Прапагандысты Гарадзенскага гарвыканкама агітуюць за «расейскі свет»

Адміністрацыя гарадзенскай «хуткай дапамогі» чыніць ціск на фельчарку дзеля пытання, зададзенага «гісторыку» гарвыканкама.

Чытачка charter97.org падзялілася сваёй гісторыяй. Праз жорсткі адказ прапагандысту на «дні інфармавання» за яе ўзялася і адміністрацыя з ейнага месца працы, і Следчы камітэт.

«19 лютага 2015 года ў службе хуткай дапамогі Гародні, дзе я працую ў якасці ФВС (фельчар, які выязджае самастойна), адбыўся дзень інфармавання з удзелам інфармацыйнай групы Гарадзенскага гарадскога выканаўчага камітэта на чале са старшынём Мечыславам Гоем. Супрацоўнікаў у добраахвотна-прымусовым парадку сабралі ў актавай зале, і, пасля звычайных апавяданняў пра нашы «поспехі», слова было дадзенае нейкаму прапагандысту, які назваўся знакамітым навукоўцам-гісторыкам, спецыялістам у фашызму (прозвішча «светача» я, на жаль, не памятаю).

Сутнасць ягонага выступу зводзілася да таго, што ЗША - фашыстоўская дзяржава, беларуская і расейская апазіцыя - «пятая калона», здраднікі і ўнутраны вораг, Украіну захапіла нейкая «хунта». «Навуковец» распавёў аб тым, што ў інтэрнэце працуюць 1800 агентаў ЗША і рэкамендаваў ні ў якім выпадку не давяраць інтэрнэту, а больш глядзець тэлевізар, асабліва праграмы Кісялёва. Са слоў Алены, у сваім выступе ідэолаг звяртаўся да метадаў маніпулявання асобай і рознымі дэмагагічнымі хітрыкамі.

Гэта закранула мяне як чалавека лібэральных поглядаў і як блогера. Мой дзённік і так дзейнічае на нэрвы пуцінскай LJ-агентуры. Таксама я хацела разбурыць замбавальны ўплыў групавога канфармізму на нявызначаных чальцоў групы. Я наважыла не адмоўчвацца, узнялася і заявіла, што тут ягонай хлусні не вераць. Пачалася бязладная дыскусія, у якой прамоўца паведаміў мне, што ў яго 42 гады навуковага і выкладчыцкага стажу, а мне варта маўчаць, пакуль я не прачытаю ўсе 135 тамоў матэрыялаў Нюрнбэржскага працэсу. Наколькі мне вядома, на расейскай мове выходзіла толькі 8 тамоў гэтых матэрыялаў. 42 тамы ёсць у Лонданскай Каралеўскай бібліятэцы, але наўрад наш ідэолаг туды запісаны.

Так ці інакш, дыскусія была перапыненая сыканнем намесніцы галоўнага лекара Алены Харланцавай: «Ды заткніся ты». Я не планавала мяняць месца працы і збавіла націск. Дэлегацыя выканкама спехам пакінула станцыю, заявіўшы, што ў іх няма часу на дэмагогію», - піша чытачка.

На наступны дзень адміністрацыя «хуткай дапамогі» запрасіла Алену на гутарку.

«Высвятлялі прычын такога «радыкалізму» і папярэдзілі, што будуць «наступствы». А калі я і далей буду «бухторыць народ», то будуць яшчэ большыя «наступствы». Урэшце сышліся на тым, што я не «бухтору народ», не ўдзельнічаю ў сходах і эмігрую праз год у Нямеччыну (я і так абдумвала гэты варыянт), а адміністрацыя нічога мне не робіць. Шмат якія супрацоўнікі казалі мне, што я так проста не адкараскаюся», - піша яна.

І сапраўды: праз дзень з ёй скантактаваліся супрацоўнікі Следчага камітэта.

«На наступны дзень мне затэлефанавалі са следчага камітэта і выклікалі з нагоды асацыяльных хворага, які памёр у шпіталі праз 5 дзён пасля таго, як я яго даставіла. Раней ніякія смерці пацыентаў міліцыю не цікавілі шмат гадоў. Не ведаю, ці ёсць тут сувязь, але знаёмыя казалі мне, што такім чынам паводзяць сябе, калі хочуць чалавека прамацаць. Магчыма, я ўжо зарэкамендавала сябе як чалавек ненадзейны, адмаўляючыся ад прымусовых падпісак на газэты, сяброўства ў нейкіх нікому не патрэбных арганізацыях ды іншай даніны; спісы тых, хто адмовіўся, падаюцца на стол Стрыжаку (кіраўнік аблкамітэта здароўя)» - апавядае фельчарка

На працы ў Алены сітуацыя напальваецца.

«На працы галоўны лекар чэпіцца з кожнай нагоды, імкнецца падставіць пад абух і пазбаўляе прэміі. Я працую паводле кантракту і баюся ў выніку дзейнасці пазбавіцца працы. У мяне такое адчуванне, што ў будынку «хуткай дапамогі» існуе праслухоўванне размоў персаналу. Наогул, наша цэнтральная падстанцыя - адметнае месца. Шмат самаходаў старых, іржавых, і ломяцца штодня. Стаяць яны на дварэ, бо гараж замкнёны ў сувязі з аварыйным станам. Пакоі персаналу аблезлыя, сціск і галеча. Затое кабінеты кіраўніцтва з найноўшым рамонтам. І новы тэлевізар, для прагляду праграм Кісялёва…

«А для мяне атмасфэра згушчаецца, і наступствы, нягледзячы на мірныя дамоўленасці, усё ж такі надыходзяць. Што мне цяпер рабіць? На прытулак у Нямеччыне маіх невыгод не стае, жыць у Беларусі ці Расеі мне будзе складана, спакойна рыхтавацца да эміграцыі - і тое не даюць», - жаліцца чытачка.