Маці тэрарыста «Абвера»: Калі б ведала, што здрадзіць краіне, - утапіла б

Сваякі аднаго з верхаводаў сепаратыстаў угаворваюць яго здацца.

Маці 42-гадовага Сяргея Здрылюка, вядомага па мянушцы «Абвер» і ўдзелах ва ўзброеных захопах на Данбасе, жыве ў вёсцы Франтоўка Аратаўскага раёна Вінніцкай вобласці. Побач мае дом на чатыры пакоі Вольга, сястра Сяргея. Брат Мікалай працуе ў Вінніцы егерам, піша gazeta.ua.

Франтоўка размешчана ў 12 км ад райцэнтра. Аўтобус ездзіць туды раз на тыдзень, у чацвер. Там жывуць 560 чалавек, палова - пенсіянеры. Ёсць дом састарэлых, школа, пошта, чыгуначная станцыя. Сяло акружана лесам. Кажуць, добра народзяць маліна, бульба і арэхі. Ёсць сем сажалак. Кожнае лета прыязджаюць каля 60 кіяўлян - маюць лецішчы ў Франтоўцы. Тры разы на тыдзень праз сяло курсіруе аўтобус у сталіцу. Мясцовыя мужчыны ездзяць на заробкі: будуюць, робяць рамонты.

- Божа, ганьба якая на старасці, - плача 76-гадовая Браніслава Здрылюк, маці тэрарыста. - Калі б ведала, што сын здрадзіць краіне, то ўтапіла б яго сваімі рукамі. Такая задаволеная была, калі Сярожка паступіў у ваеннае вучылішча ў Сімферопалі. Без нечай дапамогі. З мужам развялася, калі Сярожка ў другім класе быў. Муж быў ляснічым, выпіваў, прыраўнаваў да свайго калегі, абяцаў застрэліць. Пастаянна хадзіў з зараджанай стрэльбай, усюды па падваконніках расстаўляў патроны. Сабрала дзяцей і ўцякла з Гантоўкі ў Франтоўку. Сярожка добра вучыўся. Закахаўся ў добрую дзяўчынку Наташку. Ажаніўся ў 19. Яна старэйшая на пяць гадоў. Мы былі крыху супраць адразу, але потым прыцерліся. Жонка яго малайчына, хваткая. Перакладчыцай ваеннай праслужыла, цяпер на пенсіі, гадуе малодшага сына 10-гадовага Дзімку. А старэйшая Валерыя сканчае ў гэтым годзе ўніверсітэт, вучыцца на юрыста. Сярожа з маіх дзяцей самы спакойны быў.

Кажа, сын прыязджаў дадому два-тры разы на год. У апошні раз - тыдзень гасцяваў у снежні.

- Хадзілі з братам Колем на паляванне. Ніякіх дзіўных настрояў не адчула. Тады яшчэ Майдан стаяў, так Сярожа падтрымліваў. Некалькі разоў ездзіў у Кіеў. А што яму потым зрабілася, не ведаю, - абцірае слёзы. - Наташка кажа: пасля захопу Крыма сабраў рэчы і некуды паехаў. Куды і чаго, яна і сама толкам не ведае.

23 гады Сяргей Здрылюк з Наталляй пражылі ў Сімферопалі, маюць кватэру. Сваякі жонкі дапамаглі купіць. Пасля вучылішча служыў у арміі, потым працаваў у Службе бяспекі.

- Пра работу ніколі асабліва не распавядаў, ім жа забаронена, - працягвае Браніслава Антонаўна. - А шэсць гадоў таму стаў скардзіцца, што хоча кінуць службу, таму што на яго ціснуць, вымушаюць рабіць нешта, чаго не хоча. Адкрыў станцыю тэхабслугоўвання. Забраў пляменніка Юру, той таксама ажаніўся ў Сімферопалі. Сярожа ўжо не працаваў, наймаў людзей і кіраваў бізнесам.

У панядзелак, 5 траўня, людзі рыхтуюцца да памінак. Мыюць брамкі, вырываюць пустазелле.

Напаўсагнутая 76-гадовая Ніна Змыкала выходзіць на вуліцу - жыве па суседстве са Здрылюкамі.

- Сярожу даўно не бачыла. І на праводзіны ён ніколі не ездзіў, таму што бацька і баба пахаваныя ў іншай вёсцы. У школе нармальным хлопцам быў. Я людзям косткі ўпраўляла, прыходзіў з вывіхамі пасля футбола. Ён рана з сяла з'ехаў. Баба Броня толькі раз з-за яго плакала, калі з СБУ сыходзіў. Казала, што на сына ціснуць. А хто і чаго, я так і не дамаглася.

Сельскі кіраўнік Марыя Анішчук ірве ля двара траву трусам. Кажа, за апошні тыдзень у вёсцы былі двойчы вінніцкая міліцыя і са Службы бяспекі.

- Калі б жа той Сяргей чымсьці добрым вызначыўся, а то, - махае рукой, ідзе да хаты. - Па тэлевізары адразу і не пазнала. Фота не яго паставілі, а брата Мікалая з вінтоўкай. Ён - егер. Месяц таму назад кагосьці застрэліў, трапіў у галаву. Потым зрабілі, быццам хтосьці яго сям'ю хацеў абрабаваць. А потым у Шустэра ўжо Сярожавы фотаздымак далі. Людзі ўсе ў шоку. А сям'я ў яго нармальная, усе пры працах. Пляменнікі добрыя, рамонтамі займаюцца.

Каля 16.00 са школы вяртаецца Вольга, сястра Сяргея. Яна часова выкладае вышыванне.

- Учора прыязджалі са Службы бяспекі, так я гаварыла з братам. Ён па тэлефоне кажа, што не здраджваў Украіне, ведае што робіць: абараняе ўкраінцаў ад «бандэраўцаў», - распавядае 54-гадовая Вольга Бровій. - Усё пачалося з Майдана. Адразу Сяргей яго абараняў, а потым стаў казаць, што там усё купіла Амерыка.

Вядзе ў двор. Пасярод двара стаіць альтанка з пакручаных дубцоў, дах перакрыты чаротам. Клумбы аддзеленыя плятнямі, гаршкамі і кветкамі. У гасцінай чутны пах нядаўняга рамонту. На стале складзеныя вышытыя карціны.

- Вось толькі скончылі рамонт, павінны былі карціны развешваць. У адным пакоі мае будуць, у другой - нявесткі Лены. Яна таксама з Крыма. Павінна на выходныя ехаць да маці, так просім, каб заскочыла да сваякоў Сяргея, паразмаўляла з імі. Можа, нешта скажуць, таму што па тэлефоне, напэўна, баяцца. Не ведаю, чаго яго пацягнула аж у Данецк. Сяргея нібыта аднавілі на пасадзе ў СБУ, але расейскім. Але брат ад гэтага адхрышчваецца.

Далей па вуліцы жыве 73-гадовы Франц Лебядзевіч, дзядзька Здрылюка.

- Ён здрадзіў сваёй краіне і сваёй сям'і, - кажа. - Не хачу яго тут бачыць. Яму ўсе сваякі тэлефанавалі пасля таго. Пыталіся: Сярожа, што ты робіш? Ён адказвае, што абараняе радзіму. Але якую? Людзі кажуць, яму нешта зрабілі. А я думаю, тут усім віна - грошы. Ён за грошы і родную маці прадасць. Яму ўвесь час мала было. У СБУ справы круціў. Адтуль яго выставілі, хоць тут распавядаў, што сам сышоў. Адкрыў станцыю тэхабслугоўвання. Жонка 4 тысячы атрымлівала, ён нармальна зарабляў, але яму пастаянна патрэбныя былі грошы. Калі 5 тысяч даляраў прапанавалі, то мог прадацца. Гэта - ганьба і бяда для сям'і. Усе, хто да яго тэлефанаваў, прапануюць Сярожы здацца, папрасіць прабачэння перад людзьмі і краінай.

Сяргей Здрылюк па мянушцы Абвер з'яўляецца правай рукой аднаго з важакоў сепаратыстаў у Славянску Данецкай вобласці Ігара Гіркіна.

СБУ ўстанавіла, што Здрылюк з 30 дыверсантамі 13 красавіка ў Славянску напалі на ўкраінскіх сілавікоў. Тады загінуў капітан Генадзь Білічэнка, трое былі параненыя. Таксама «Абвер» датычны да выкрадання прадстаўнікоў Арганізацыі па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе.