяпер бабулі спецыяліста называюць другім святаром. Спачатку саромеліся і казалі, што «ўсё жыццё жылі без усяго гэтага і далей можна жыць», а потым упадабалі. Апавядаюць пра свае праблемы і перажыванні ды вучацца выходзіць з стрэсавых сітуацый, а яшчэ адпачываць. З гэтым складана. Бабулі ўсё жыццё працавалі, і ім здаецца, што без працы жыццё спыніцца. Нават пасля заняткаў вяскоўкі бягуць не дадому, а на луг па кароваў, якіх трэба падаіць і адвесці назад.

– За партай пачуваюся нязвыкла, – кажа Алена Мікалаеўна. Яна адпрацавала некалькі дзясяткаў гадоў у гэтай школе і вярнулася сюды зноў. Ужо вучаніцай.

– Усё падабаецца, і ўсё незвычайна. Мы ж асабліва нікому не патрэбныя былі, а тут можна адарвацца ад хатніх клопатаў. Новыя ўражанні вельмі нам патрэбныя.

І праўда, у размераным вясковым жыцці школа беражлівасці стала такім маленькім прасветам. Бабулі ўжо плануюць, што калі працы на гародах скончацца, вучобе можна будзе аддаваць больш часу і сілаў.

– Можна было б вязаць, – кажа Адольфаўна, – тарты гатаваць ці яшчэ нешта смачнае.

Прысутным ідэя падабаецца, і Лідзія Насуль абяцае паразмаўляць з дырэктарам школы пра вылучэнне спецыяльнага кабінета.

А вось практычная праца рукамі натхніла бабуляў не вельмі. На развітанне арганізатары прапанавалі жанчынам папрацаваць са скурай – наляпіць рознакаляровыя кавалачкі на слоічкі, тым самым старыя рэчы ператварыць у новыя.

– Такія занятак вельмі добра развівае дробную маторыку, як у дзяцей, так і ў дарослых. Трэніруецца мозг, што вельмі важна ў сталым узросце, трэніруюцца пальцы – там не застойваюцца солі.

Бабулі заняткі са скурай успрынялі неадназначна. Спачатку дрэнна атрымлівалася, вучаніцы адмаўляліся нешта рабіць, але потым упадабалі і хваліліся адна перад адной атрыманымі вырабамі. Потым, спахапіўшыся, зазбіраўся дадому – рупіцца на гаспадарцы, – паабяцаўшы прыйсці на наступныя заняткі.

– Для пажылых людзей у вясковай мясцовасці вельмі істотныя такія сустрэчы. Гэта не толькі вучоба, але яшчэ і стасункі. Многія бабулі і дзядулі жывуць самотна, і такі «выхад у свет» вельмі дарэчны. У нас у раёне мы стараемся ўсе праекты вынесці за межы Іўя, каб уключыць у актыўнае сацыяльнае жыццё і пенсіянераў у вёсцы. А яшчэ будзем ім прапаноўваць разам з іўеўскімі калегамі ўдзельнічаць у экскурсіях па Беларусі, у паездках у кіно і тэатр, – кажа Лідзія Насуль.