Аляксандр Рыбак: «Кошты ў Беларусі, вядома, страшэнныя!»

У Нарвегіі за такія грошы можна «зладзіць банкет на ўвесь свет», кажа спявак.

Нарвежац з беларускімі каранямі засядаў у журы «Славянскага базару» у Віцебску. «Комсомольская правда в Беларуси» наважыла распытаць вядомага спевака, чаму ён зачасціў ў Беларусь?

- Гэта вам так толькі здаецца, - радасна смяецца спявак. - Я быў тут два разы ў гэтым годзе. І калі для вас гэта шмат, то я рады! Хоць у Бэльгіі Румыніі, Грэцыі, напрыклад, быў часцей. Я не супраць, калі мяне называюць беларусам. Беларусь блізкая майму сэрцу, я заўсёды апраўдваюць яе перад сябрамі ў Еўропе, кажу, што Беларусь значна больш падобная да Нарвегіі, чым Расея! Праўда, у шоў-бізнэсе тут усё працуе інакш - трэба пераходзіць, мяняць менталітэт, можна сказаць.

Рыбак прызнаецца, што з менталітэтам яму складаней за ўсё: калі ў Еўропе на выступ просяць апранаць клецістыя кашулі, то ў нас і ў Расеі - пінжакі і кашулі, там ты з лёгкасцю перасоўваешся ў грамадскім транспарце, тут практычна абавязаны патрабаваць аўтамабіль люкс-класа, каб падкрэсліць нейкі статус. Для еўрапейскага музыкі гэта складана, але што рабіць - такія правілы мясцовага шоў-бізнэсу.

- Што здзіўляе ў Беларусі?

- У вас тут кошты страшэнныя проста, ужо прабачце. У Нарвегіі за такія грошы я мог бы зладзіць банкет на ўвесь свет! А тут усяго толькі паабедаў сціпла. Дзіўна гэта. Хіба не час скараціць усе гэтыя нулі на грошах? Я ў іх блытаюся ўвесь час. Увогуле, мае кішэні цяпер пустыя - усе грошы ў кішэнях мэнэджара Андрэя Гузеля, ён лепш разбіраецца.

- А калі мэнэджара няма побач?

- Гэта ў лесе я б мог пагуляць у адзіноце, а ў горадзе ён увесь час побач (смяецца). Да мяне ўвесь час падыходзяць сфатаграфавацца, узяць інтэрв'ю. Я адзін час спрабаваў кантраляваць усё, а потым проста паплыў па цячэнні, усё роўна за усім не ўсочыш. Увогуле, я імкнуся нармальна спаць, бо не люблю тусавацца, хадзіць на вечарыны. А за ўсё адказвае мэнэджар.

- Але ўсё роўна - у вас мяшкі пад вачыма, сталая стомленасць?

- Значна горш, калі асоба выглядае ідэальна, а ў вачах - пустата. Па вачах адразу бачу, з кім буду проста калегамі ў шоў-бізнэсе, а з кім захачу сябраваць. Напрыклад, вельмі шаную сяброўствам з Аляксандрам Ціхановічам і Ядвігай Паплаўскай. Многія артысты выкарыстоўваюць музыку, каб прасунуць сябе, а Ціхановіч і Паплаўская робяць па-іншаму - яны прасоўваюць музыку праз сябе. Гэта значна лепш!

- Як вам перамога Канчыты на «Еўравізіі»?

- Я ўпэўнены, што яна перамагла дзякуючы мелодыі, а не голасу. І «Лордзі» перамаглі не праз страшныя касцюмы, а з-за мелодыі сваёй. А Ларын ужо сапраўды перамагла не дзякуючы таму, што танчыла як краб на сцэне, а з-за прыгожай вельмі музыкі. Усе людзі сталі гаварыць цяпер: «Ой, трэба быць геем, каб сапраўды перамагчы на «Еўравізіі»! Якое ж гэта ўсё глупства, патрэбная добрая мелодыя, хлопцы!

- Калі б такая мелодыя з'явілася, паехаў бы яшчэ раз на «Еўравізію»?

- Не, ні за што! Але як кампазітар - з задавальненнем, і нават не важна, за якую краіну выступаў бы выканаўца. Хоць ёсць ідэя зрабіць нумар ад Беларусі - дапамагчы якому-небудзь яркаму, таленавітаму гурту. Я бачу самабытны, славянскі нумар з фальклорнай музыкай і сучасным рытмам.

- Жаданне пісаць музыку для іншых - спроба ухіліцца з шоў-бізнэсу?

- Не, проста я хачу падтрымліваць новыя таленты, а не змагацца з імі. Мне здаецца, за пяць апошніх гадоў я зрабіў больш, чым многія за ўсё жыццё. Цяпер у мяне проста іншыя ідэі творчыя для рэалізацыі. І ведаеце, калі мне стане пяцьдзесят гадоў, я не хацеў бы зарабляць на хлеб як вечны ідал тынэйджараў. Не збіраюся рабіць пластычныя аперацыі і маладзіцца. Хачу працаваць з хлопцамі гадоў дзевятнаццаці - будучым пакаленнем спевакоў, пісаць для іх песні, займацца прасоўваннем. Увогуле, зарабляць грошы як прадусар і аўтар.

- І што зрабілі ў гэтым кірунку?

Я ўжо напісаў сінгл для мультфільма «Як прыручыць дракона - 2» студыі DreamWorks. Адправіў ім кампазіцыю месяцы за два да прэм'еры, а ў адказ - цішыня. Падумаў, што не склалася, і тут праз два тыдні званок: маю песню ўзялі! Ды яшчэ і зрабілі загалоўным саўндтрэкам для прэм'еры ва ўсіх краінах. Мая глабальная мара - пісаць музыку як кампазітар для тэлесерыялаў, для фільмаў, камп'ютэрных гульняў. Мяне не бянтэжыць, што імя такіх аўтараў ніхто не ведае - мне вядомасць ужо не важная. Я яе бачыў і паспрабаваў на густ, цяпер хачу чыстай творчасці.