Сяргей Кузін: «Мама не ведае, што начамі я хаджу ў варту»

Вядомы беларус - генеральны дырэктар украінскага «Рускага радыё» у Кіеве Сяргей Кузін распавёў, чаму пайшоў у «Самаабарону».

- У варту не хадзіў 23 гады. Не думаў, што на шостым дзясятку прыйдзецца сям'ю ад гапаты абараняць, - напісаў Сяргей Кузін на сваёй старонцы ў Фэйсбуку. - Эйфарыі і рамантыкі мы тут пазбаўленыя: афіцэры, спартсмены, дарослыя дзядзькі з легальнымі стваламі. Абшчына пасёлка проста пастанавіла дапамагчы ахове і зачыніць вузкія месцы перыметра, усярэдзіне якога нашы блізкія.

Як распавёў «Салідарнасці» Сяргей Кузін, групы «Самаабароны» былі арганізаваны для таго, каб абараніць жыхароў Кіева ад «цітушак».

- У Кіеў з іншых гарадоў прыязджаюць хлопцы спартыўнага целаскладу. Яны перасоўваюцца ў розных раёнах вялікімі групамі (ад 10 да 150 чалавек), руйнуюць будынкі, хуліганяць і здзяйсняюць іншыя крымінальна каральныя дзеянні. Як правіла, яны групуюцца альбо ў бліжэйшых да Майдану раёнах, дзе ноччу на вуліцу ніхто носу не высуне, і на ўскраінах Кіева - адтуль потым можна змыцца ў вёскі.

Групы «Самаабароны» фармуюцца праз Фэйсбук і з дапамогай асабістых кантактаў. Наша група складаецца з 35 чалавек. Сярод іх ёсць людзі, якія легальна валодаюць зброяй. Мы склалі графік дзяжурства па зменах і карту раёнаў, якія па чарзе патрулюем. У асноўным гэта месцы вялікай колькасці людзей - аптэкі, крамы. Для сувязі выкарыстоўваем рацыі і спецыяльную праграму ў айфонах. Патруль спыняе машыны, у якіх больш за два чалавек, аўтобусы.

У Кіеве больш за 500 гуртоў «Самаабароны». Толькі ў нашым раёне блізу 50 маленькіх арганізацый. Мы ведаем тэлефоны адзін аднаго. У выпадку неабходнасці звязваемся па рацыі - і прыедзе машын трыццаць-сорак. Інфармацыя распаўсюджваецца вельмі хутка.

Са слоў суразмоўцы, ніякіх спроб «строіць з сябе другую міліцыю» у атрадаў «Самаабароны» няма.

- Мы вядзем сябе вельмі карэктна. Канфліктаў і неразумення не ўзнікае. У Кіеве няма неабходнасці тлумачыць людзям, навошта патрэбна «Самаабарона». Тыя, хто не ведаў пра існаванне гэтых груп, тэлефануюць жонкам і далучаюцца да нас. Мы не ставім сабе якія-небудзь палітычныя мэты, - тлумачыць Сяргей Кузін. - У мяне дома чатыры жанчыны: маці, жонка, дачка і домработніца. Яны павінны спакойна спаць. Так што выбару асаблівага няма.

- Вашы любімыя спакойна вас адпускаюць у варту?

- Мама не ведае, - прызнаецца Сяргей. - Свае сыходы я магу растлумачыць эфірам, справамі на радыё. Жонка нармальна адпускае. Яблыкі ў кішэню кладзе, паплача.

- Ці былі выпадкі, калі затрымлівалі «цітушак» ?

- Гэтай ноччу мы загарнулі аўтобус, у якім ехалі хлопцы застольнага выгляду - усім гадоў па 20. Можа, ехалі павесяліцца або разбіць ларок які-небудзь. Ўбачылі, што ў нас не голыя рукі, і з'ехалі. Іх заціснулі праз паўкіламетра. Выклікалі міліцыю і здалі. Што з імі далей адбылося - не ведаю. Мы не сілавая структура.

- З кім вы стаіце ў варце?

- Гэта людзі, якія жывуць у маім раёне. Два бізнэсоўца, дзеючы афіцэр і кампутарнік. Усім за 40. Хлопцаў 18-19 гадоў, якім хочацца паваяваць, адпраўляем дадому. Гусарыць нікому не дадуць.

- Сяргей, адкуль у вас ружжо?

- Я паляўнічы. Карабін ў мяне на законных падставах. Забіў ім двух зайцоў, дарэчы.

- Як змянілася жыццё вашай сям'і за гэтыя дні?

- У доме пастаянна пахне сардэчнымі кроплямі. Выключылі тэлевізар - немагчыма ў онлайн -рэжыме глядзець на тое, што адбываецца. Адзіны чалавек, які, дзякуй Богу, нічога не разумее - дачка. Ёй шчасце - усе дома. Мама на працу не сыходзіць.

- Ёсць і хлеб, і малако. Крамы працуюць, але прадукты расхопліваюць хутка. У чацвер, калі не пускалі ў горад бензавозы, былі гіганцкія чэргі на запраўках. Я вось у палову шостай раніцы запраўляўся - ні аднаго чалавека не было. Хіба што праз картку разлічыцца не атрымалася.

У Кіеве працуюць рэстараны, паказваюць кіно. Жыццё ідзе. У нас (на «Рускім радыё» - заўв. «С») засталіся вар'яцкія рэкламныя кліенты - сеткі гіпермаркетаў. Цяпер яны рэкламуюць танныя прадукты. Напрыклад, яблыкі па 4,5 грыўны за кілаграм. Людзі бяруць у запас. Дарэчы, каля кожнага гіпермаркета дзяжураць блізу 15-20 актывістаў «Самаабароны» - дужыя мужчыны. Сам бачыў, як яны цягалі жанчынам сумкі ў машыны.

Я захапляюся украінцамі.

Ведаеце, які ў Кіеве стыль кіравання? Раздзяўбайскі. А зараз мы як у Менску ездзім!

Калі метро не працавала, у Фэйсбуку заклікалі зліваць нумары таксістаў, якія здзіралі па 40-50 даляраў за паездку. Зараз усе безумоўна ездзяць па тарыфах. Сетку «Аўтамайдан» ніхто не адмяняў. Зразумела, калі твой нумар засвяціўся - прыязджаюць ўжо не размаўляць.

- Сяргей, вам было страшна?

- Я быў на Майдане не раз. Шмат было такіх момантаў. Я немалады хлопец і разумею сэнс банальнай, здавалася б, фразы: ні адна палітычная сістэма не варта чалавечага жыцця. Украінцаў выпрабоўваюць на трываласць. Не хачу цяпер казаць аб першапрычынах.

... А ў акне ў мяне дым чорны вісіць: я на Падоле працую. Ва ўсіх эфірках каскі з бітамі валяюцца. Абстаноўка рабочая: даем інфармацыю пра групы крыві, якія патрабуюцца. Ужо пад тысячу параненых, шмат хто ў цяжкім стане. Паведамляем аб працы метро, аб наяўнасці бензіну, іншых праблемах.

Народ пасля працы бегае кроў здаваць... Страшна. Але што рабіць? Іншага Кіева няма. Жыць-то трэба.

- Януковіч абвясціў аб датэрміновых прэзідэнцкіх выбарах.

- Так. Але мы нікому не верым, і ніхто не ведае, што рабіць. Сёння з'явілася інфармацыя, што снайперы лупілі і па беркутоўцам, і па мітынгоўцаў. Гэта нейкая вялікая гульня...