Квантавы абсурд абароніць крэдытныя карты

Распрацаваны метад тэарэтычна непрабіўной абароны крэдытных карт, заснаваны на законах квантавай механікі.

Гэты метад танны ў выкарыстанні, не патрабуе для сябе чагосьці больш складанага за звычайны лазер і ў прынцыпе можа знайсці сабе выкарыстанне зусім не толькі ў абароне банкаўскіх карт, паведамляе gazeta.ru.

Адпаведны артыкул апублікаваны ў апошнім нумары часопіса Optica групай галандскіх даследчыкаў з Інстытута нанатэхналогій пры Універсітэце Твэнтэ.

Сучасныя замкі, якія ахоўваюць нашыя карты ад старонняга ўмяшання, уяўляюць сабой абарону толькі ад сумленных людзей. Ключы да іх дзеляцца на два тыпы - фізічныя і лічбавыя. Але фізічны ключ можна падрабіць, а лічбавыя коды скрасці.

На кожны новы метад абароны ашуканцы прыдумляюць новыя метады ўзлому, таму суперніцтва паміж імі і банкамі ператвараецца для апошніх у вельмі няпростую і вельмі дарагую гонку тэхналогій.

Сутнасць абароны, прапанаванай галандскай камандай, зводзіцца да аднаго з квантава-механічных абсурдаў, згодна з якім фатон, накіраваны на мішэнь, трапляе адначасова ў мноства яе месцаў. Уявім, на вашую карту наносіцца тонкі пласт празрыстага матэрыялу, які складаецца з мноства металічных нанашарыкаў. Счытвальная прылада ў банкамаце пасылае на гэтую палоску пучок з некалькіх фатонаў (можна нават з аднаго). Гэтыя фатоны, патрапіўшы кожны адразу ў мноства месцаў, пачынаюць шматкроць рассейвацца на шарыках, а калі яны выходзяць на паверхню, то малююць на ёй светлавую карцінку, якая залежыць толькі ад унутранай структуры пласта, гэта значыць ад ўзаемнага размяшчэння шарыкаў, якія рассейваюць, і якую немагчыма паўтарыць.

У гэтую працэдуру ідэнтыфікацыі, пабудаваную паводле стандартнага рэцэпту "запыт-адказ», махляр прынцыпова не здольны ўмяшацца.

Па-першае, невялікай колькасці фатонаў, якія змяшчаюцца ў «запыце», недастаткова для таго, каб атрымаць уяўленне аб «адказе». Аўтары новага метаду параўноўваюць сітуацыю з гульнёй у кегельбаны, калі вы кідаеце дзесяць шароў, а тыя трапляюць адразу ў дзвесце розных кегляў.

Па-другое, нават калі махляр нейкім чынам даведаецца пра тое, якім павінен быць адказ, ён не зможа яго паўтарыць. Звычайныя, класічныя метады, такія, напрыклад, такія, як ідэнтыфікацыя адбітка пальцаў або малюнка сятчаткі, не ратуюць ад зламыснікаў і паўтараюцца з нечаканай лёгкасцю. Так, Ян Крыслер, сябра адной з найбуйнейшых хакерскіх сетак Chaos Computer Club (CCC), заявіў некалькі дзён таму, што яму ўдалося скапіяваць адбітак пальца міністра абароны Нямечыны Урсулы фон дэр Ляен, выкарыстаўшы здымкі, знятыя на звычайны фотаапарат.

Зрабіць тое ж самае з пальцамі фраў Меркель яму не ўдалося, паколькі тая аддае перавагу выступаць, сашчапіўшы рукі, затое звычайны вулічны плакат даў яму магчымасць скапіяваць малюнак яе сятчаткі.

Для таго, каб імітаваць выяву квантавага адказу крэдытнай карты, яму давялося б ствараць пакрыццё з абсалютна той жа малекулярнай структурай, што і ў арыгінала.

Сістэма, прапанаваная галандскімі навукоўцамі, можа быць укаранёная ў банкаўскія сістэмы адносна проста, з выкарыстаннем танных і цалкам даступных тэхналогій, дзе самая дарагая прылада - лазер, які выпраменьвае імпульсы кагерэнтнага святла, што складаюцца кожны з некалькіх дзясяткаў фатонаў.

Аўтары метаду сцвярджаюць, што ён можа знайсці выкарыстанне не толькі ў абароне банкаўскіх карт, яго з лёгкасцю можна выкарыстоўваць у картах-пропусках, сістэмах аховы банкаўскіх і дзяржаўных будынкаў і нават у аўтамабільных ключах.