Рубрики

105 лет назад родилась Лариса Гениюш

9.08.2015, 8:39
16,893

Осужденная советскими властями на 25 лет лишения свободы поэтесса была досрочно освобождена в 1956 году, но до сих пор не реабилитирована.

Комментарии 12

– +39 +

Из совка в совок, 9:11, 9.08

1 ноября 2007 года на имя Генерального прокурора Республики Беларусь Петра Миклошевича Оргкомитетом по увековечиванию жертв сталинских репрессий... еще более 70 известных граждан Беларуси. Тем не менее, власти отказали им.
-------------------------------------------------------------------------
Потому что в современной Беларуси свирепствует призрак большевизма, который не добили в 1991 году. Беды нынешних стран СНГ в том, что не было у нас своего Нюрнбергского трибунала по преступлениям советской власти и коммунистов. Не было публичного осуждения, не было суда над красными преступниками. Сегодня мы пожинаем плоды бездействия начала 90-х. В Беларуси советская государственная символика, пионерия, комсомол, практически государственная партия. Искореняется всё национальное, всё беларуское, прославляются преступники и палачи, действует неограниченная власть диктатора избирающего самого себя. Растаптываются основные права и свободы человека. Страна превращена в полуколонию Кремля.

Ответить

– +10 +

Тол, 11:09, 9.08

Помнім, любім, шкадуем...

Ответить

– +3 +

Anatol Starkou, 12:19, 9.08

Рукою чорнай хтось крануўся крылаў,
Струн душы — і струны не звіняць.
Зноў груганы свабодны лёт спынілі,
На шлях свой хіжы звабіць наравяць.
Я ад зямелькі крыллем адаб’юся
І абміну ў палёце слізкі жах,
Злячу душой са сцежак Беларусі
На недасяжны, на паднебны шлях.
Ніхто не вольны — райце нам не сватаць,
Пакутамі скарочваць нашы дні.
Свая душа, свае шляхі ў крылатых
І праўды свет яснейшы з вышыні.

Ларыса Геніюш.
###

А гэта маё дакрананне да творчасці Ларысы Геніюш і яе верша "Рукою чорнай хтось крануўся крылаў..."

У ВЫШЫНІ

Ледзь ад зямелькі крыллем адаб’юся
І абміну ў палёце досвіткам святло,
Я сёння ж раненька дамоў вярнуся
З святла цяплом.

Вы пачакайце, родныя, вярнуся
Да роднай хаты, роднай Беларусi,
У нашы добрыя часы, ў нашы ж дні:
Мне вольны свет яснейшы ў вышыні!

І не хвалюйцеся – я ўсё ж вярнуся…

Вось ад зямелькі крыллем адаб’юся
Ды абніму ў палёце вольнае святло.

Ответить

– +6 +

Pcholkin, 12:19, 9.08

Млын
Меле млын высокі.
На сівым вяку
меле нашу долю,
меле на муку.

Засыпаюць ў жорны
жыта-Беларусь,
перамелюць з горам,
з болем ператруць.

Млынары чужыя,
варажосьць наўкруг,
адсяваюць сіты
беларускі дух.

Меле млын высокі
ўдзень і уначы,
некаму прыйдзецца
горкі хлеб пячы.

1939

Ответить

– +4 +

leo44, 12:43, 9.08

Генiюш-наш гонар! А яны -гнюсныя ворагi нашай Радзiмы !

Ответить

– +6 +

Фашизм в РБ, 12:52, 9.08

В РБ процветает фашизм - сталинизм - лукашизм и суд над всеми преступниками все еще впереди.

Ответить

– +3 +

фд, 14:01, 9.08

настоящая белоруска которая отказалась от советского паспорта !

Ответить

– 0 +

АРЬЕ, 14:26, 9.08

Позор наследникам Сталина!!!

Ответить

– +1 +

сож, 15:46, 9.08

"Споведзь" Л.Геніюш лепей было б назваць "Высьвятленьне" ("Изобличение"-рус.), бо спаведу'юцца, звычайна ў грахох... Але малады часапісец, якому Л.Геніюш ў сенцах сваей хаты (у яе хаце стаялі "жучки" для праслухоўван'ня) сунула свой рукапіс і сказала: "Назаві, як хочаш"... Хаця назву "Высьвятленьне" камунякі не прапусьцілі б...
Мой бацька быў у адным этапе з Л.Геніюш. Тату арыштавалі ў гадзіну ночы 2 лютага 1949 і некалькі дзен ен правеў у Любаньскай турме, затым уночы, па чугунцы з Урэчча быў адпраўлены ў таварнякох ў Сібір - маці засталася адна на 6-ым месяцы цяжарнас'ці)... Суд у Менску над Л.Геніюш адбыўся 7 лютага 1949 року...

Ответить

– 0 +

Anatol Starkou, 20:33, 9.08

ДЗЕЎЧЫНА-ПАННА

- Скажы, скуль ты, вясёлая дзеўчына-панна?
Для каго пад каўбойкай усьмех прыхавала?..

- Для тутэйшых паэтаў усіх, хто з зямлі беларускай,
Для тутэйшых паэтак усіх, хто з зямлі беларускай.
Каб пазналі ўсе сцежкі яе,
Каб спявалі ўсе песні яе,
Каб любілі і помнілі вершы мае,
Бо стварала для іх і сябе.
Каб пасля закахаліся ў мару
Беларусі паэты, беларусі паэткі,
Дый для шчасця радзіма паўстала...
І здабыла яго, ды ў волі жыць сталі
Беларусы й паэты, беларускі й паэткі.
З Беларусі, вясёлая дзеўчына-панна -
З беларускай зямлі, дзе жыццё пражыла, дзе кахала.
Для яе пад каўбойкай усьмех прыхавала.

- Каб усе закахаліся ў вольную мару...
Каб Ларысу Антонаўну Геніюш помнілі, зналі.

"- Скажы, скуль ты, хлопча?

- З зямлi беларускай -
стуль, дзе льецца Нёман
мiгатлiвай стужкай.
Дзе лугi буйныя,
ураджайны землi,
дзе старыя вербы
ля гасьцiнцаў дрэмлюць..."