Правалы памяці

Лукашэнка ўдарыўся ва ўспаміны.

На гэты раз - у інтэрв'ю ўкраінскім журналістам.

«Памятаю, калі я стаў кіраўніком саўгаса, мне далі стратнае прадпрыемства, і праз год-два яно стала мільянерам. Мы атрымалі хлеб, але складоў для яго не было. Так я ім засыпаў усю ўзлётную паласу на нашым аэрадроме. Збожжа ніхто не хацеў забіраць і перапрацоўваць. Да нас прыехала абласная, раённая прэса, пачалі фатаграфаваць. Мяне ледзь не пасадзілі, але так пачалася мая праца», - сказаў ён.

Увогуле, беларусы да падобных выказванняў кіраўніка ўжо прывыклі. І звяртаюць на іх увагу толькі ў выпадку крайняй іх анекдатычнасці. Як цяпер, напрыклад: ну пра якую «ўзлётную паласу на нашым аэрадроме» можа ісці гаворка? Адкуль у калгасе аэрадром? Адкуль там узлётная паласа?

Што тычыцца калгасу, то пра гэта ў сваёй аўтабіяграфіі «Праца над памылкамі» ўспамінае Васіль Лявонаў, які на пасадзе першага сакратара Магілёўскага абкама партыі (у савецкія часы самы галоўны чалавек у рэгіёне) даваў згоду на прызначэнне Аляксандра Лукашэнкі дырэктарам саўгасу «Гарадзец», піша «Товарищ.online».

«Спадчына» Лукашэнку сапраўды дасталася не вельмі. «Гарадзец» традыцыйна лічыўся «ляжачым» саўгасам: папярэднік Лукашэнкі адпрацаваў у ім дзесяць гадоў, не дабіўшыся сур'ёзных зменаў», - успамінае Лявонаў.

Аднак ён падкрэслівае, што і падтрымка маладому дырэктару саўгаса была аказаная немалая: «У вобласці было каля трыццаці такіх гаспадарак, па іх была прынятая сумесная пастанова бюро абкама і аблвыканкама, у якой вызначаныя канкрэтныя меры дапамогі гэтым гаспадаркам. Мінсельгас такім гаспадаркам таксама дапамагаў. Калі Лукашэнка прыйшоў працаваць у «Гарадзец», была прынятая яшчэ адна мера, якая тычыцца маладых кіраўнікоў адстаючых гаспадарак: усе, хто на абласным узроўні распараджаўся матэрыяльнымі і фінансавымі рэсурсамі, «замацоўваліся» за такімі гаспадаркамі, ажыццяўлялі над імі шэфства, абавязаныя былі пастаянна наведваць, аказваць арганізацыйна метадычную і матэрыяльна-тэхнічную дапамогу. За Лукашэнкам персанальна быў замацаваны першы намеснік старшыні аблвыканкама - кіраўнік аблагропрама Яўсей Карнееў. Карнееву надакучыла ездзіць без канца ў саўгас, у яго ў распараджэнні былі ўсе рэсурсы, і ён аказаў салідную дапамогу «Гарадцу». У саўгасе пачалі будаваць жыллё, дапамаглі тэхнікай, дарожным будаўніцтвам, ажыццявілі шэраг арганізацыйных мер сіламі спецыялістаў вобласці».

Ну а што тычыцца засыпання ўсёй узлётнай паласы, то Лукашэнка зусім не паласу збожжам засыпаў. Аднойчы Лявонаў прыехаў і сказаў яму: «Устань на калені, паглядзі, што ты нарабіў на гэтай зямлі!»

«Менавіта так і сказаў яму будучы ў «Гарадцы» на ўборцы збожжавых. Камбайны працавалі, як на гонках, зямля была «ўсеяная» збожжам, а малады дырэктар Лукашэнка не знайшоў час уважліва паглядзець на іржышча і быў збянтэжаны па-свойму, калі яму на гэтыя страты прыйшлося паказаць», - успамінае Лявонаў.

«Казаць пра тое, што Аляксандр Рыгоравіч вывеў саўгас у перадавыя, пра што ён паўтараў і паўтарае, не даводзіцца: саўгас ляжаў на баку, яго прыпаднялі і паставілі сяк-так на ногі калектыўнымі намаганнямі. Далей гэтага справа не пайшла. Можна было працаваць па-іншаму, зрабіць саўгас (пры такой падтрымцы абкама і аблвыканкама) калі не моцным, то хоць бы заможным. Але, відаць, не гэта было ў намерах маладога дырэктара: ужо праз паўтара года пасля прызначэння Лукашэнка прызнаўся сакратару райкама Валодзю Ермаліцкаму, што сельская гаспадарка - гэта не яго сфера, ён будзе займацца палітыкай», - распавядае Лявонаў.

А ледзь не пасадзілі Лукашэнку, па ўспамінах Лявонава, зусім за іншае.

«Яшчэ да выбараў 1989 года (выбары народных дэпутатаў СССР) з Лукашэнкам адбылася непрыгожая гісторыя - прыехаў у брыгаду і збіў абсалютна цвярозага трактарыста, збіў жорстка - ботамі. Я даведаўся пра гэта ў самы разгар перадвыбарчай кампаніі, калі Лукашэнка сам сябе вылучыў у кандыдаты. Тады сакратар райкама распавёў, што для гэтага вылучэння былі дзве прычыны: па-першае, Лукашэнка сапраўды думае, што пераможа намесніка старшыні ўрада рэспублікі (Вячаслава Кебіча), а па-другое, такім чынам спадзяецца адысці ад адказнасці за рукапрыкладства (тады кандыдаты ў дэпутаты валодалі статусам недатыкальнасці). Пракуратура адразу ж завяла крымінальную справу... Справа была ўзбуджаная, вынесеная на сесію райсавета, дэпутатам якога быў Лукашэнка. У выніку пракурор вобласці Нікалаеў проста не стаў перадаваць справу ні ў рэспубліканскую пракуратуру, ні на разгляд абласнога савета», - піша Лявонаў.

Дарэчы, паводле яго слоў, менавіта прэса тады нямала зрабіла для выратавання Лукашэнкі. У прыватнасці, на баку Лукашэнкі актыўна выступаў уласны карэспандэнт газеты «Сельская жизнь» (газета была органам ЦК КПСС, аўтарытэтным выданнем) Анатоль Гуляеў (цяпер старшыня камісіі па этыцы Беларускай асацыяцыі журналістаў.

Вось такая яна памяць! Фантазёрка!