Мянчанка пра беларускую тэхніку: Лядоўня вельмі шумная, пластык у ёй хліпкі і хутка трушчыцца

Якасць айчыннай тэхнікі пакідае жадаць лепшага, хоць кошты яе не нашмат ніжэйшыя, чым еўрапейскай.

Замясціць імпартную бытавую тэхніку айчыннай спрабуюць ужо не адну пяцігодку: вокліч «купляйце беларускае» трывала асеў у нашай свядомасці і раз-пораз падштурхоўвае на эксперымент. Сваімі ўражаннямі пра беларускія лядоўні падзялілася карыстальніца форуму onliner.by пад нікам Тутта. Дзяўчына з ходу папярэджвае: «Я ні за, ні супраць беларускіх прадуктаў і тэхнікі. Ёсць сярод іх і добрыя, і дрэнныя, праўда, апошнім часам усё больш дрэнных»:

- У прынцыпе, у дачыненні да тэхнікі я даволі непатрабавальная, ніколі не купляю «нафаршаваную» шматлікімі функцыямі, бо дакладна ведаю, што усімі праграмамі і функцыямі карыстацца не буду. Дома стаіць лядоўня беларускай вытворчасці. Асаблівых нараканняў няма, але і сказаць, што вельмі яна мне падабаецца, таксама не магу. Працуе з 2010-га спраўна, але шумная, на мой погляд. Не падабаецца апрацоўка пластыкавых дэталяў паліц: пластыкавая рамка вакол шкла знізу па абзе вельмі вострая. Калі вымаю прадукты ў высокай тары з ніжняй паліцы, часцяком драпаю рукі аб рамку верхняй паліцы. Таксама вострыя канцы ў прутоў рашоткі ў кошыках маразільніка. Некалькі разоў параніла рукі пры мыцці гэтых кошыкаў.

Вельмі далікатнае пластыкавае празрыстае вечка, якое зачыняе верхнюю паліцу маразільніка. І вельмі няўдалая канструкцыя яго мацавання: стала выскоквае з пазоў і трэскаецца. Таксама маецца маразільнік гэтага ж вытворцы (з 2012 года). Шумны, часта выдае гукі, як быццам ідзе «на ўзлёт». Зноў жа вострыя краі прутоў паліц, на якіх стаяць пластыкавыя кошыкі. Вельмі далікатныя пластыкавыя празрыстыя сценкі кошыкаў. Ужо дзве паламаліся: проста трушчыцца ручка, за якую цягнеш кошык на сябе. Ужо дзве такія «сценкі» памянялі.

Ёсць яшчэ адна беларуская лядоўня, у мяне яна прапрацавала з 2002 года, цяпер працуе ў мамы. Некалькі гадоў як пачала замярзаць задняя сценка халадзільнай шафы. Мы вызначылі яе ня рамантаваць, а ў хуткім часе купіць іншую лядоўню. Нядаўна мама купіла беларускую ж газавую пліту – здаецца, задаволеная. Але магчыма, таму, што да гэтага ў яе стаяла старая савецкая пліта, усталяваная пры засяленні. Так што параўноўваць асоба не з чым.

Калі б беларускія міксеры і г.д. каштавалі танней, магчыма, паспрабавала б купіць і іх. Але я паглядзела ў краме, наш міксер каштуе крыху ніжэй за «бошаўскі», але пры гэтым у Bosch плаўная рэгуліроўка хуткасці. Гэта вялікі плюс. Ды і чула ад тых, хто купляў дробную бытавую тэхніку ў апошнія гадоў пяць, што яна вельмі хутка выходзіць са строю. Магчыма, тая тэхніка, што засталася яшчэ з савецкіх часоў, і працуе добра, але, кажучы пра беларускія тавары, думаю, яе не варта ўлічваць. Гэта савецкія тавары, а беларускія - тое, што зроблена хоць бы праз пару гадоў пасля распаду СССР.