Гамяльчане аб забойстве паштальёна: «Прафесія небяспечная, а жанчыны безабаронныя»

27-гадовую паштальёнку Валянціну з Гомельскай вобласці па-зверску забілі праз 1500 рублёў наяўнымі.

Гэтая вуліца роднай вёскі ператварылася ў яе апошні шлях. Паштальёнцы Валянціне або, як люба называлі мясцовыя, Валечцы, - усяго 27 гадоў - як звычайна, разносіла газеты і пенсіі, але раптам перастала выходзіць на сувязь. Яе шукалі усім мястэчкам і ўсім мястэчкам спадзяваліся. А потым не ведалі, як не падпусціць маці да гэтага дома побач з дарогай.

Яе Валю засекла сякерай і скінула цела ў падвал жанчына. У сумцы паштальёнкі заставалася 1500 «новых» рублёў, паведамляе тэлеканал СТВ.

Зараз ужо абвінавачаная гаспадыня дома, у якім і знайшлі загінулую, нібы рыхтавалася і чакала прыходу міліцыі. Зладзіла генеральную ўборку, каб схаваць сляды злачынства, а яшчэ ўсчала вялікае мыццё! І вось менавіта тут, побач з адзеннем, віселі анучы, на якіх потым выявілі сляды крыві ахвяры.

Але пасля «зачысткі» жанчына - не, не стаілася - па-гаспадарску паставіла ровар загінулай дзяўчыны ў хлеў, а сама адправілася ў сельскую краму купіць прадуктаў і алкаголю і актыўна стала раздаваць запазычанасці. На вяртанне якіх суседзі ўжо даўно не спадзяваліся.

У злапомны дом паштальёнка зайшла без боязі, ды і адкуль ёй узяцца? Не раз прыносіла сюды лісты і газеты і выдатна ведала гаспадыню.

Забіваючы, жанчына секла сякерай нават па твары. Загінулую дзяўчыну хавалі ў вясельнай сукенцы і да апошняга думалі, што стаіць у закрытай труне.

У гэтым выпадку сродак абароны не дапамог ахвяры. Яна мела пры сабе газавы балончык.

Пра газавы балончык пагаворым асобна. Паводле правілаў, ён у паштальёна быць павінен, ён і сапраўды быў. І накшталт як не зусім безабароннай заходзіць тая ж Галіна Іванаўна ў сельскія дамы. Але паспрабуем хаця б тэарэтычна выказаць здагадку, што на, заўважым, дасведчанага супрацоўніка пошты непасрэдна зараз нападуць!

«Хутка не атрымаецца, ён у сумцы. Пакуль адкрыеш кішэньку, пакуль «адшчэпіш» яго - гэта займае час», - кажа адна з паштальёнак.

І самая бяда тут «ад добрага»: не чакаюць ад сваіх жа трагічнага падвоху. У вёсцы супраць бяспекі як раз і працуе тое, што ўсе адзін аднаго ведаюць.

Вясковая пошта для вясковых - нешта накшталт філіяла мясцовага клуба. Сюды прыходзяць не толькі аплаціць квітанцыі, але і абавязкова абмеркаваць апошнія навіны.

Трагедыя ў Капаткевічах выклікала цэлую дыскусію. І нават не праз жудасць: да гэтых бабуляў многія гады прыходзіць адна і тая ж паштальёнка, ужо якая стала фактычна родным чалавек, за якога яны даўно элементарна баяцца.

«Чатыры гадзіны - гэта ж позні час восенню, а яна і ў пяць, і ў шэсць ідзе нагамі. Гэта ж невыносна: можна любога там, на дарозе сустрэць. Глуш! Целаахоўнік трэба паштальёнцы! Цяпер не трэба на людзей спадзявацца», - кажа Марыя Дрынеўская, жыхарка вёскі Рэчаў (Гомельская вобласць).

Вядома, ні сякеру, ні стрэльбу паштальёну ў працоўную змену не выдасі. Але, магчыма, умовы бяспекі хоць бы ў «пенсійны» дзень можна перагледзець.