Ілюзіі цара Уладзіміра

Нягледзячы на нафтавы бум, Расея сёння балансуе на мяжы рэцэсіі.

Міхаіл Саакашвілі, які ў 2004-2013 гадах займаў пасаду прэзідэнта Грузіі, каментуе на старонках The New York Times сочынскую Алімпіяду: ці можна яе лічыць "доказам таго, што нафтавы аўтарытарызм прэзідэнта Уладзіміра Пуціна - адзіная мадэль, якая можа забяспечыць Расеі і суседнім краінам шчасце і дабрабыт". Адказ аўтар прапануе шукаць, перш за ўсё, у Грузіі, але таксама згадвае народы Паўночнага Каўказа і Украіну, піша Inopressa.ru.

Каб паказаць адрозненні "пуцінскай сістэмы ад адкрытай дэмакратыі", ён параўноўвае два чарнаморскіх "рэгіёна" - Абхазію ("якая размешчаная ў межах прызнаных міжнароднай супольнасцю межах Грузіі", як нагадвае экс-прэзідэнт) і Аджарыі. Сухумі, сталіца Абхазіі, "напалову складаецца з руін", гаворыцца ў артыкуле, будаўніцтва прыкметна толькі на расейскіх ваенных базах. У цэлым рэспубліка выглядае "закінутай і змрочнай". Усяго ў некалькіх кіламетрах ад яе знаходзіцца Аджарыя. Яе "мы ў 2004 годзе змаглі вырваць у Пуціна і яго мясцовых змоўшчыкаў", працягвае Саакашвілі, і цяпер у гэтым "раней адсталым і безнадзейным" рэгіёне"больш раскошных гатэляў, чым у Сочы, а атмасфера куды больш паралізаваная, не кажучы ўжо пра тое, што там больш бяспечна".

Такая змена стала магчымай дзякуючы "мільярдам даляраў замежных інвестыцый", у Сочы ж велізарныя грашовыя ўліванні прынеслі значна меншы вынік - "ўсё таму, што ў XXI стагоддзі адной толькі пуцінскай мадэлі для дасягнення поспеху мала. Будаўніцтвам пацёмкінскіх вёсак уплыў Расеі ў рэгіёне не адродзіш... Дамагчыся гэтага можна толькі сапраўднымі рэформамі, сапраўднай мадэрнізацыяй і адкрытым грамадствам", - піша Саакашвілі і падкрэслівае: у Грузіі няма нафты, затое яна займае 8-ы радок у рэйтынгу прыдатнасці для вядзення бізнесу, па версіі Сусветнага банка, тады як Расея ў гэтым спісе - 92-я.

Затым Саакашвілі пераходзіць да пералічэння канфліктаў, звязаных з раёнам правядзення Алімпіяды, - як гістарычных, так і сучасных. Закранаецца тэма генацыду чаркесаў. Нанесеную чаркесам "рану" Крэмль "асвяжыў" сваім цяперашнім стаўленнем да народаў Паўночнага Каўказа, якія насяляюць Інгушэцію, Чачню, Дагестан і Кабардзіна-Балкарыю: жыхароў гэтых рэспублік не ўспрымаюць як паўнавартасных грамадзян, а іх землі знаходзяцца на становішчы калоній, у якіх эліта падкупляецца, а ўсе астатнія становяцца аб'ектам рэпрэсій, сцвярджае экс-прэзідэнт.

"Нягледзячы на нафтавы бум, Расея сёння балансуе на мяжы рэцэсіі, - гаворыцца далей. - Паміж імкненнем Пуціна закруціць гайкі і аднавіць мінулае, з аднаго боку, і марамі людзей (як унутры Расеі, так і за яе межамі) пра лепшую будучыню - з іншага, ёсць фундаментальная супярэчнасць. У выніку цалкам можа апынуцца, што лёс Пуціна вырашыцца на халодных вуліцах Кіева, а зусім не на сонечных схілах Сочы".