Аланд і Пуцін абмеркавалі Сірыю і Дэпардзье

Прэзідэнт Францыі Франсуа Аланд прыбыў з першым афіцыйным візітам у Расею, дзе ён сустрэўся з прэзідэнтам Уладзімірам Пуціным.

Афіцыйны парадак сустрэчы даволі шырокі - ад вываду французскіх войскаў з Афганістана да канфлікту ў Малі, ад правоў чалавека да інвестыцый, ад Сірыі да палягчэння візавага рэжыму.

Сустрэўшыся з Пуціным, Аланд перш за ўсё падзякаваў Расею за дапамогу, аказаную пры вывадзе французскіх войскаў з Афганістана, паведамляе ВВС.

Дапамога Расеі і іншых краін спатрэбіцца Францыі і ў будучыні, так як у 2012 годзе Францыя вывела толькі 2000 салдат з Афганістана.

Там застаюцца яшчэ 1400 французскіх вайскоўцаў, якія больш не прымаюць удзелу ў баявых дзеяннях, а толькі трэніруюць афганскія войскі і аказваюць ім лагістычную падтрымку. Усе войскі міжнароднай кааліцыі павінны быць выведзеныя з Афганістана да канца 2014 года, так што не выпадкова, што напярэдадні сваёй сустрэчы з Пуціным, у інтэрв'ю радыёстанцыі «Эхо Москвы», Аланд сказаў, што ізноў абмяркуе пытанне аб дапамозе з боку Расеі ў працэсе вываду французскіх войскаў і тэхнікі з Афганістана.

«Я папрашу дапамагчы французскім войскам арганізаваць іх вывад з Афганістана, а таксама забяспечыць вываз абсталявання. Мы ўжо казалі пра гэта з іншымі прэзідэнтамі іншых рэспублік, якія блізкія геаграфічна да Афганістана, абмяркоўвалі пытанне вываду на найлепшых для нас умовах», - сказаў прэзідэнт Францыі.

Дапамога ў Малі

Гаворачы пра іншы канфлікт, у якім прымаюць актыўны ўдзел французскія войскі, а менавіта пра аперацыю супраць узброеных ісламістаў у Малі, прэзідэнт Аланд зноў жа выказаў сваё задавальненне пазіцыяй Расеі па гэтым пытанні.

Расея падтрымала рэзалюцыю Рады Бяспекі ААН, якая дазваляе ваенную аперацыю ў Малі. Акрамя таго, Расея выдзеліла Францыі як мінімум адзін транспартны самалёт для перакідання ваеннай тэхнікі ў Малі.

На пытанне «Эхо Москвы», калі Францыя зможа вывесці свае войскі з Малі Франсуа Аланд адказаў, што «гэта сяброўская краіна, і прэзідэнт Малі - наш сябар [...] калі Францыя не ўмяшалася бы, то сёння Малі цалкам была б дзяржавай, кантраляванай тэрарыстамі . Аперацыя была праведзена настолькі хутка, наколькі мы маглі гэта прадставіць, нават, можа быць, хутчэй і яна да гэтага часу не завершаная. І, тым не менш, мы працягваем яе. Я магу шчыра сказаць [...], што мы выведзем войскі ў тэрміны, якія будуць не такімі ўжо доўгімі, але настолькі хутка, наколькі афрыканскія войскі змогуць прыняць эстафету з нашых рук».

Сірыя: спрэчка з-за зброі

Паміж Францыяй і Расеяй таксама існуюць сур'ёзныя нязгоды па цэлым шэрагу пытанняў, галоўнае з якіх - Сірыя, былая калонія Францыі і саюзнік Расеі на Блізкім Усходзе.

Як Францыя, так і Расея настойваюць на неабходнасці вырашэння канфлікту ў Сірыі шляхам перамоваў у рамках палітычнага працэсу. Аднак абодва бакі падыходзяць да гэтага з амаль дыяметральна процілеглых пазіцый. Сірыйская апазіцыя настойвае на тым, што для пачатку любых перамоваў неабходная адстаўка прэзідэнта Сірыі Башара Асада.

Франсуа Аланд некалькі месяцаў таму заявіў, што Асад павінен сысці. Прэзідэнт Пуцін настойвае, што пытанне пра сыход Асада не варта нават абмяркоўваць.

У інтэрв'ю «Эхо Москвы» Аланд зноў пацвердзіў сваё патрабаванне, сказаўшы, што «гэта пазыцыя мая і Францыі. І не толькі Францыі, між іншым. Мы выдатна разумеем, што сірыйская апазіцыя пашыраецца, яна становіцца ўсё больш легітымнай, яна пераймае на сябе частку адказнасці за будучыню краіны. І гэтая апазіцыя не можа прадугледзець дыялогу з Башарам Асадам».

Аднак у тым жа інтэрв'ю французскі прэзідэнт адзначыў і некаторыя змены ў расейскай палітыцы ў адносінах да Сірыі: «Прэзідэнт Пуцін стварыў умовы, у якіх сірыйская апазіцыя ўвойдзе ў кантакт з уладамі - гэта не так было відавочна яшчэ некалькі месяцаў таму, але я рады, што прэзідэнт Пуцін пагаджаецца прызнаць сілу гэтай апазіцыі».

На фоне гэтых заяў у краінах Захаду разгарнуліся дэбаты па пытанні аб магчымасці адмяніць эмбарга на пастаўкі зброі любому з бакоў у сірыйскім канфлікце, і прыступіць да паставак зброі некаторых сірыйскім паўстанцам, так як рэжым у Сірыі нібыта атрымлівае зброю ад Расеі і Ірана, а некаторыя групы паўстанцаў з краін Персідскага заліва.

Аналітыкі адзначаюць, што за апошнія некалькі месяцаў групоўкі апазіцыі ў Сірыі на поўначы і поўдні краіны сталі атрымліваць зброю з невядомай крыніцы. Прэзідэнт Аланд у інтэрв'ю «Эхо Москвы» адмаўляў, што зброя паступае з Францыі, але зноў адкрыта паставіў пытанне пра магчымасць падобных паставак у будучыні.

«Францыя трымае сваё слова. Ёсць эмбарга, якое было ўведзена Еўропай. Мы, адпаведна, прытрымліваемся гэтага эмбарга. Але, аднак, калі з нейкага боку ёсць попыт на зброю, нельга выключыць магчымасці яе пастаўкі іншымі краінамі, і не ў лепшыя рукі часам. Мы павінны быць вельмі ўважлівыя да гэтага пытання, таму што калі мы не знойдзем палітычнага рашэння, то што адбудзецца? Будуць пастаўкі зброі. Не з боку Францыі. Але нейкая частка сірыйскага апазіцыйнага войску атрымае гэтую зброю і атрымлівае яе, і гэта мы канстатуем ў рамках развіцця канфлікту», - сказаў прэзідэнт Францыі.

Дэпардзье і Расея

І, вядома, абодва бакі зрабілі «рытуальныя» заявы, прызначаныя, у асноўным, для прэсы. Францыя згадала правы чалавека. Расея нагадала пра беспаспяховыя перамовы па візавым рэжыме. Але за зачыненымі дзвярыма перамовы часта аказваюцца, па словах дыпламатаў, «адкрытымі».

На пытанне «Эхо Москвы», ці складаны суразмоўца Уладзімір Пуцін, Франсуа Аланд сказаў, што Пуцін - «той суразмоўца, які кажа тое, што ён думае, што ўжо не дрэнна».

«Я не магу сказаць, што ён не шчыры, але калі ён нешта кажа, ён кажа гэта сумленна і гэта яго пазіцыя. І іх не бывае некалькі. І гэта толькі палягчае нашы адносіны», - сказаў Аланд.

Але паміж Францыяй і Расеяй ёсць яшчэ адна кропка судотыку, якая не мае ніякага дачынення да міжнароднай палітыкі.

Гэта Жэрар Дэпардзье. Гаворачы пра яго асабістае стаўленне да новага грамадзяніна Расейскай Федэрацыі, Франсуа Аланд адзначыў, Дэпардзье - адзін з найвялікшых акцёраў, але яго светапогляд прыкметна адрозніваецца ад поглядаў і перакананняў сярэдняга француза, і дадаў, што «упэўнены, што прэзідэнт Расеі зрабіў выбар, які не ўшчамляе нашы інтарэсы. Калі Жэрар вырашыў пакінуць краіну, то няхай. Калі ён так любіць Расею, а Расея так любіць Жэрара Дэпардзье, гэта вытлумачальна».