Унікальная Каложская царква зноў можа сысці пад ваду

Зямля пад адным з найстарэйшых праваслаўных храмаў краіны прыйшла ў рух.

Спецыялісты Беларусі ведаюць дакладную прычыну, чаму Каложская царква можа сысці пад ваду. Зямля пад адным з найстарэйшых праваслаўных храмаў рэспублікі пачала рухацца, паведамляе тэлеканал «СВЕТ 24».

Каб спыніць апоўзень, каля дзесяці гадоў таму схіл умацоўвалі жалезнымі палямі і бетонам. Аднак праблема не саступіла.

Сёлета у красавіку загарадзі царквы з'явіліся новыя расколіны. Скрозь расколатыя камяні свабодна праходзіць рука. Загарадзь паступова здае пазіцыі. Старадаўняя Каложская царква, размешчаная ў двух метрах ад схілу, пакуль яшчэ супраціўляецца.

Гэты храм пабудавалі за два стагоддзі да Кулікоўскага бітвы. Тут з малітвамі да Бога звярталіся князі Вялікага Княства Літоўскага, каралі Рэчы Паспалітай, расейскія самадзержцы. Цяпер у дапамозе мае патрэбу сама архітэктурная жамчужына Беларусі.

Унікальны помнік стаіць на стромкім беразе Нёмана. Разводдзе і падземныя ключы пастаянна пагражаюць апоўзнем. У сярэдзіне 19-га стагоддзя праз паводкі абрынулася частка берага, разам з ёй павалілася амаль палова храма. У чарговы раз за нацыянальную рэліквію змагаліся пятнаццаць гадоў таму.

Тады за выратаванне Каложы архітэктару Міхаілу Нікіценку далі доктара тэхнічных навук. Прафесар запэўнівае, што зрабілі ўсё правільна, пагрозы апоўзня няма. Але праблему ўяўляе разбураная частка храма. На месцы абваленай каменнай у пачатку дваццатага стагоддзя пабудавалі драўляную сцяну. Яна і тоіць у сабе небяспеку.

Са слоў архітэктара, каб аднавіць каменную сцяну трэба ўсталяваць палі: неабходна зрабіць новыя апоры.

Пакінуць гэтую драўляную сцяну або ўмацоўваць падмурак і дабудаваць каменную, - спрэчкі аб гэтым архітэктары вядуць ужо не першы год. Сваё меркаванне і ў рэстаўратараў, якія дагэтуль не вызначыліся, якім павінен быць выгляд старажытнай Каложы. Унікальнасць гэтага храма не толькі ва ўзросце, але і ягоным афармленні. Ад маёлікавай пліткі зыходзіла незямное ззянне.

Ад галаснікоў спецыяльных збаноў, умураваных ў двухметровыя сцены, спевы станавілася яшчэ выразнейшымі.

Будаўнікі 12 стагоддзя змаглі збудаваць такі шэдэўр на стагоддзі. Сёння ўся надзея на сучасных архітэктараў, ад якіх залежыць, ці зможа храм адсвяткаваць сваё тысячагоддзе.