Садысты з Першамайскага РУУС збівалі затрыманых берцамі і прыкладамі

Жорсткасць у паводзінах супрацоўнікаў міліцыі становіцца штодзённай справай у сучаснай Беларусі.

Пасля шэрагу фактаў збіцця і зневажэнняў грамадзян нашай краіны, гісторыя сучаснага садызму зноў вярнулася ў сталіцу. Услед за Ленінскім РУУС, пальму збіцця перахапілі калегі з Першамайскага раёна, піша сайт праваабарончай арганізацыі «Платформа».

Чарговая трагедыя разгулялася 30 сакавіка, калі падвыпілы імяніннік Вячаслаў нечакана, нават для сябе, вырашыў выкрасці звычайную бутэльку гарэлкі з крамы «Радзівілаўскі», размешчанай у мікрараёне «Уручча». Што менавіта падштурхнула цалкам забяспечанага прадпрымальніка на такі крок, застаецца загадкай. Адзначыўшы з сябрамі свой дзень нараджэння, Вячаслаў прапанаваў схадзіць у найбліжэйшую краму.

Дабраўшыся да месца, ён выявіў, што грошы засталіся дома, а прасіць таварыша, які застаўся размаўляць са знаёмай дзяўчынай на вуліцы, не стаў. Вось тут і нарадзілася ў падвыпілага хлопца думка папросту выкрасці бутэльку гарэлкі. На той момант ён нават не падазраваў, што ў роднай краіне людзей збіваюць за значна меншыя правіннасці.

Відавочна, што правіна імянінніка не засталася незаўважанай супрацоўніцамі крамы, якія затрымалі раскрадальніка іх уласнасці, і выклікалі нарад міліцыі. Размешчаны побач ГАМ Першамайскага раёна дазволіў праваахоўнікам з'явіцца ў лічаныя хвіліны і паўторна затрымаць Вячаслава, які словамі высвятляў адносіны з адміністратарам.

Тое, што адбылося далей жахае. Праз пару хвілін Вячаслаў і яго сябар Павел, які зайшоў у краму пацікавіцца што адбываецца, апынуліся ў дапаможным памяшканні крамы, закаванымі ў кайданкі.

Затым супрацоўнікі міліцыі пачалі жорстка збіваць затрыманых.

Збіццё працягвалася да таго часу, пакуль самі супрацоўнікі міліцыі не адчулі нядобрае са здароўем Паўла, твар якога быў разбіты ў кроў.

У шпіталі, куды Павел быў дастаўлены брыгадай «хуткай дапамогі» прама з крамы, у яго канстатавалі страсенне мозгу і пералом лобнай пазухі.

«Мне загадалі стаць на калені, - успамінае Павел. - Я не зразумеў пытання і перапытаў, што я павінен зрабіць. Сяржант крыкнуў, каб я стаў на калені. Я перапытаў навошта, але замест адказу я атрымаў спачатку ўдар у спіну, а калі зваліўся на калені, то мне берцы ўдарылі ў твар».

А Вячаслаў адкараскаўся ці ледзь не «лёгкім спалохам». Шматлікія траўмы галавы ад удараў прыкладамі, прабітая ў трох месцах губа, шрамы ад рамяня аўтамата, якім яго душылі і след ад берцы на грудзях, у нашай краіне можна лічыць амаль шанцаваннем. Калі ўлічыць, што ён быў абвінавачаны ў дробным крадзяжы, то прымяненне зброі на паражэнне, магло цалкам мець месца.

Нават па сканчэнні 6 дзён сляды збіцця бачныя на целе і твары Вячаслава.

Магчымасці зафіксаваць пабоі ў Вячаслава не аказалася. Яго даставілі ў ГАМ, затым у ЦІП ГУУС Менгарвыканкама, адкуль наўпрост адвезлі ў суд.

Праваабаронцы не сумняюцца, што затрыманне правапарушальніка і дастаўка яго ў суд з'яўляецца беспярэчнай неабходнасцю. Але ўзнікае шэраг заканамерных пытанняў:

- Хто даў права супрацоўнікам міліцыі так здзекавацца над нашымі грамадзянамі?

- Па якім праве любой сяржант бярэ на сябе функцыі суддзі і ката?

- Хто панясе адказнасць за садызм у мазгах і ўчынках праваахоўнікаў?

- Да якога часу дзеянні супрацоўнікаў міліцыі будуць бескантрольнымі і беспакаранымі?

Калі ў дзеяннях Вячаслава і ўгледжваецца адміністрацыйная адказнасць за здзейснены дробны крадзеж, то ў сітуацыі з Паўлам усё зусім па-іншаму. Убачыўшы яго стан, суддзя адклаў разгляд яго адміністратыўнай справы, а Следчы камітэт праводзіць праверку па факце перавышэння паўнамоцтваў супрацоўнікамі Першамайскага РУУС.

Праваабаронцы паспрабавалі высветліць у адміністрацыі «Радзівілаўскага» што адбылося ў той злапомны вечар. Са слоў адміністратара крамы, яна асабіста прысутнічала пры складанні пратаколаў і не бачыла ніякага збіцця. З яе слоў, акрамя пылу на вопратцы затрыманых, ніякіх іншых слядоў прымянення сілы яна не заўважыла і падсобнага памяшкання ў краме наогул няма.

Трэба адзначыць, што зрок, памяць і слых часам «падводзіць» нават самых пільных адміністратараў. Менавіта ў дапаможнае памяшканне, да пацярпелых ад «апытання» была выкліканая хуткая дапамога, якая і забрала Паўла ў бальніцу, дзе былі зафіксаваныя пабоі, нанесеныя праваахоўнікамі. Дзіўнае, пагадзіцеся, «несупадзенне», асабліва з улікам агаворкі адміністратара аб тым, што з ім «ужо пагаварылі з міліцыі».

Праваабаронцы чакаюць вынікаў праверкі, спадзеючыся на тое, што закон для ўсіх адзін і тыя, хто яго парушылі, павінны несці за гэта адказнасць, нягледзячы на месца працы і званне.