Расейскі святар: Мы пачалі гэтую несправядлівую вайну - нам яе і заканчваць

Расейскі іерэй Мікалай Саўчанка распавёў пра свой погляд на сітуацыю ва Украіне.

Пра гэта іерэй Мікалай Саўчанка напісаў у сваім блогу. Прыводзім тэкст цалкам і без скарачэнняў:

Сукупнасць усіх звестак аб Данецку і Луганску дазваляе зрабіць адназначную выснову, што большасць насельніцтва альбо чакае ўкраінскае войска, або не падтрымлівае ні адну са старон збройнага канфлікту. Магчыма, што для Украіны такая выснова відавочная, аднак для Расеі аргументы на карысць гэтага амаль нідзе не агучваліся. Нават у перыяд самых вялікіх поспехаў апалчэння прыхільнікі непрызнаных Данецкай і Луганскай народных рэспублік (ДНР і ДНР) не мелі большасці.

Рэферэндум быў праведзены не ва ўсіх раёнах Данецкай і Луганскай абласцей. У траціны раёнаў ён наогул не праводзіўся. Там, дзе ён праводзіўся, у ім брала ўдзел менш за палову насельніцтва, зыходзячы з простай колькасці выбарчых участкаў. Пасля рэферэндуму амаль ва ўсіх гарадах і пасёлках двух абласцей на дзяржаўных установах засталіся вісець сцягі Украіны і гэта нідзе не выклікала заўважанага процідзеяння насельніцтва. Міліцыя не была раззброеная і захавала ўсе свае кантакты з Кіевам, атрымліваючы нават заробак адтуль. Уся судовая сістэма, сацыяльная служба, муніцыпальныя і раённыя ўстановы захавалі сваё падпарадкаванне Украіне. Народных рэвалюцый не адбылося. Увесь бізнес прадоўжыў плацяжы ў мясцовыя і федэральныя бюджэты, хоць гэтыя плацяжы і скараціліся.

Самаабвешчаныя рэспублікі не стварылі ні працаздольнага ўрада, ні раённых і муніцыпальных структур. У іх нават не было спробы арганізаваць мясцовае падаткаабкладанне, як гэта робяць ва ўсіх дзяржавах. Былі толькі спробы вымагальніцтва наяўных грошай. Дзяржбанк так і не быў створаны, таму ўсе пенсіі і заробкі дзяржслужачым плаціў Кіеў. У апалчэнцаў заставаліся толькі іх аўтаматы. Насельніцтва не магло не разумець, што перад імі проста ўзброеныя атрады і не больш за тое. Апалчэнцы яшчэ нічога не пабудавалі, нічога не стварылі.

Мясцовыя навіны перадаюць толькі аб выбухах мастоў і чыгуначных шляхоў. Ніякіх стваральных навін не перадаюць нават апалчэнскія СМІ. Толькі вайна або абвінавачванні ў адрас Украіны. Колькасць апалчэнцаў з самага пачатку зусім не адпавядала народнай вайне. Аб нежаданні мясцовага насельніцтва ваяваць гаварылася ў постаці саміх апалчэнцаў ўжо неаднаразова. Пры гэтым мы ўсе сталі сведкамі шматлікіх прыкладаў такіх пахаванняў загінулых апалчэнцаў, якія ўскосна сведчаць аб тым, што загінулі не жыхары Данбаса (пахаванні ў адсутнасць сваякоў, вялікая колькасць незапатрабаваных цел, вываз цел у Расею, няздольнасць мясцовых жыхароў апазнаць цела).

Колькасць прысутных на дэманстрацыях у падтрымку непрызнаных ДНР і ЛНР таксама зусім не адпавядала масавай народнай падтрымцы. Нават некалькі тысяч удзельнікаў мітынгу ў Данецку разам з сумнеўнымі і цікаўнымі - гэта занадта мала як для ўсёй Данецкай вобласці, так і для выявы «абложанай крэпасці». Вельмі крытычны погляд на сепаратызм мела і большасць мясцовых СМІ, бо яны як заўсёды залежаць ад сваіх чытачоў. Усё гэта дазваляе зрабіць выснову, што братазабойчая вайна набліжаецца да свайго завяршэння, а адступленне апалчэнцаў са Славянска і Краматорска паказвае, што такі зыход - найлепшым для ўсіх.

Спадзяюся, што апалчэнцы неўзабаве зразумеюць, што падняць народнае паўстанне ім не ўдалося нягледзячы на вялізную вайсковую і кадравую дапамогу Расеі. Замест гэтага яны настроілі супраць сябе ўсю Украіну і ўсю сусветную супольнасць. Не дапамаглі ніякія самыя дасканалыя тэхналогіі СМІ дзеля апаганьвання суседняй дзяржавы, культуры, мовы, гісторыі. Усё зло і ўся чарната расейскіх СМІ не змаглі пераканаць насельніцтва Данбаса, што іх нібыта ідуць забіваць фашысты.

Будзем спадзявацца, што тыя, хто пачаў вайну нападамі на воінскія часткі і захопамі аддзелаў міліцыі і дзяржаўных будынкаў, зразумеюць, які страшны грэх яны ўчынілі і прадаўжаюць чыніць. Бо супраць іх ідуць украінцы і рускія, што першапачаткова наогул не збіраліся ваяваць. Нават самыя ваяўнічыя з іх на Майдане не мелі наогул зброі, калі ішлі на ўзброеных навейшай тэхнікай сілавікоў. Украінцы не зброяй здзейснілі рэвалюцыю, бо зброі ў іх было ў 50 разоў менш, чым у сілавікоў, калі яна ўвогуле ў іх была.

Не ўкраінцы пачалі вайну. Яе пачалі сілавікі на Майдане, а затым нашы расейскія апалчэнцы, якія хутчэй за ўсё і не апалчэнцы зусім. Мы пачалі гэтую несправядліва вайну. Нам яе і заканчваць. Калі мы самі не прызнаем сваё маральнае паражэнне, то нас паб'е Гасподзь. Кара Божая прыйдзе абавязкова.

Апалчэнцам трэба хутчэй пакінуць Украіну, як яны пакінулі Славянск. Там застанецца мноства знявечаных целаў нашых суграмадзян ў вайсковай форме і мноства палонных. Не трэба памнажаць іх лік. Іх і так вельмі шмат. Хай хутчэй наступіць мір. А нам яшчэ доўга трэба будзе загладжваць сваю віну перад суседнім народам, абгавораным, зазнаўшаму нашу агрэсію і нянавісць. Нам трэба будзе загладжваць гэтую віну не толькі на словах, але і на справе. А тыя, хто распальваў гэта братазабойства, хлусіў, паклёпнічаў, забіваў - тыя сыдуць. Бо іх пакарае Гасподзь. І хутка мы ўбачым Яго святую волю.