Лёс «прэзідэнцкіх» домікаў: работнікі СВК прыватызуюць іх і прадаюць утрая даражэй

Затым яны пераязджаюць у іншую гаспадарку, дзе атрымліваюць чарговы катэдж.

Хіжыя беларусы знайшлі магчымасць атрымаць максімальную выгаду з чарговай дзяржаўнай праграмы. На гэты раз гаворка ідзе аб так званых «прэзідэнцкіх» хатках, якія, паводле задумы, павінны былі прыцягнуць у сельскія гаспадаркі «маладую кроў» і стаць гарантам таго, што людзі застануцца жыць і працаваць у вёсцы. Аднак шматлікія аграномы, механізатары, даяркі і іншыя прадстаўнікі патрэбных і важных прафесій пайшлі іншым шляхам, піша «Звязда».

Выявіць праблему атрымалася на асабістым прыёме, які праводзіў на днях у Слуцкім раёне старшыня Мінаблвыканкама Сямён Шапіра. Чарада незадаволеных працаўнікоў СВК пацягнулася да чыноўніка: сутнасць іх прэтэнзіі - гаспадарка не дае выкупіць жыллё датэрмінова.

Механізатар Аляксандр Леванкоў прыйшоў на прыём з жонкай. Яны пераехалі ў ААТ «Вясейскі Пакроў» з суседняга раёна, ім далі жыллё. «Нам абяцалі дазволіць выкупіць дом пасля пяці гадоў працы. Затым змянілі пастанову - толькі праз 10 гадоў», - заявілі муж з жонкай газеце «Звязда». Са словаў старшыні адкрытага акцыянернага таварыства Людмілы Савановіч, Леванковы адпрацавалі ў гаспадарцы толькі 8 гадоў і пакуль што не маюць права на прыватызацыю жылля. Аднак сямейная пара спасылалася на тое, што многія на іх вуліцы прыватызавалі жыллё, прадалі яго і звольніліся.

Цікавая атрымліваецца сітуацыя: гэтыя дамы будаваліся не дзеля нейкага капрызу, а для таго, каб развязаць кадравую праблему на сяле, прыцягнуць спецыялістаў. Не толькі механізатараў, даярак, заатэхнікаў, ветэрынарных лекараў, аграномаў, але і медыкаў, культработнікаў, настаўнікаў. Такое добраўпарадкаванае жыллё, можна сказаць, абыходзіцца людзям амаль бясплатна. Крэдыты, узятыя ў банках на іх будаўніцтва, сельгаспрадпрыемствы пагашаюць са сваіх даходаў. Жыхары ж уносяць толькі невялікую плату за камунальныя паслугі.

Многіх такое становішча рэчаў не задавальняе - яны хочуць быць уласнікамі незалежна ад таго, колькі адпрацавалі ў гаспадарцы. Імкненне быць гаспадаром свайго дома, бясспрэчна, добрае. Але, як паказвае практыка, пасля прыватызацыі некаторыя забываюць пра гэта. Прадаюць дом утрая даражэй, чым выкупілі, і бягуць хто куды: хто ў горад, а хто ў іншай аграгарадок, каб атрымаць яшчэ адзін катэдж і, магчыма, праз некаторы час зноў прадаць. А тым часам усё менш становіцца свабоднага жылля для маладых спецыялістаў, якія прыязджаюць на іх месца паводле размеркавання. А будаўніцтва аднаго новага дома сёння абыходзіцца гаспадарцы больш чым у мільярд рублёў.

Як заўважыў Сямён Шапіра, такіх пытанняў не ўзнікае ў аддаленых раёнах, тых жа Старых Дарогах, Крупках. Звычайна павышаны ажыятаж на выкуп толькі ў прамысловых гарадах, такіх як Слуцк. Гэта і зразумела, тут рынкавы кошт зямлі, нерухомасці значна вышэйшы. Можна добра зарабіць на розніцы паміж коштам прыватызацыі і магчымага продажу.

- З гэтага моманту выкупляць жыллё ў аграгарадках можна будзе толькі з маёй асабістай згоды. І толькі за асаблівыя заслугі - людзям, якія адпрацавалі ў гаспадарках 40 гадоў. Недапушчальна мантачыць яго сябрам ці знаёмым, - падкрэсліў Сямён Шапіра.

Дададзім, што некаторыя заяўнікі імкнуцца прыватызаваць жылплошчу, так як баяцца, што ў выпадку непрадбачаных абставін - смерці, хваробы наймальніка жылля - іх проста выкінуць на вуліцу. Гэтыя страхі развеяў старшыня Менаблвыканкама. «Гарантую, што ніхто вас не выселіць з хаты, жывіце спакойна, працуйце», - сказаў ён.