Зорка «Брыгады» папрасіў прабачэння перад украінцамі за Пуціна

Дзмітрый Дзюжаў папрасіў прабачэння за ўсё тое, што цяпер вытварае расейская ўлада.

Пра гэта ён напісаў на сваёй старонцы ў сацыяльнай сетцы «Вконтакте».

«Мне сорамна за нашую расейскую ўладу! Прашу прабачэння ў Украіны за тое, што цяпер вытварае нашая ўлада. Я не хачу вайны гэтак жа, як і многія людзі ў нашай краіне, але мне сорамна за тое, што творыць нашая ўлада! Я заўсёды любіў і паважаў Украіну як моцную краіну! Цяпер шматлікія зоркі актыўна каментуюць сітуацыю ва Украіне на сваіх старонках у сацыяльных сетках, і я не хачу застацца ў баку», - напісаў Дзюжаў.

«Я хачу звярнуцца да мужчын і жанчын усяго свету: не важна, хто яны цяпер, прэзідэнты краін ці простыя рабочыя. Мне з дзяцінства распавядалі, што мужчына - гэта абаронца. А цяпер мне страшна жыць у сваёй роднай краіне, а гэтак жа страшна за Украіну і за падзеі, якія ў ёй адбываюцца.

У маёй сям'і былі апавяданні пра вайну 41-45 года таму, што дзед сышоў ваяваць на фронт у 16 гадоў, бабуля таксама перажыла ў дзяцінстве жах вайны і голаду. З іх слоў вайна гэта жах і страх, голад і смерць. Дык няўжо мы можам забыць тое, што перажылі нашыя продкі і ўласнымі рукамі вярнуць хаос вайны ў нашае жыццё і жыццё нашых дзяцей?

Я хачу, каб мае дзеці і будучыя ўнукі спакойна гулялі на вуліцы, з радасцю сустракалі ранішняе сонца і бачылі добрыя сны ноччу, сябравалі з дзеткамі, незалежна на якой мове яны гавораць на расейскай або ўкраінскай.

Я з пакалення, якое вырасла ў СССР, і не веру што тады нас прымушалі сябраваць з усімі людзьмі іншых нацыянальнасцяў. Не, мы проста жылі, не канцэнтруючы увагі на нацыянальнасці не таму, што не паважалі сваю родную расейскую і ўкраінскую культуру, а таму, што мы былі больш добрымі і больш чалавечнымі.

Я паважаю ўкраінскую культуру і звычаі, хоць і сам трохі размаўляю на ўкраінскай мове. У мяне ёсць ручнік, (можна сказаць сямейная рэліквія), якому ўжо 100 гадоў. Ручнік вышыты крыжыкам, ніткамі чорнага і чырвонага колераў і перадаючы гэты ручнік сваім дзецям, хачу распавядаць, кім ён вышыты і калі і пры гэтым казаць што чорны колер - гэта сімвал урадлівай багатай украінскай зямлі, а чырвоны колер сімвал новага жыцця росквіту краіны. І не хачу, каб гэтыя два колеру сталі сімваламі крыві пралітай на ўкраінскай зямлі. Мы цывілізаваныя людзі, нашае пакаленне вырасла ў мірны час, і я ўдзячны за гэта сваім продкам. Што такое вайна - гэта не прыродная з'ява, не стыхія якая нам непадуладная - гэта тое што чалавек творыць сваімі рукамі, даказваючы сваю веліч і моц. А чалавек - гэта мужчына і жанчына.

Я думаю кожная маці, незалежна, якое ў яе дзіця - дарослае ці яшчэ малое, будзе супраць вайны. Маці - гэта жанчына, значыць усе жанчыны супраць вайны.

Застаюцца мужчыны. Каму яны хочуць давесці сваю веліч і моц пры дапамозе вайны? Сваім жонкам, сваім мацяркам, сваім дзецям - дык хай яны давядуць замест гэтага сваю любоў, павагу і пяшчоту. А вы жанчыны ў гэты час ацэніце іх і будзеце іх уважаць за самых моцных і разумных.

І вайна не патрэбная! Можа, сённяшняя мая філасофія не ўсім зразумелая. Колькі людзей, столькі і меркаванняў, але проста маўчаць ўжо няма сіл. Я проста хачу, каб людзі ўсяго свету зразумелі, што мы людзі адной планеты і нам няма чаго дзяліць на ёй, мы павінны не ваяваць, а вучыцца нарэшце жыць у міры, працаваць, гадаваць дзяцей, ствараць творы мастацтва, адпачываць і любіць. І гэта ўсё магчыма, але толькі ў свеце без вайны!», - сказаў на заканчэнне Дзмітрый Дзюжаў.