Маклеры Пуціна

22 лютага Крэмль перайшоў на надзвычайнае становішча.

"ЗША і Еўразвяз могуць па-ранейшаму лічыць санкцыі прыладай стрымлівання знешняй палітыкі Масквы, аднак для Пуціна пагроза ўвядзення падобных санкцый значыць няшмат: ён ужо ўлічыў іх у сваіх планах", - гаворыцца ў артыкуле расейскага журналіста Максіма Трудалюбава, апублікаваным у The New York Times (пераклад — Inopressa.ru).

Крэмль пасылае сігнал не толькі заходнім службовым асобам, але расейскім плутакратам і прадажным урадоўцам, якія хаваюць багацці на Захадзе. Пуцін хоча, каб там пачулі яго ліст унутраным ворагам і карупцыянерам: "Калі вы не выправіцеся, я гатовы вамі ахвяраваць. Калі законы, што забараняюць "віць гняздзечкі" за мяжой і быць "замежнымі агентамі", на вас не дзейнічаюць, то санкцыі Захаду заданне выканаюць".

Аўтар запэўнівае, што пасля таго, як падтрыманы Расеяй прэзідэнт Украіны Віктар Януковіч 22 лютага ўцёк з краіны, Крэмль перайшоў на надзвычайнае становішча. З тых часоў ключавыя рашэнні прымаюцца групай высокапастаўленых расейскіх урадоўцаў у сферы бяспекі.

"Новае кіруючае кола яшчэ больш вузкае і непранікальнае, чым раней. Інсайдэры, якія раней ураўнаважвалі крамлёўскіх каршакоў, адціскаюцца. Стратэгічныя рашэнні па Крыме прымаюцца на пасяджэннях Саўбяса пад старшынствам Пуціна", - працягвае калумніст. Сярод важных членаў новай кіруючай верхавіны Трудалюбаў называе кіраўніка пуцінскай адміністрацыі Сяргея Іванова, сакратара Саўбяса Мікалая Патрушава, дырэктара ФСБ Аляксандра Бортнікава і кіраўніка Службы знешняй выведкі (СЗВ) Міхала Фрадкова.

"Пуцін атачыў сябе крамлёўскім аналагам "сумленных маклераў", ультракансерватыўных у сваёй перакананасці ў тым, што Вялікая Расея павінна быць адноўленая, людзьмі, чые каштоўнасці (як падабаецца думаць Пуціну) не перакручаныя ні пошукам асабістай выгады, ні жаданнем асабістага ўзбагачэння (хоць многія іх сваякі працуюць на прыбытковых пасадах у дзяржкампаніях, аднак па расейскіх стандартах гэта нязначная правіна)", - апісвае сітуацыю Трудалюбаў.

Словы канцлера ФРГ Ангелы Меркель пра тое, што Пуцін знаходзіцца ў "іншым свеце", былі вытлумачаныя як тактоўная спроба назваць яго вар'ятам. Аднак многім расейцам рашэнні Пуціна не здаюцца нерацыянальнымі. Нават незалежныя сацыялагічныя кампаніі канстатуюць, што пазіцыя Крамля па Украіне і Крыме папулярная ў народзе. Дзякуючы зладжанаму ім самім крызісу Пуцін апынуўся "ў сваёй стыхіі". У краіне пачынаецца чышчанне эліт. "Кожны, хто хоча атрымаць ролю ў сістэме, павінен будзе зрабіць выбар: пагадзіцца на мабілізацыю ўсіх рэсурсаў для Расеі і адмовіцца ад апошніх рэшткаў праў на ўласнасць ці з'ехаць з краіны з усімі вынікаючымі наступствамі, - канстатуе аўтар.

Любая крытыка можа быць выстаўленая непатрыятычна: у Расеі цяпер ёсць усёахопны парадак дня, у параўнанні з якім дробныя праблемы накшталт хабарніцтва ці самавольства праваахоўнікаў здаюцца нікчэмнымі. "Вось якую карціну хацелі б бачыць крамлёўскія "сумленныя маклеры". Гэта яшчэ не рэальнасць, але жыццё ў Расеі рухаецца ў гэтым напрамку", - шкадуе журналіст.

"Тэарэтычна Пуцін ўсё яшчэ можа адступіць з Крыма. Не прызнаючы афіцыйна войскі без апазнавальных знакаў расейскімі, ён трымае дзвяры прыадчыненымі. Аднак калі б няяснымі ні былі яго намеры ў дачыненні да Украіны, няма ніякіх сумневаў у тым, што ён цалкам прыхільнік змрочнага бачання адзінай патрыятычнай Расеі. У адказ на рэвалюцыю "знізу" ў Кіеве ён пачаў рэвалюцыю "зверху" ў Маскве", - заключае Трудалюбаў.