«Ужо няма ні страху, ні шоку»: апавяданне дзяўчыны, у якую трапіла граната «Беркута»

Жыхарка Кіева Кацярына Бальшакова, якая цудам засталася жывая, распавяла падрабязнасці ўчорашніх падзей.

Пра гэта яна напісала ў «Фэйсбуку».

«Я ведала, куды я іду, навошта іду, і што будзе. На самой справе, учора ўвечары ў студыі ўнутрана развіталася з усімі і «закрыла» ўсе свае непаразуменні і асуджэнні.

Гэта граната Беркута. Трапіла мне ў спіну, калі пачаўся наступ. Я ішла практычна апошняя - выводзіла з Інстытуцкай бабулю гадоў 75.

На спіне быў якасны брызентавы заплечнік з усімі абаронамі і пракладкамі пад спіну. Ад яго засталася правая шлейка і абгарэлае донца. Калі б яго не было, то не было б мяне.

Потым, зачыняючы сабой і падтрымліваючы гэтую бабулю, якая мне па нос, проста стаяла каля сцяны, потым пад ялінкай на тратуары, а міма беглі «Беркуты», і... як яны збівалі ўсіх, каго маглі дастаць! Мужчын, жанчын, «Чырвоны Крыж», Прэсу. Некалькі разоў на нас уздымалі дубінкі і аралі ў твар «заб'ю сука», а я проста спакойна глядзела ім у вочы, і чамусьці яны апускалі дубінкі... Потым адзін з «Беркута» з чалавечымі вачыма пад абаронай свайго шчыта адвёў нас з бабуляй у бліжэйшую падваротню. Там ужо было чалавек 30 людзей: каля 13 жанчын, 6-7 мужчын - дзядуля, хлопчык гадоў 17, Прэса і 4 сярэдняга ўзросту мужчын. Дзядуля ляжаў на зямлі, і 2 «беркута» дабівалі яго дубінамі. Яшчэ двое мужчын былі ўсе залітыя крывёй з ран на галаве. У жанчын раненні рознай цяжкасці - у дзяўчынкі з «Чырвонага крыжа» адбітая нага (сцягно), у дзяўчынкі Прэса разбітая галава і выбіта калена. І г.д. Ну і я прыгажуня. Праўда, я яшчэ не ведала, што ў мяне ззаду.

Праз пару хвілін Беркут паляцеў «паляваць» далей. У нас засталося: адзін праламаны чэрап і 3 страсенні. Мора крыві, не перабольшваю. Плюс траўмы ног, перабітыя пальцы (зачынялі галовы). Добра, у другой дзяўчыны з «Чырвонага Крыжа» захаваўся чамадан з лекамі. Перавязалі тых, хто сцякаў крывёй, пару уколаў, і схаваліся ў пад'ездзе. Усяго 16 чалавек.

Я тэлефанавала знаёмым, распавядала дзе мы і што тэрмінова патрэбная дапамога, хлопцы Прэса тэлефанавалі сваім. Такі на ВК кінулі інфу, і да нас прыехаў Чырвоны Крыж з Майдана. І Сяргей нейкім цудам змог прабрацца з машынай прама на Шаўковічную. Хвіліна ў хвіліну.

Выцягнулі ўсіх. Сярога «правёў» хуткую з цяжкімі пацярпелымі дварамі-агародамі да Майдана да Дома Прафспілак, а мяне ўжо дадому.

У выніку. Самыя галоўныя ўражанні ад сёння.

Страшнае - як б'юць людзей. Адна справа, калі гэта паказваюць у навінах. І іншая - калі бачыш гэта перад сабой. І вочы тых, хто б'е.

Дарэчы, дваіх « злоўленых» раней раніцай беркутаўцаў мая Сашка асабіста адвезла ў бальніцу, а трэцяга проста выпусцілі за барыкадай. Іх ніхто не біў!

І выдатнае, маё асабістае. Ад пачатку і да цяпер – поўная раўнавага. Стан. І не выпала ні на імгненне. Пасля падзей 22 студзеня, калі ў мяне быў эмацыйны шок, і далей, калі я засумнявалася ў сіле Любові, і ў адказ мне далі адчуць на імгненне, што такое «Любоў Хрыста», для мяне прайшло цэлае жыццё. Памерла і нарадзілася. У любові. Сёння, гледзячы на ўсё, я ні на секунду не адчула страху, агрэсіі, нянавісці, адчаю, асуджэння.

Вось такія практычныя Урокі», - напісала Кацярына Бальшакова.