Вольга Барабаншчыкава: Мне стала сумна ў тэнісе

Спявачка і тэлевядоўца распавяла пра постспартыўнае жыццё і ролі выпадку ў жыцці.

У новым выпуску перадачы "Момантам у мора" Вольга Барабаншчыкава распавяла пра тое, чаму ў свой час не здолела прабіцца ў дзесятку наймацнейшых тэнісістак свету, дзякуючы каму яна пачала спяваць, і што дапамагае ёй трываць касыя погляды за спіной. Распавяла пра ролю выпадку ў жыцці кожнага чалавека, пра Мадонну, Домрачаву, Курнікаву, Звераву, Мірнага, а таксама пра тое, чаму яе ўласная лінія адзення абавязкова будзе мець поспех.

Пра Ганну Курнікаву

Прыклад стылю для мяне - Ганна Курнікава. На яе было вельмі прыемна глядзець. Яна вельмі прыгожая - гэтыя даўжэзныя валасы, вытанчаная постаць... І яе гульня і яна сама заўсёды былі вельмі цікавыя.

Пра Наталлю Звераву

А гэтыя вар'яцкія ногі - на мой погляд, самыя прыгожыя ў жаночым тэнісе! Была такая невялікая спрэчка - Штэфі Граф або Наташа Зверава. Мне здаецца, усё ж такі Зверава. Але самае галоўнае, Наташа - самы чысты і добры чалавек, з тых, каго я ведаю.

Пра Вікторыю Азаранку

Я ўжо сказала ўсё, што думаю пра Вікторыю Азаранку. Гэта маё меркаванне, я яго, вядома, не памяняла. Але не чапайце мяне, не будзеце ўва мне звера. Калі ласка, давайце далей.

Пра постспартовае жыццё

Пасля заканчэння кар'еры галоўнае - не апускаць рукі. Бо многія спартоўцы пачынаюць піць, здаюцца, забываюць пра сябе. Таму, напэўна, трэба загадзя думаць, чым ты хочаш заняцца далей, і будаваць патроху падмурак. Часта патрэбныя не толькі мазгі, але і фінансы. Да гэтага трэба сур'ёзна паставіцца, каб напрацаваць базу, з якой можна пачынаць. Бо без грошай не бывае нічога.