Япрынцаў пра Чыжа: Я Юру за брата ўважаў

Сёння ў судзе Менску дапытваюць Уладзіміра Япрынцава.

У судзе Цэнтральнага раёну сёння доўжыцца працэс аб справе Япрынцава, паведамляе onliner.by. Сёння дапытваюць Уладзіміра Япрынцава: «Нарадзіўся ў Ашхабадзе, скончыў сярэднюю школу, дзе стаў займацца самба і дзюдо, стаў чэмпіёнам СССР. Пасля гэтага беларускі трэнер забраў мяне з Туркменістана. Скончыў інстытут фізічнай культуры, адслужыў у арміі, доктар філасофскіх навук. У 1992 годзе Чыж прапанаваў мне заняцца бізнэсам».

- Усе хлопцы былі выхадцамі з барацьбы - займаліся гандлёвымі аперацыямі. Юрый Чыж прапанаваў стаць сузаснавальнікам «Трайпла» - на той момант гэтая кампанія ўжо існавала. З тых часоў там і працую, - спакойным голасам распавядае Уладзімір Япрынцаў.

Абвінаваўца просіць бацьку ахарактарызаваць сына Казбека.

- Пасля вучобы яны [Ісаак Пападапулас - сын сябра нашай сям'і, Аляксандр Арабян і Казбек] самі пачалі займацца бізнэсам з 2009 года. Гэта была іх ініцыятыва, ніхто не прасоўваў.

Я заўсёды ўважаў, што ён - добры сын і добры бацька. І чым больш знаёмлюся з матэрыяламі справы, тым больш у гэтым пераконваюся. Ён таксама майстар спорту ў самба і дзюдо.

Япрынцаў кажа, што дамова была 50 на 50. Потым узялі трэцяга партнёра.

- Займаліся продажам дываноў, лямпачак, спіртнога. Можна кнігу напісаць пра тыя падзеі. Потым сышлі ў вытворчасць - адкрылі кампанію вытворчасці пластыкавых вокнаў. Рынак у Беларусі быў маленькі - на мне ляжалі стасункі з расейскімі партнёрамі. З самага пачатку хтосьці аддаваў грошы, хтосьці не. Аднойчы наогул «пагарэлі» моцна ад палякаў. Потым я прапанаваў, што грашыма павінен займацца хтосьці адзін - з тых часоў за гэта адказваў Чыж.

Я займаўся прыцягненнем фінансаў. Юра з вёскі, я таксама. Дамагаліся ўсяго толькі сваімі ўчынкамі. Я займаў грошы пад сваё імя. Банкаўскай гісторыі не было ніякай. Далі мільён сябры ў Нямеччыне - з гэтага пачаўся наш бізнэс.

Я заўсёды Юру за брата лічыў - ён хросны бацька маёй дачкі, я - хросны бацька Вовіка [сына Чыжа]. Гэта той выпадак, калі сябры становяцца сваякамі - мы жылі на адной пляцоўцы, гэта была ініцыятыва Юры.

Яго сябры - мае сябры. Ён заўсёды быў годным чалавекам, я не ведаю, што здарылася.

- На пачатку «нулявых» Чыж прыйшоў - ёсць магчымасць увайсці ў шэрагі перапрацоўшчыкаў, - працягвае Уладзімір Япрынцаў. - Гэта заўсёды складана было. Патрэбна была сума грошай і ўласна нафта. Я наогул думаў, што дагэтуль мы нафтай і займаемся. Усе ўгоды праводзіў Віктар Герасімук (былы партнёр па «Трайплу») і сам Чыж. Потым месца Віці заняў Уладзімір Батвінка (першы намеснік генеральнага дырэктара «Трайпла»).

Калі я трапіў у СІЗА, са здзіўленнем заўважыў, што мае паўнамоцтвы змяніліся. Паверце, мы бралі і не адразу аддавалі значна большыя сумы, і нічога. І нам не аддавалі. І ўсё пад мой подпіс. А цяпер высвятляецца, што гэтыя лісты былі нейкай гарантыяй - гэта не так. Нават увагі на іх не звяртаў. Я не ведаю, ці ўваходзіў у мае абавязкі подпіс такіх папер, але ўсе ведалі пра гэта, уключаючы Батвінку і Чыжа. Заўсёды вялі бізнэс так.

Кажучы аб дапамозе сыну ў бізнэсе, Япрынцаў катэгарычны:

- Я толькі крычаў на іх - больш ніякай дапамогі не было. Працуючы ў сваёй кампаніі, усе тэндэры па цэменту яны саступалі «Трайплу». Потым пачалі займацца аптовым продажам гарбаты, кавы. Пытаюся звычайна - усё нармальна? Усё нармальна.

У Казбека быў кабінет на 2-м паверсе - каморка Папы Карла, без вокнаў.

На жаль, з сынам і яго партнёрамі мы мелі зносіны нячаста, нягледзячы на тое, што працавалі ў адным будынку.

Мне больш здавалася, што Казбек часцей быў у кабінетах Чыжа і Батвінкі.