«Менсккабель» затапіла каналізацыйнымі водамі

Шкода на сотні тысяч даляраў, завод спыніўся.

На тэрыторыю Менскага кабельнага завода onliner.by трапіў, калі каналізацыйная бура ўжо ўляглася. Спецыфічны пах і рукатворныя возеры ўсё яшчэ былі на месцы, але асноўную ваду супрацоўнікі «Менскводаканала» паспелі адпампаваць. Зрэшты, у корані сітуацыю гэта не мяняе: завод спыніўся, тавар, які захоўваўся на складах, безнадзейна сапсаваны, а дарагое абсталяванне, размешчанае ў цэхах, стала «тапельцам».

Са слоў супрацоўнікаў заводу, праблема выявілася каля шасці раніцы на пачатковай стадыі, а на тэрыторыі завода спецыялісты з'явіліся толькі праз тры гадзіны.

- Пра тое, што будзе непагадзь, усе ведалі. Напярэдадні было агучана папярэджанне: аранжавы ўзровень небяспекі, - праводзіць экскурсію па затопленым прадпрыемству дырэктар «Менсккабеля» Яўген Касцяневіч. - Як я разумею, у такіх патэнцыйна праблемных сітуацыях усе службы павінны быць гатовыя да экстраных выпадкаў: як толькі паступае званок, яны неадкладна выязджаюць на месца і аказваюць дапамогу.

Падчас ранішняга абыходу наш ахоўнік выявіў, што з-пад агароджы на тэрыторыю завода прыбывае ванючая вада, і стаў адразу ж тэлефанаваць у профільныя службы: а 6:49 ён звярнуўся па дапамогу ў «Менскводаканал», а 07:20 зрабіў паўторны званок. Але, як і першы раз, яго ветліва выслухалі і нічога канкрэтнага не адказалі. Затым майстар патэлефанаваў у МНС. Паралельна з гэтым супрацоўнікі тэлефанавалі ў службу 115, але там адказалі, што гэта не іх аб'ект.

Першымі на тэрыторыі завода апынуліся супрацоўнікі МНС, было гэта недзе а 08:50. Затым, пасля доўгіх скандалаў і маёй пагрозы напісаць ліст прэзідэнту, удалося дамагчыся, каб «Менскводаканал» даслаў машыну для адпампоўкі - стары ЗІЛ. За час, які прайшоў з моманту першага званка, тэрыторыю завода і размешчаны непадалёк склад паспела цалкам затапіць - фура па самую кабіну была ў вадзе.

І калі б гэта была проста вада - цэх, тэрыторыю, склады затапіла каналізацыйнымі адыходамі. Тут быў такі пах - немагчыма дыхаць. Сёння завод спынены, напэўна ён не будзе працаваць яшчэ некалькі дзён. Вось так выглядае трансфарматарная падстанцыя. Хіба можна яе ўключыць? Усё ж згарыць у адно імгненне!

Участак браніроўкі цалкам выйшаў з ладу, а гэта прамежкавы этап. Без яго рухацца далей немагчыма. Вады тут было па калена, больш за тое, дагэтуль затоплены паўтараметровыя прыямкі. А цяпер уявіце: адна завадская лінія каштуе $600 тыс. Што будзе з гэтым абсталяваннем? Як і колькі яго сушыць? Мы ж сарвём усе тэрміны пастаўкі прадукцыі як унутры краіны, так і за мяжу, - перажывае дырэктар.

- Прыехалі потым сюды «пінжакі» - усе важныя, стаяць, абмяркоўваюць, як і што ім рабіць. А падыходзіш задаць пытанне, так размаўляць не хочуць. Затапіла ж не толькі нас. Побач склад, дзе прадпрымальнікі сваю прадукцыю захоўваюць. Так ад гэтых «спецыялістаў» чуў, маўляў, няма чаго спяшацца адпампоўваць тую тэрыторыю: там гандляры, перажывуць. Вось так.

Мяне абурае: што гэта за стаўленне да праблемы і да людзей? Чаму няма ўзаемадзеяння паміж службамі? Замест таго каб аб'яднацца і вырашаць праблему, адны перанакіроўваюць да іншых і ведаць нічога не хочуць. Можа, варта спачатку ліквідаваць патоп, а ўжо потым высвятляць, хто павінен рэагаваць першым, хто другім?..

Мы так зразумелі, што лёс завода нікога не хвалюе. Выратаванне тапельцаў - справа рук саміх тапельцаў, змагайся як хочаш? Ну а мы вось што можам зрабіць, калі тут калектар 1956 года - як ён вытрымае? Цяпер будзем падлічваць страты - некалькі сотняў тысяч даляраў набягае лёгка. І хто будзе гэта ўсё кампенсаваць? - пытаецца Яўген Касцяневіч.

Пакуль незразумела, хто будзе кампенсаваць страты і прадпрымальнікам, якія арандуюць складскія плошчы.

- У мяне тут захоўваліся будматэрыялы. Іх зараз усе трэба выкінуць - што гіпсакардон, што сумесі. Паглядзіце, пагрузчык дагэтуль плавае - і гэта частка вады ўжо сышла, раней нават маркі аўтамабіля не было відаць. Па маіх разліках, страт на 2 млрд старымі - гэта мінімум, - тлумачыць Ілля.

У «Менскводаканале» (між іншым, у падраздзяленні, якое курыруе каналізацыйную сістэму) каментаваць сітуацыю ў аператыўным рэжыме адмовіліся, спаслаўшыся на неабходнасць адпраўляць афіцыйны запыт і паабяцаўшы адказаць у двухтыднёвы тэрмін згодна з заканадаўствам.

У МНС сітуацыю пракаментавалі падрабязна:

- Сёння раніцай а 9 гадзіне ў Цэнтр аператыўнага ўпраўлення МНС ад вартаўніка Менскага кабельнага завода паступіла паведамленне аб разлітай вадзе і моцным паху каналізацыі, - тлумачыць прэс-сакратар Менскага гарадскога ўпраўлення МНС Віталь Дэмбоўскі. - На месца адразу ж выехала аператыўная група. Аднак тэхніка МНС не прыцягвалася. Гэта было немагчыма: нашы помпы разлічаны на чыстую ваду, а не глей і каналізацыйныя сцёкі. Яны проста прыйшлі б у непрыдатны стан.

Адносна працы аварыйнай службы: дзяжурная брыгада паехала перш за ўсё да крыніцы гэтай аварыі, каб перакрыць заканчэнне па магістралі. Месца, дзе можна перакрыць заканчэнне, размешчана на значнай адлегласці ад завода. Улічваючы вялікі дыяметр (1200 мм) і працягласць калектара, можна выказаць здагадку, колькі вады выцекла ўжо пасля таго, як магістраль была перакрытая. І толькі калі ўся вадкасць вылілася (цягам некалькіх гадзін), можна было прыступіць да астатніх работ.

Відавочна, што спецтэхніка (мотапомпы і глеясосы) у першую чаргу паехала не на завод, а да месца аварыі. Выпампаваць усю ваду, якая ўжо расцяклася, не ўяўлялася магчымым - яна сама паступова сыходзіла праз ліўневую каналізацыю. Зразумела, што людзі перажывалі, нерваваліся, але і велізарныя аб'ёмы вады імгненна нейтралізаваць немагчыма. Алгарытм працы быў наступны: дзяжурная брыгада адразу ж накіравалася да крыніцы праблемы, а калі пачаўся працоўны дзень, астатняя тэхніка па заяўцы паехала на завод.