Глеб гатовы абараняць заўзятараў ад АМАПа

Паўабаронца БАТЭ раскрытыкаваў міліцыю і распавёў пра сваё стаўленне да бел-чырвона-белага сцяга і герба «Пагоня».

Падчас анлайн-канферэнцыі на сайце «Прессбола» Аляксандр Глеб адказаў на пытанні чытачоў газеты. У прыватнасці, ён выказаўся пра праблему ўзаемаадносін заўзятараў і супрацоўнікаў АМАПа, якая ў апошнія месяцы неаднаразова перарастала ў адкрытыя канфлікты і пра сваё стаўленне да сапраўдных сімвалаў Беларусі.

Прыводзім адказы футбаліста на найбольш цікавыя пытанні:

- Чаго бракуе беларускім футбалістам, каб дасягнуць вашага ўзроўню і пачаць гуляць у Еўропе?

- Не ведаю. Амбіцыйных і таленавітых футбалістаў у нас хапае. Можа, бракуе характару, спартыўнай злосці, каб даказаць сваю канкурэнтаздольнасць. Не разумею, чаму беларусам так складана зачапіцца нават у Расеі. Бо там няма моўнага бар'ера, бытавога дыскамфорту - і ўсё роўна цяжка.

- Як вы ставіцеся да дзеянняў міліцыі ў дачыненні да фанатаў на стадыёнах? Маглі б стаць на абарону барысаўскіх заўзятараў?

- Не толькі барысаўскіх - усіх. І так на стадыёны прыходзіць мала гледачоў, а іх яшчэ і выганяюць, не даюць радавацца, падтрымліваць сваю каманду. Гэта няправільна. Я такога больш нідзе не бачыў. Няўжо заўзятарам трэба ціха сядзець на трыбунах і махаць сцяжкамі? Таму я супраць празмернага ўмяшання міліцыі ў футбольныя справы.

- Што параілі б БФФ у плане прыцягнення заўзятараў на стадыёны? Які вопыт можна пераняць у Германіі, Англіі, Іспаніі?

- Я размаўляў з гэтай нагоды з прадстаўнікамі федэрацыі. Яны гатовыя рабіць многае, і, як мне расказвалі, многае ўжо перапрабавалі. Але нічога не выходзіць. Можа, атрымаецца, калі ў Беларусі пабудуюць новыя стадыёны, створаць умовы. Калі распрацаваць нармальную прапускную сістэму на арэнах, каб людзі не стамляліся ў чэргах, арганізаваць кавярні, кропкі грамадскага харчавання, людзі пойдуць на футбол.

Калі пабудуюць стадыён у Барысаве, думаю, наведваць яго будуць не толькі мясцовыя, але і менчукі. Таму што ва ўмовах, калі вакол чыста, утульна, камфортна, прыемна заўзець, перажываць і проста знаходзіцца.

- Хто з беларускіх футбалістаў, на ваш погляд, мае шанец на добрую легіянерскую кар'еру?

- Шанец маюць многія. Асабліва калі ўлічыць, што Расея - таксама легіянерскія хлеба. Праўда, там сітуацыя змянілася: клубы купляюць еўрапейскіх зорак за 40-50 мільёнаў, а беларусы ўсё менш запатрабаваныя. Зараз толькі чалавек пяць мае пастаянную гульнявую практыку, хоць раней усе нашы «расейцы» выходзілі на поле.

Толькі з БАТЭ можна назваць гульцоў сем, якія маглі б з'ехаць. Замацавацца - не ведаю, а з'ехаць - маглі б. Бо ўсё залежыць ад чалавека. Зламаюць яго абставіны ці не. Вось у нас ёсць Філіп Рудзік. Спалохаўся цяжкасцяў - і ўсё: «Мяне не ставяць - значыць, не давяраюць». На еўрапейскім узроўні ты павінен сціснуць зубы, араць і чакаць свайго шанцу, а не ныць. Без гэтага нічога не даб'ешся. Каб атрымлівалася без праблем, трэба валодаць талентам Месі або Хаві. Ды і яны за гадзіну да трэніроўкі прыходзяць у «трэнажорку», працуюць, церпяць. Хто не церпіць, той і застанецца на местачковым узроўні.

- Чаму не кажаце пра праблемы нашага футбола: стадыёны, інфраструктуру, дзіцячы спорт?.. Хто, калі не вы?

- Ужо і так шмат сказана. На грошы, якія за мой трансфер пералічылі менскаму «Дынама», «Арсенал» і «Барселона», можна было пакласці добрае поле і пабудаваць школу, каб дзеці трэніраваліся ў камфортных умовах. Куды ўсё сышло, не ведаю. Уздымаў гэтую тэму, але...

Зараз нейкія пляцоўкі будуе федэрацыя, але ўсё роўна цяжка. На старце чэмпіянату нават прафесійным камандам няма дзе было гуляць: штучны газон, адна пара супернікаў на поле - дзве чакаюць... Смешна пра гэта казаць. Такая наша рэальнасць.

- Як ставіцеся да натуралізацыі?

- Не станоўча. Многія юнакі займаюцца, растуць, мараць патрапіць у нацыянальную зборную, а затым хтосьці з боку займае іх месца. Узяць Брэсана. Я стаўлюся да Рэна вельмі добра. Ён выдатны хлопец, выдатны футбаліст, але не беларус. І пазбаўляе магчымасці патрапіць у нацыянальную каманду кагосьці з беларусаў. Прычым, зразумейце правільна, Рэн нам дапамагае, нічога дрэннага я сказаць не хачу. Але, на мой погляд, за зборную Беларусі павінны гуляць беларусы.

- Каго лічыце лепшым спартсменам Беларусі?

- Усіх, хто дамогся сур'ёзных вынікаў у сваім выглядзе. Саша Герасіменя творыць неверагодныя рэчы, Даша Домрачава - таксама беларуская легенда. Я ведаю іх асабіста: вельмі адкрытыя і пазітыўныя дзяўчыны. Яны прымудраюцца не толькі прывозіць медалі з Алімпіяд, але і аддаваць частку свайго жыцця ў розных сацыяльных праектах. Вылучыў бы іх абедзвюх.

- Ацэніце працу беларускіх каментатараў.

Мне распавядаюць пра забаўныя выпадкі, якія праскокваюць ў эфіры. Але сам я не асабліва сачу, таму не гатовы сказаць нічога добрага ці дрэннага. Кажуць, пасмяяцца можна.

- Як ставіцеся да бел-чырвона-белага сцяга і герба «Пагоня»?

- Нармальна стаўлюся.