Кіраўніцтва Слонімскай фабрыкі спалохалася, што працоўныя даведаюцца, як жывуць іх швэдскія калегі

Працоўны ААТ «Слонімская камвольна-прадзільная фабрыка» Міхаіл Сашко атрымаў спагнанне за спробу падзяліцца швэдскім досведам у сябе на прадпрыемстве.

Нагадаем, у лістападзе дзесяць актывістаў незалежнага прафзвязу РЭП з розных рэгіёнаў Беларусі наведалі Швэцыю паводле запрашэння калегаў з прафзвязу IF «Метал».

Пасля паездкі Міхаіл Сашко звярнуўся да адміністрацыі ААТ «Слонімская камвольна-прадзільная фабрыка», дзе ён працуе, з прапановай арганізаваць сустрэчу з рабочымі.

- Адразу пасля прыезду са Швэцыі па дарозе на працу я зайшоў да дырэктара фабрыкі Суботкі Анатоля Анатольевіча і папрасіў яго дапамагчы арганізаваць людзей: каб я мог распавесці ім, як жывуць і працуюць людзі там, у Швэцыі. Як арганізаваная іх праца і адпачынак, якія ў іх умовы працы, як арганізаваная ахова працы і здароўя. Запрасіў на сустрэчу ўсіх: і адміністрацыю з ІТР, і дзяржаўныя прафсаюзы, і ідэолага, - паведаміў praca-by.info Міхаіл Сашко.

- Дырэктар Суботка выслухаў мяне ўважліва і...адмовіў, сказаўшы, што калі ён мне ў гэтым дапаможа, то з яго прафсаюза людзі пабягуць у незалежны, і што гэтыя прафзвязы з'яўляюцца канкурэнтамі, таму дапусціць гэтага ён не можа.

На другі дзень прыбегла на кацельню, дзе я працую, ідэолаг Сямёнава Наталля Сяргееўна з начальнікам аховы, выклікалі мяне ў кабінет начальніка цэха і сказалі, што 20 кастрычніка я на 1 гадзіну 20 хвілін раней выйшаў з фабрыкі. Ідэолаг патрабавала з мяне тлумачальную. Я ўжо і забыўся пра гэты выпадак (мінуў ужо амаль месяц!) і напісаў, што такога не было. Назаўтра зменны майстар, з якім я працаваў 20 кастрычніка, нагадаў, што я адпрошваўся ў тую начную змену па сямейных абставінах. Таму я напісаў другую тлумачальную, дзе ўказаў тое, як было напраўду: дзесьці пасля 4-х гадзін раніцы мне патэлефанавала жонка, сказала, што ёй вельмі дрэнна, і папрасіла, каб я адпрасіўся з працы. Што я і зрабіў: выклікаў зменшчыка (папрасіў яго раней выйсці і мяне замяніць), а майстар пасля перадачы змены напарніку мяне адпусціў.

Тлумачальныя запіскі майстра і зменшчыка пацвердзілі гэта, аднак нават майго зменшчыка, слесара, некалькі разоў выклікалі да ідэолага і юрысткі Наруты Таццяны Лявонцьеўны, каб ён напісаў іншую тлумачальную! І вось 27 лістапада ў канцы працоўнага дня мяне выклікалі ў агульны аддзел азнаёміцца з загадам дырэктара Суботкі аб абвяшчэнні мне і майстру дысцыплінарнага спагнання ў выглядзе заўвагі.

Дарэчы, гэта ўжо другое неабгрунтаванае спагнанне, абвешчанае мне, чым за год. Першае было абвешчанае за тое, што пасля працы з дазволу старэйшага майстра я пайшоў у душ прывесці сябе ў належны санітарны стан. Але суд першай інстанцыі (суддзя Хамінец) і калегія суддзяў Гарадзенскага абласнога суда пад старшынствам Міхневіча, суддзяў Мікольскай і Малючок адмовіла ў аднаўленні законнасці і справядлівасці вынесенай пастановы. Тым самым суды дапамагаюць наймальніку знішчыць здаровыя і бяспечныя ўмовы працы, развязалі, як кажуць, рукі для далейшай ганення і запалохвання рабочых.

Пры азнаямленні з загадам я напісаў, што не згодны з ім. Трэба, аднак, заўважыць, што, як мне распавялі калегі, ініцыятарам усёй гэтай звады была старшыня прафкама спадарыня Хатабуд.

Калі кіраўнікам дзяржаўнага прафсаюза няма з чым прыйсці да людзей і няма чаго ім сказаць, то не трэба тэрарызаваць тых людзей, якія гатовыя гэта зрабіць за іх, якія гатовыя распавядаць людзям, як прафзвяз павінен абараняць законныя інтарэсы працоўных.