Азаранка: Я вырасла і магу вальней выказваць свае думкі

Беларуская тэнісістка расказала пра перамены, якія адбыліся з ёй апошнім годам.

«Прессбол» выклаў стэнаграму прэс-канферэнцыі.

- C кожным раўндам вы адчуваеце ўсё большую ўпэўненасць?

- Кожны матч - гэта магчымасць нешта палепшыць. Спаборнікі заўсёды розныя, і заўсёды цяжка зразумець, наколькі змянілася якасць тваёй гульні, таму што супрацьстаяць даводзіцца розным стылям. Але я радуюся, што атрымліваецца праходзіць раўнды. Ёсць вядома рэчы, якія я хачу палепшыць. І ты робіш у гэтым кірунку крок. Таму я рада магчымасці згуляць у панядзелак.

- Наколькі ты далёкая ад узроўню, які дазваляў табе перамагаць тут?

- Я б не хацела параўноўваць, таму што гульня сама па сабе змянілася, сышла наперад. Я думаю, што гуляла лепш, чым два гады таму. Думаю, узровень жаночага тэніса павышаецца, і не люблю спрабаваць параўноўваць з мінулым. Я проста хачу выступаць лепш, чым раней.

- Што б вы хацелі палепшыць?

- Быць больш стабільнай, агрэсіўнай, выкарыстоўваць больш магчымасцяў. Рухацца больш і больш свабодна. Гэта заўсёды можна палепшыць. Многія аспекты патрабуюць увагі. Гульня, цягавітасць.

- Вы пераўзышлі свае чакання на гэтым турніры?

- Мае чаканні - аддаваць сябе на сто адсоткаў. Астатняе - як атрымаецца. Але я вельмі патрабавальная да сябе.

- Калі вы аднаўляліся пасля траўмы, ці былі ў вас моманты, калі вам здавалася, што вы не вернецеся на ранейшы ўзровень? І ці быў момант, калі вы зразумелі, што вярнуліся.

- Я думаю, што сумневы ўласцівыя любому чалавеку. Пытацца сябе, ці зможаш ты, гэта нармальна. Але я думаю, галоўнае - як ты да гэтага ставішся, і што можа зрабіць цябе чэмпіёнам. Гэта дапамагала мне ў мінулым і гэта тое, што я раблю цяпер: кантралюю сумнеў, змагаюся з імі. Яны з'яўляюцца, але трэба ўмець прымаць выклік, перамолваць сябе. Праца і спаборніцтвы могуць дапамагчы табе перамагчы сумневы.

- Як ты змагаешся з сумненнямі?

- Факусуюся на тым, што трэба зрабіць. Гэта ўсё, што я магу.

- Ты памянялася на гэтым шляху назад у тэнісную эліту?

- Я б сказала, што я вырасла. Я магу вальней выказваць свае думкі. Раней мне хацелася быць падобным на вобраз, у якім жывуць многія гульцы. Але думаю, што вельмі важна заставацца сабой. І мне прыйшлося навучыцца жыць з сабой і прымаць сябе такой, якой я ёсць. Я думаю, гэта пытанне сталасці. Але ёсць яшчэ шмат чаго, над чым мне трэба будзе працаваць. І мне падабаецца кірунак, які я сама сабе задала.

- Матч-Поінт прадэманстраваў ваша стаўленне ў стылі «ніколі не здавайся»?

- Калі я не патрапіла па перакіду, у мяне ў галаве было нямала дрэнных слоў. Гэта быў вельмі напружаны, гарачы момант з вялікай колькасцю злосці. Я не хачу прамаўляць тут гэтых слоў, таму што вы ўсё роўна павінны будзеце іх запікаць. Ну так, я не патрапiла, але мяч ўсё яшчэ ў межах дасяжнасці, і трэба бегчы. Я доўга над гэтым не думала. Напэўна, мая лаянка была даволі кароткая, раз я ў выніку дастала мяч.

- Табе падабаецца знаходзіцца трохі ў ценю сёлета? Ці дапамагае гэта гуляць больш свабодна?

- Я больш не звяртаю на гэта ўвагі. Без розніцы. Я тут, каб зрабіць сваю працу так, як хачу. Буду звяртаць увагу на тыя рэчы, на якія варта. Вось і ўсё. Значна прасцей рабіць справу, калі ідзеш да мэты. Вось што дапамагае.

- Што думаеш пра наступную спаборніцу - Дамініку Цыбулкаву?

- Вельмі складаны апанент. Як і ўсе іншыя на гэтым турніры. У яе было тут нямала поспехаў. Я хачу паспрабаваць быць агрэсіўнай на сто адсоткаў. Яна вельмі матываваная, будзе шмат атакаваць. Трэба будзе адпавядаць гэтаму.

- Ты казала, што трэба быць сабой. А ў чым гэта выяўляецца?

- Ну, напрыклад, паглядзіце на мае легінсы. Не шматлікія змогуць іх надзець. (Віка прыўзняла нагу ў каляровых легінсы).

- Нядрэнна.

- Не ведаю, як гэта апісаць. Проста быць сабой. Гаварыць тое, што кажу. Смяяцца, калі я хачу смяяцца. Гуляць, як хачу гуляць. Бурчэць, калі хачу бурчэць.

- Ты лаешся, калі хочацца лаяцца?

- Так.

- Ты верыш у існаванне асаблівых зносінаў паміж гульцом і турнірам? У Мельбурне, напрыклад, ты была вельмі паспяховай.

- Гэтыя ўспаміны заўсёды са мной. Яны натхняюць і матывуюць. Але, у рэшце, кожны год - новая гісторыя. Трэба шмат працаваць і факусавацца на ўсім.

- Вы казалі, што гульцы знаходзяцца ў пэўным вобразе. А што гэта за лад?

- Ну, можа я не зусім правільна выказалася. Як бы я гэта апісала? Ну, гэта як адпрацоўка размовы з журналістамі. Часам не ведаеш, што сказаць. СМІ прывучаюць цябе да таго, што часам ты можаш не агучваць усё, што думаеш. Але я ў гэтым выпадку ўсё скажу. Я не хачу казаць, што хтосьці гэтага не робіць. Можа быць, на самой справе гэта не так. Але за сябе скажу: я хачу свабодна казаць усё, пра што думаю. Раней я гэтага не рабіла.

- Іншымі словамі, заўсёды адкрыта выказваць думкі?

- Так. Мне здаецца, чалавек падспудна хоча спадабацца. Гэта не тычыцца папулярнасці, але кожнаму хочацца, каб ты падабаўся. Ніхто не хоча быць чалавекам, які не падабаецца нікому. Але трэба паважаць іншых. Людзі не кажуць пра тое, як змяніўся жаночы тэніс. Цяпер у нас значна менш напружанасці паміж гульцамі па-за корта. Мне гэта вельмі падабаецца. Можна падысці і пагаварыць з іншымі гульцамі. І гэта выдатна! І важна, таму што мы так шмат перасякаемся.

- Ці змянілася сама атмасфера ў раздзявалках або ваша да яе стаўленне?

- Ну, гэта зыходзіць ад людзей. І я сама змянілася. Не тое каб я не была прыязнай раней. Але гэта вельмі выдатна - пазнаваць дзяўчат. Сёння я пачула, як дзяўчынкі размаўлялі на італьянскай. Я паспрабавала зразумець, пра што яны. І зразумела. Потым мы разам пагаварылі. Я маю на ўвазе такія рэчы. Нам трэба забыцца пра напругу на корце і атрымаць асалоду ад зносінаў адзін з адным. У іншых відах спорту гэта ёсць, і ў туры таксама магчыма. Але ўсё пачынаецца з гульцоў. Я так сумую па часах, калі выступала Кім Клійстэрс. Яе ўсе любілі, з ёй усё хацелі пагаварыць. Да гэтага трэба імкнуцца.

- Гульцы сталі прыязней ставіцца адзін да аднаго.

- Адназначна. Але гэта вуліца з двухбаковым рухам. Некаторыя не хочуць гэтым займацца. Але я гатовая рабіць крок наперад. Не залазіць у чужыя жыцці, не набівацца ў сябры. А проста мець падобную камунікацыю. Я думаю, гэта нармальна.

- Ці не будзе праз гэта больш складана на корце?

- Мы павінны рабіць сваю працу. Трэба проста паважаць спаборніка за яго працу. На корце няма сяброў. Акрамя суддзяў, да якіх ты стараешся ставіцца лепей.

- З кім з тэнісістак ты сустракалася, калі была ў Лос-Анджэлесе?

- Шчыра кажучы, ні з кім. Але я хацела б. Я ведаю, што Маша жыве там. Але я яшчэ ніколі яе там не бачыла. Можа, гэта аднойчы здарыцца. Было б выдатна.

- Хто да каго падыдзе?

- Я гатовая паспрабаваць. Паглядзім, што атрымаецца. Аднойчы гэта можа здарыцца.

Слоан Стывенс таксама вырасла там. Я ніколі не сустракалася там і з ёй. Але мне б вельмі хацелася.

- Сёння ў вашым выкананні быў чарговы вялікі матч. Ці атрымлівалі задавальненне ад барацьбы?

- Так, ад гэтага заўсёды атрымліваеш задавальненне. Лічу, была трохі нестабільная ў плане тактыкі. Былі моманты, дзе выйгравала з вялікім адрывам і потым не хапала агрэсіўнасці. Гэта давала Барбары магчымасць вярнуцца ў гульню. Трэба надалей дзейнічаць без перападаў.

- Гэта залежала ад спаборніцы?

- Я б сказала, што гэтыя спады былі маёй памылкай.

- Вам не патрэбна была перад Аўстраліяй гульнявая практыка ў вялікай колькасці? Не думалі заявіцца на мікст з Максам Мірным?

- Вельмі хацела сыграць мікст. Але практычна год не гуляла, хацела даць целу адаптавацца да матчавым нагрузак. Не ведала, як будзе атрымлівацца, таму старалася канцэнтравацца толькі на «адзіночцы». Спадзяюся, у гэтым сезоне сыграю і пару, і мікст. Можа быць, на «Ралан Гарос».

- А пару з кім, калі не сакрэт? Кірыленка наша замуж выйшла...

- Сёння. Гэта быў сакрэт. Я толькі два дні таму даведалася, што яна збіраецца. І вось як з ёй цяпер пару гуляць пасля гэтага ?! Калі яна нават не кажа, калі выходзіць замуж. Шчыра кажучы, не думала, з кім буду ў пары. Але планую каго-небудзь знайсці. Але з Машай на самай справе вельмі добра было б сыграць. Павіншуйце, калі ласка, яе ад майго імя.

- Добра. Вы казалі, што ваша мэта - ісці крок за крокам. Але ўвайсці ў другі тыдзень - гэта ж надае ўпэўненасць?

- Вядома. Але ўсё роўна наперадзе яшчэ доўгі шлях. Імкнуся канцэнтравацца далей, старацца паляпшаць моманты.

- Лік вашых матчаў з Цыбулкавай - 7:2. Але апошні на «Ралан Гарос» выйграла славачка. Наколькі яна небяспечная?

- Вельмі небяспечная. Асабліва апошнія пару гадоў. І тут яна дэманструе вельмі добры тэніс. Матч будзе складаным. Прыйдзецца выкласціся на сто адсоткаў, каб яе абыграць.

- Шчыра, калі хтосьці вам сказаў бы перад турнірам, што выйдзеце ў чацвёрты круг, паверылі б?

- Вядома. Але гэта не мая канчатковая мэта.

- Ці знаёмая з Дашай Домрачавай?

- Так, але мы не вельмі шмат размаўлялі. Сустракаліся перад Алімпіядай. Але я ўважліва сачу за яе вынікамі. І яны вельмі радуюць.

- Як праходзіць твой вечар пасля перамог? Футбалісты ходзяць у клубы, напрыклад...

- Так, я іх там шмат разоў бачыла. Нашых футбалістаў, хакеістаў. Вельмі часта мне сустракаліся. Але на самой справе па клубах я ўжо не хаджу дакладна апошнія пару гадоў. Гэта ўсё было ў маладосці.