Майдан не разыдзецца: «Плата занадта высокая» (Відэа, онлайн)

Людзі мяркуюць, што ў сілах пакараць вінаватых, калі гэта не зробяць за іх.

Нядаўнія трагічныя падзеі ўспамінаюцца яшчэ на пад'ездзе да Майдану Незалежнасці. У метро едуць бабулі з чырвонымі цюльпанамі, абгорнутымі ў цэлафан, з надпісам «Вечная памяць». Маладзёны з планшэта адной рукой трымаюць за руку сваіх дзяўчат, другой – абярэмкі гваздзікоў, піша segodnya.ua.

Мабыць, настолькі моцны смутак не з'яўляўся на тварах украінцаў ужо даўно. Нават 9 траўня ўжо стала чаканым днём, калі трэба ўспомніць загінулых і, да таго ж, святам. Пры гэтым загуба амаль сотні чалавек за пару дзён стала поўнай нечаканасцю. І перамогу святкаваць рана, кажуць на Майдане.

Майдан прыходзіць у сябе, а людзі - памінаюць загінулых

«Майдан не павінен сыходзіць, - кажа мужчына ў цёплай куртцы да пят, грэючыся ля бочкі з агнём. - Ды вы і самі бачыце - пачытайце плакаты. Мы хочам, каб вінаватыя ў загубе нашых братоў панеслі пакаранне».

Мужчына сумным поглядам абводзіць плошчу. «Думаеце, нам тут добра стаяць? Вядома, не. Дадому хочацца. Але, калі б у вас забілі каханага ці бацьку, вы б ніколі не пакінулі гэта проста так. Не паехалі б дадому», - кажа ён.

Транспаранты ў эпіцэнтры пратэстнай Украіны сапраўды змяніліся. Калі раней на іх складана было вылучыць асноўнае патрабаванне людзей - адны ўважалі за мэту Майдана еўраінтэграцыю, іншыя - адстаўку Кабміна, трэція - амністыю арыштаваных ці ўвогуле - імпічмент прэзідэнту, то цяпер, гледзячы на плакаты, можна з упэўненасцю сказаць - адзінае, што хочуць людзі - гэта пакаранне вінаватых.

«У згарэлым Доме прафсаюзаў дагэтуль ляжаць трупы. Іх баяцца выцягваць таму, што перакрыцці бурацца на вачах. Але загінулыя там дакладна ёсць, я ўпэўнены. На 3-ім паверсе, бо быў шпіталь, а параненыя наўрад ці змаглі хутка эвакуявацца», - кажа сябра афганскай сотні Уладзімір.

Тысячы людзей дагэтуль стаяць на Майдане. Не меншая колькасць стала прыносіць кветкі і лампадкі са свечкамі на барыкады і пад Стэлу Незалежнасці. Чарада з букетаў і лампадак разлягаецца ад першай барыкады на Інстытуцкай ля ўваходу на станцыю метро да скрыжавання з Хрышчацікам. Калі раней мелодыяй Майдана быў бой у металічныя бочкі, то цяпер - малітва, якую няспынна чытаюць святары.

«Занадта высокая плата за звычайную змену ўлады», - сказаў адзін з байцоў самаабароны Сяргей, якая дагэтуль ахоўвае Майдан.

Загінулыя сталі сябрамі амаль кожнаму пратэстоўцу

Пасля пажару ў Доме прафсаюзаў Майдан, фактычна, пазбавіўся свайго асноўнага штаба. Цяпер у мітынгоўцаў тры асноўных цэнтры дыслакацыі сіл - Украінскі дом, будынак Галоўпаштамта і КГДА.

«Ва Украінскім доме знаходзіцца медчастка, кабінет псіхолага, тут адпачываюць штабы сотняў самаабароны і афганцаў, - распавядае сябра афганскай сотні Уладзімір. - Галоўпаштамт, фактычна, узяў на сябе функцыі Дома прафсаюзаў, калі той згарэў. Там таксама знаходзіцца медчастка, кабінет псіхалагічнай дапамогі і каардынацыйны цэнтр. У КГДА, як і ва Украінскім доме, усе ахвотныя могуць адпачыць».

Псіхолагі і раней працавалі на Майдане, аднак не настолькі актыўна. Пасля падзей мінулага тыдня, калі многія пазбавіліся сяброў і блізкіх, а некаторыя проста не маглі назіраць смерць нават незнаёмых людзей, псіхалагічную дапамогу пачалі надаваць у кожным будынку, занятымі мітынгоўцамі.

«Разумееце, нават калі да Майдана мы з чалавекам не былі знаёмыя, то пасля тыдня, які мы правялі, стоячы на варце разам, гэты чалавек становіцца блізкім сябрам», - кажа баец самаабароны Сяргей. На ім дагэтуль надзетая ўся амуніцыя - шалом, матацыклетныя накаленнікі, бронекамізэлька, у руках - дубінка.

«Мы як пасля вайны. Немагчыма ўчора яшчэ выцягваць мёртвага таварыша з-пад куль і кожную секунду чакаць сваёй смерці, а сёння бегаць тут у джынсах і фотаграфавацца на барыкадах», - спакойна кажа хлопец.