«Взгляд.ру»: Некалькі дзясяткаў журналістаў Хартыі-97 змагаюцца з расейскімі «акупантамі»

Расейская газета абвінаваціла сайт charter97.org і тэлеканал «Белсат» у русафобіі.

Сёння на сайце расейскай дзелавой газеты «Взгляд» быў апублікаваны артыкул «Поле бітвы - Беларусь» пад подпісам публіцыста Кірыла Азімкі.

Прыводзім тэкст артыкул цалкам:

Калі гаворка заходзіць аб русафобіі або знішчэнні расейскай культурнай спадчыны, большасці расейцаў адразу прыходзяць на розум Украіна і прыбалтыйскія дзяржавы. Беларусь амаль ніколі.

Брацкая рэспубліка мае рэпутацыю «самай расейскай» сярод краін былога СССР, і ніхто нават не мяркуе, што яна калі-небудзь можа адкалоцца ад расейскага свету, адмовіцца ад агульнай з Расеяй гістарычнай спадчыны або выкарыстання расейскай мовы.

Гэта пацвярджаюць збольшага і сацыялагічныя даследаванні. Паводле звестак Незалежнага інстытута сацыяльна-эканамічных і палітычных даследаванняў, сёння 66,6% беларусаў згодныя з тым, што беларусы, расейцы і ўкраінцы - гэта тры галіны аднаго народа. Альтэрнатыўны пункт гледжання (розныя народы) падтрымала ўсяго 27,1%.

Аднак не трэба спакойна спачываць на лаўрах. З цягам часу ўсё мяняецца, у тым ліку і грамадская думка. Асабліва калі геапалітычныя праціўнікі займаюцца прапагандай сваіх каштоўнасцяў, пераследуючы пэўныя палітычныя мэты. А ўжо аб эфектыўнасці інфармацыйных нападаў спрачацца не даводзіцца.

Узяць у прыклад хоць бы Украіну. У 1991 годзе 70% украінцаў прагаласавалі за захаванне СССР. У 2013 годзе, паводле звестак сацыялагічнай службы Цэнтра Разумкова, ужо ўсяго 32,7% украінскага насельніцтва аддавалі перавагу бачыць сваю краіну ў Мытным саюзе з Расеяй, тады як у ЕЗ - 41,7%. Сёння, пасля яшчэ больш узмоцненай інфармацыйнай апрацоўкі і перапісвання гісторыі, толькі 8% украінцаў выступаюць за цесныя стасункі з Расеяй.

Пасля развалу СССР прайшло крыху менш за 25 гадоў, а грамадскае меркаванне і геапалітычная арыентацыя насельніцтва перакуліліся з ног на галаву. Што ж адбылося? Адбылося жудаснае. Поўная параза нашай краіны ў інфармацыйнай вайне за Украіну.

Што зрабіла Расея, каб захаваць з Украінай брацкія саюзніцкія стасункі? Нічога. Уся постсавецкая гісторыя расейска-ўкраінскіх стасункаў зводзілася да нейкіх бясконцых газавых канфліктаў, скандалаў вакол Чарнаморскага флоту і малаэфектыўных дамоваў аб партнёрстве.

У той жа час украінскія нацыяналісты пры фінансавай падтрымцы Захаду актыўна вялі інфармацыйную апрацоўку ўкраінскага народа. У першую чаргу, моладзі. Праз СМІ, адукацыя, масавую культуру і публіцыстыку.

Да прыкладу, у краіне даўно дзейнічае фонд амерыканскага мільярдэра Сораса, які вядомы сваім палітычным лабіяваннем. На яго грошы фінансаваліся шматлікія «альтэрнатыўныя» і «незалежныя» СМІ, а таксама падкантрольныя амерыканцу грамадскія арганізацыі.

Мільярдэр і не хавае, што ягоная дзейнасць ва Украіне сканцэнтраваная, у першую чаргу, на адукацыі і культуры. Мудра. «Замбаванне» прайшло паспяхова.

Як бачна, Захад ужо даўно ўсведамляе, што ў наш інфармацыйны век акупацыя тэрыторый адбываецца зусім не традыцыйным шляхам, а праз маніпуляванне грамадскай думкай, праз заваёву розумаў людзей.

Сёння полем інфармацыйнай бітвы з'яўляецца Беларусь. І Захад зноў паволі набліжаецца да перамогі. Улады рэспублікі спрабуюць кантраляваць інфармацыйную прастору, аднак практыка паказвае, што развіццё сучасных тэхналогій зводзіць усе іх спробы на нішто.

Калі раней можна было забараніць выданне і завоз шкоднасных газет, часопісаў, кніг, то сёння заходнія партнёры ваююць за розумы беларусаў з тэрыторый суседніх дзяржаў. На грошы заходніх фондаў і нават бюджэтаў. Мяркуйце самі:

1. У суседняй Польшчы знаходзіцца офіс інфармацыйна-аналітычнага сайта «Хартыя 97», які вядзе сваю дзейнасць адмыслова для беларусаў. Сайт мае беларускую, расейскую і англійскую версіі і вельмі радыкальныя антырасейскія пазіцыі.

Расейцаў называюць няйначай як «акупантамі» і «гістарычнымі ворагамі беларусаў», Лукашэнку - выключна «дыктатарам», а Пуціну стала прадракаюць гібель, як і ўсёй ягонай «жудаснай імперыі».

У Варшаве на гэты сайт працуюць дзясяткі беларускамоўных і расейскамоўных журналістаў. І, трэба аддаць належнае, працуюць зладжана. Навіны пра «дыктатара» і «расейскіх акупантаў» штампуюцца з зайздроснай хуткасцю: адна навіна за тры-пяць хвілін. Пасля апублікавання кожная з іх мае каментары і некалькі тысяч праглядаў. Для беларускага інтэрнэту гэта вельмі немалы паказчык.

У той жа час ніводзін прарасейскі сайт для беларусаў не можа канкураваць з Хартыяй у папулярнасці. Ды і наогул, такіх сайтаў практычна і няма. Раз, два і аблічыўся. Такая малая актыўнасць звязана з тым, што гэтыя сайты створаныя аматарамі і, у адрозненне ад празаходніх, не маюць матэрыяльнай падтрымкі.

2. На тэрыторыі Рэспублікі Польшча быў створаны спадарожнікавы тэлеканал спецыяльна для беларусаў на беларускай мове вяшчання, які падае інфармацыю з празаходніх пазіцый. Вікіпедыя паведамляе, што польская тэлевізія атрымала ў 2007 годзе з дзяржаўнага бюджэту 16 млн злотых (амаль чатыры млн еўраў) на падрыхтоўку канала да эфіру і пачатак вяшчання.

Над праграмай каналу «Белсат» працуюць некалькі дзясяткаў журналістаў у Беларусі, Польшчы, Літве і Чэхіі. Канал выпускае праграмы навін на беларускай мове з празаходніх пазіцый: расейцы - «акупанты», Крым - Украіне, Беларусь - Еўропа і ў будучыні непазбежна «вернецца ў еўрапейскую сям'ю».

Акрамя гэтага, у эфір рэгулярна выходзяць праграмы гістарычнай накіраванасці «Гісторыя пад знакам Пагоні», дзе Расея падаецца векавым ворагам беларускага народа, імперыяй крыважэрных забойцаў, прыгнятальнікаў і гвалтаўнікоў.

А ці ёсць расейскі адказ на тэлевізіі для беларусаў? Няма.

Як бачна са сказанага вышэй, Захад усімі сіламі спрабуе ўздзейнічаць на насельніцтва рэспублікі з дапамогай СМІ. Улічваючы іх папулярнасць, такая палітыка рана ці позна прывядзе да поспеху.

Беларуская моладзь падобна ўкраінцам будзе «замбаваная» антырасейскай прапагандай. Ужо ў нашы дні на празаходніх палітычных мітынгах у Беларусі бярэ ўдзел па большай частцы моладзь.

Давайце зірнем на беларускія суполкі ў сацыяльнай сетцы «Укантакце». Антырасейскія, нацыяналістычныя і апазіцыйныя маюць амаль ста тысяч падпісчыкаў, што паводле беларускіх мерак вельмі самавіта.

У той жа час асноўная група руху «Антимайдан Беларусь» можа пахваліцца толькі сціплай колькасцю падпісчыкаў - 2 800. А карыстальнікі «Вконтакте» - гэта ў асноўным моладзь.

Выходзіць, ужо сёння юнакі і дзяўчаты суседняй рэспублікі аддаюць перавагу празаходнім рухам. Усё гэта выклікае асцярогі за будучыню Беларусі.

Ва Украіне за 20 гадоў СМІ цалкам змянілі грамадскую думку нават пра такія бясспрэчныя раней факты, як агульнасць расейскага і ўкраінскага народаў. У Беларусі адбываюцца тыя ж працэсы.

Адзінае адрозненне - значна больш павольна. Улады забаранілі ў краіне дзейнасць фондаў Сораса, шэраг шкоднасных друкаваных выданняў, аднак гэтага, на мой погляд, недастаткова.

Узнікае пытанне: ці можна спыніць гэты працэс? Можна. Для гэтага наша краіна павінна актыўна ўключыцца ў працэс інфармацыйнай вайны ў Беларусі.

Як паказвае практыка, для захавання хаўруснікаў зніжкі на прыродныя рэсурсы, бясконцыя крэдыты разам з пасіўнасцю інфармацыйнай палітыкі ў сучасных варунках малаэфектыўныя.