Беларусы «штурмуюць» украінскія рынкі
70- 5.03.2015, 11:25
- 110,789
Прывозяць усё - ад мяса да адзення.
Журналістка «Комсомольской правды в Беларуси» з'ездзіла на прымежны ўкраінскі рынак і даведалася, што купляюць беларусы.
Дызель-цягнік «Берасце - Забалацце» з цэнтральнага чыгуначнага вакзалу сыходзіць а палове сёмай раніцы. У складзе шэсць вагонаў, усе - залюдненыя.
- У першым вагоне ўжо стаяць, лезь у другі, на мытню бліжэй будзе! - павучае адная жанчына іншую, калі цягнік гамуе ля перона. Саджуся на другім прыпынку цягніка, на станцыі Берасце-Палескае - і месцаў ужо няма.
Пасажыры стараюцца ўплішчыцца ў першы ці апошні вагон нездарма. Ва ўкраінскім Забалацці яны акурат спыняюцца насупраць будак, у якіх праходзяць пашпартны кантроль.
- Ой, што было ў мінулую суботу... Такая цісканіна! Людзі не ўлезлі ў апошні цягнік з Забалацця, які а палове чацвёртай ідзе, уяўляеце? Засталіся начаваць! Вярталіся ранішнім цягніком. Чатырыста чалавек засталося! Так што сёння трэба хуценька бегчы, каб паспець з'ехаць першым цягніком, - палохае мяне жанчына гадоў шасцідзесяці.
Забалоцце - сяло ва ўкраінскім памежжы, але берасцейцы даўно яго ўспрымаюць як вялікі і танны рынак за 2,5 гадзіны язды ад Берасця.
- Там усё ўдвая танней! Роўна ўдвая! Праўда, напачатку лютага было яшчэ лепш: даляр мянялі па 36 грыўняў, калі ў Кіеве зноў страйкавалі, - запэўніваюць дасведчаныя цётачкі з клятчастай торбамі на колцах.
Падлічваю, што ў шасці вагонах едзе больш за тысячу чалавек. І гэта ў аўторак!
- Буднямі заўсёды так шмат людзей? - не хаваю здзіўлення я.
- У аўторак там працуе вялікі рынак, прыязджаюць гандляры з Луцка, Хмяльніцкага, - тлумачаць мне пасажыры.
- А што вы хочаце! Людзей на прадпрыемствах за свой кошт у адпачынак адправілі, а яшчэ шмат на няпоўным працоўным тыдні - вось і ездзяць, што рабіць... І пенсіянераў шмат едзе. А што: 17 тысяч за квіток аддасі, а паўмільёна зэканоміць можаш! - уступаюць у гутарку іншыя пасажыры.
На станцыі Хаціслаў у цягнік заходзяць беларускія памежнікі. Тыя, хто ехаў стоячы, высаджваюцца і праходзяць афармленне ў будынку. Усіх, каму пашанцавала сесці на канцавым, правераць проста ў цягніку.
- Першы раз едзеце? Што, адчуванняў захацелася? - з іроніяй цікавіцца прапаршчык, скануючы пашпарт хлопца гадоў 25.
- Ну так, разнастайнасць у жыцці нейкая, весела ж, - жартуе ў адказ маладзён.
«ПРАПУСКАЙЦЕ НАС, МЫ ВАМ ГРОШЫ ПРЫВЕЗЛІ!»
Падняцца на досвітку і прастаяць 2,5 гадзіны ў цягніку - гэта дробязь у параўнанні з тым, што чакае прыхільнікаў украінскага шопінгу па прыездзе ў Забалоцце.
Шыпенне адчыненых дзвярэй дызель-цягніка - як стрэл стартавага пісталета: народ галопам нясецца да зялёных памежных будак злева і справа на пероне. Я затрымалася, не адразу сцяміўшы, што адбываецца, і апынулася ў самым хвасце. Мяне спрытна абышлі сухарлявы бабулі, мажныя цётачкі і мужчыны з вялізнымі сумкамі.
- Прапускайце нас, мы вам грошы прывезлі! - самыя актыўныя спрабуюць прыспешыць украінскіх вартаўнікоў мяжы.
Перш, чым патрапіць на рынак, давядзецца правесці ў цісканіне блізу паўтары гадзіны - гэта калі не пашанцуе дабегчы да будкі першым.
Заўважаю, як чалавек у форме памежніка абыходзіць нас і вядзе за сабой праз шлагбаўм траіх чалавек.
- Яны ўжо нешта парушылі?
- Плаціце 50 грыўняў або 50 тысяч - і вас так правядуць, без чаргі! - адразу з некалькіх бакоў адказваюць мне.
З моманту прыбыцця цягніка прайшла гадзіна, але ў абодвух будынках усё яшчэ таўкуцца людзі. Пачынаецца лёгкая паніка - а 10 раніцы прыбывае яшчэ адзін цягнік з Берасця. Ззаду пачынаюць падціскаць, у спіну балюча ўпіраюцца нечыя локці.
- Дзяўчына, ну вось, што вы піхаецеся? - чуюцца звадкі.
- Слабахарактарныя сюды не ездзяць! Не падабаецца - дома сядзіце!
- Што адсюль выгадна везці?
- Ды што хочаце - вопратку, драбязу розную. Я, можа, выразку сабе вазьму...
- Хіба можна праз мяжу везці мяса?
У адказ жанчына ўважліва аглядае мяне з ног да галавы.
- Не, вам нельга везці мяса, - катэгарычна заяўляе цётачка.
- Чаму менавіта мне? Вы на мяне так дзіўна паглядзелі...
- Ну куды ж табе! - з прыкрасцю ўсклікае жанчына, паказваючы на мае ногі, шчыльна абцягнутыя джынсамі. - Трэба каб штаны былі шырокія! Магла б вось так вось абвязаць (паказвае на сваёй сцёгны) скотчам або мяшком абматаць - і правезла б!
Вязуць адзенне, прадукты і шпалеры
Праз гадзіну і сорак хвілін атрымліваю ў пашпарт аранжавы штампік і адпраўляюся даследаваць рынак. З абменам грошай праблем няма, на кожным кроку стаяць валютчыкі:
- Мільён - за 1300, сто даляраў - за 2300!
- Я даю за сто тысяч беларускіх 150 грыўняў, за даляр - 24 грыўні.
У Беларусі такіх рынкаў, напэўна, ужо і няма. Тавар ляжыць сярод размытай дарогі на скрынках або на цыраце, развешаны ў паласатых намётах або прадаецца проста з фургона аўтамабіля. Мяса і сала прадаюцца з прылаўкаў уздоўж пыльнай дарогі - і яго актыўна купляюць.
- Як у нас з грыўняй пачалося халера ведае што, так беларусы і рынуліся. Кожны дзень ездзяць. То і хай ездзяць - нам жа лепш! Я ў суботу нагандляваў на 8 тысяч грыўняў. Некаторыя тут распавядаюць, аж на 23 тысячы, але я ў гэта не веру, - раскрывае камерцыйную таямніцу прадавец усякай драбязы накшталт шкарпэтак і панчох.
Пад 11.30 народ пачынае выходзіць на пероне, каб паспець на зваротны цягнік а першай гадзіне.
- Я вам так скажу: больш выгадна ездзіць у звычайны дзень, тады ўсё на пару грыўняў танней, - з выглядам экспэрта кажа паджылая жанчына з ружовым палітонам, якая становіцца побач са мной у чарзе на памежны кантроль.
Абмеркаванне закупаў доўжыцца ўсю зваротную дарогу да Берасця.
- Я вельмі задаволеная, добра з'ездзіла. Сабе легінсы купіла, боцікі на вясну, куртку... - пералічвае дзяўчына праз тэлефон.
- О, хоць нехта задаволены. Гэта быў апошні раз, як я сюды ездзіла, - паўшэптам кажа жанчына гадоў 50, што сядзіць насупраць мяне. - Напэўна, я чагосьці не разумею. Цяпер у гіпермаркетах увесь час акцыі і зніжкі, зэканоміць можна і ў нас. Усё за рэчамі сюды едуць, але я не ведаю, як па мне - яны вельмі дрэннай якасці. Тое, што лепшай, яно і тут дорага каштуе. Адзінае, што я купіла, - гэта кветкі на могілкі. Вось яны сапраўды ўдвая танней каштуюць. Букецік за 50 тысяч на нашыя грошы, а ў нас маленькі і непрыгожы каштуе 100 - 120 тысяч - гэта ж рабунак. Больш ніколі сюды не паеду.
Якія кошты на ўкраінскім рынку? (У пераліку на беларускія рублі)
Куртка дэмісезонная (жаночая і мужчынская) - 380 - 450 тысяч.
Абутак жаночы - 200 - 450 тысяч.
Торба жаночая - 350 - 450 тысяч.
Джынсы жаночыя - 200 - 300 тысяч.
Джынсы дзіцячыя - 175 тысяч.
Калготкі капронавыя - 16 - 20 тысяч.
Шрубакрут і набор інструментаў - 880 тысяч - 1,1 млн.
Змяшальнік - 345 - 650 тысяч.
Шпалеры - 65 - 260 тысяч.
Маянэз (400 г) - 8 тысяч.
Гарбата (50 мяшэчкаў) - 23 тысяч.
Зубная паста - 18 тысяч.
Гарэлка (1 л) - 23 тысяч.
Мяса: паляндвіца - 66 тысяч, бачок - 45 тысяч.
Селядзец (750 г) - 40 тысяч.
Яблыкі (1 кг) - 11 тысяч.
Шакаладныя цукеркі - ад 36 тысяч.
Штучныя кветкі - 20 - 75 тысяч.