Праваабаронцы: У турмах Беларусі прымяняюць катаванні і жорсткае абыходжанне

У месцах пазбаўлення волі ў Беларусі ўжываюцца катаванні і жорсткае абыходжанне, выпадкі якіх не расследуюцца аб'ектыўнай і незалежнай інстанцыяй.

Да такой высновы прыйшлі аўтары справаздачы паводле вынікаў маніторынгу месцаў прымусовага ўтрымання, прэзентацыя якога адбылася 10 снежня ў Менску, паведамляе БелаПАН.

Маніторынг, як паведаміў юрыст Павел Сапелка, праводзіўся на працягу 2013-2014 гадоў зачыненым уладамі праваабарончым цэнтрам «Вясна» на аснове аналізу заканадаўства, вывучэння іншых адкрытых крыніц, а таксама апытання зняволеных, у тым ліку былых.

З ягоных слоў, паводле вынікаў маніторынгу была складзеная справаздача, якая ўключыла ў сябе актуальныя звесткі аб колькасці месцаў для заключэння і саміх зняволеных, прыведзены аналіз парушэння працоўных правоў зняволеных.

Таксама ў справаздачы прыводзяцца звесткі аб стане медыцыны, аналізуецца заканадаўства, якое рэгламентуе права на ліставанне, звароты ў розныя органы. «Зробленыя высновы, што гэтыя правы зняволеных неабгрунтавана абмежаваныя», - адзначыў Сапелка.

Юрыст падкрэсліў, што акрамя калоній і турмаў у Беларусі існуе шэраг устаноў, утрыманне ў якіх можа быць раўназначнае пазбаўленню волі. «Мы мяркуем, што папраўчыя ўстановы, а таксама іншыя месцы не свабоды падлягаюць вываду з сістэмы Міністэрства ўнутраных спраў», - сказаў ён.

«Праваабаронцы абмежаваныя ў сваіх правах і метадах, мы не можам самі самастойна нешта змяніць у сістэме закрытых устаноў. Але, прынамсі, чым мы можам паляпшаць становішча зняволеных, дык гэта даводзіць да агульнага ведама розныя факты, патрабаваць і прапаноўваць прыкласці дзяржаве намаганні для выпраўлення парушэнняў», - сказаў Сапелка.

На аснове маніторынгу праваабаронцы прапануюць уладам: прымаць меры ў выключэнні выпадкаў катаванняў і жорсткага абыходжання ў месцах зняволення; забяспечыць права зняволеных на атрыманне юрыдычнай дапамогі; ліквідаваць інстытут лячэбна-працоўных прафілакторыяў; прымаць меры па прадухіленні дыскрымінацыі зняволеных у сферы працы; паслядоўна паляпшаць да прымальнага ўзроўню ўмовы ўтрымання зняволеных у калоніях і турмах; ствараць умовы для існавання грамадскага кантролю за месцамі не свабоды.