Брытанцы прапануюць пераходзіць на вадародныя рухавікі

Спецыялісты фірмы Acal Energy сцвярджаюць, што здзейснілі рэвалюцыйны тэхналагічны прарыў.

Дзякуючы яму вадародныя аўтамабільныя рухавікі пасля 2020 года могуць пачаць выцясняць бензінавыя, паведамляе Бі-Бі-Сі.

«Мы перакананыя, што гэта прарыў гістарычнага значэння, - заявіў прадстаўнік кампаніі Брэндан Білтан. - Бар'ер пераадолены. Шлях да масавага выкарыстання новай тэхналогіі адкрыты».

Прынцып працы вадароднага рухавіка вядомы даўно. Замест бензіну ў аўтамабіль павінны загружацца батарэі, якія змяшчаюць вадарод ў выглядзе злучэння з іншымі рэчывамі. Затым ён вылучаецца падчас хімічнай рэакцыі і служыць палівам.

Галоўныя перавагі - практычная невычэрпнасць запасаў вадароду на Зямлі і экалагічнасць: замест двухвокісу вугляроду рухавікі новага тыпу выкідваюць бясшкодны пар.

Да гэтага часу асноўная праблема складалася ў тым, што абавязковым элементам вадародных батарэй з'яўлялася дарагая плаціна, у адваротным выпадку яны станавіліся вельмі недаўгавечнымі.

Хімікі Acal Energy знайшлі спосаб замяніць плаціну вадкім растворам соляў металаў.

Фірма мае намер запатэнтаваць сваё дасягненне і прапанаваць вядучым сусветным вытворцам аўто, пасля чаго, паводле ацэнак экспертаў, «вадародныя» аўтамабілі змогуць паступіць у продаж пасля 2020 года.

Адкрыццё было здзейснена фактычна выпадкова, падчас працы над больш дасканалымі растваральнікам для хімчысткі.

Аўтаканцэрн Hyundai раней апублікаваў план распачаць продажы «вадароднай версіі» папулярнага хэтчбека ix35. Toyota збіраецца прадставіць канцэпт-кар з вадародным рухавіком напрыканцы гэтага года, а Daimler і Volkswagen - да 2017 года. Аднак гэтыя мадэлі не маглі разлічваць на камерцыйны поспех праз высокі кошт.

Рухавікі на аснове тэхналогіі Acal Energy будуць істотна танней, змогуць праходзіць на адной запраўцы, у залежнасці ад магутнасці, ад 450 да 650 кіламетраў, а замена батарэй зойме не больш часу, чым заліванне бензіну ў бак.

Аптымізм экспертаў

«Ідэя выглядае захапляльна, - заявіў Бі-бі-сі найбуйнейшы аўтарытэт у галіне вадародных рухавікоў, прафесар Найджэл Брэндан з Лонданскага Імперскага каледжа. - Вядома, ім трэба яшчэ сёе-тое давесці да розуму, але я не бачу, чаму б яны не маглі гэта зрабіць».

Канструктарам трэба будзе пераканаць у перавагах новага бізнэс і спажыўцоў.

Сярод шырокай публікі існуе меркаванне аб небяспецы вадароду, навеянае катастрофай дырыжабля «Гіндэнбург» у 1937 годзе.

Нашмат больш сур'ёзная перашкода - вялізныя выдаткі на стварэнне тысяч заправачных станцый.

Аднак энтузіясты вадароднага рухавіка поўныя аптымізму, паказваючы ў якасці прыкладу на інтэрнэт: як толькі з’явіўся масавы попыт, свет пакрыўся сеткай оптыка-валаконных кабеляў, і грошы для гэтага знайшліся.