Расея можа стварыць у Беларусі «шэрую зону» для канфрантацыі з NATO

Аналітыкі адзначаюць беспрэцэдэнтны вайскова-палітычны ціск на Беларусь з боку Расеі.

У супрацьстаянні з NATO Расея можа выкарыстаць тэрыторыю Беларусі для стварэння канвенцыянальных і гібрыдных пагроз для заходніх краін і Украіны.

Пра гэта гаворыцца ў дакладзе Цэнтра стратэгічных і палітычных даследаванняў «Беларусь у кантэксце супрацьстаяння Расея-NATO: Пагрозы і выклікі для суверэнітэту, незалежнасці і нацыянальнай бяспекі. Стратэгічныя высновы і рэкамендацыі». Аўтарамі дакладу з'яўляюцца кіраўнікі арганізацыі Арсень Сівіцкі і Юрый Царык<.B>, якіх часта называюць праўладнымі аналітыкамі, пішуць Naviny.by.

У сваім дакладзе яны адзначаюць беспрэцэдэнтны вайскова-палітычны ціск, які цяпер адчувае Беларусь з боку Расеі. На думку аналітыкаў, гэты ціск звязана са спробамі расейскага кіраўніцтва ўцягнуць Беларусь у комплекснае, у тым ліку - вайсковае, супрацьстаянне з краінамі Захаду. Стратэгічнай мэтай гэтай палітыкі з'яўляецца падрыў еўраатлантычнага адзінства, уключаючы дэзінтэграцыю ЕЗ і NATO.

«Калі да другой паловы 2015 года Беларусь заставалася шмат у чым на перыферыі супрацьстаяння Расеі і Захаду, то з ліпеня-жніўня 2015 года і асабліва з вясны 2016 года «беларускае пытанне» становіцца адным з цэнтральных у замежнапалітычным і вайскова-палітычным парадку расейскага кіраўніцтва», - падкрэсліваюць аналітыкі.

На іх думку, крайнім праяўленнем ціску Масквы на Менск стала размяшчэнне на мяжы з Беларуссю расейскіх войскаў у колькасці, патэнцыйна дастатковай для таго, каб рэалізаваць на беларускай тэрыторыі меры «гібрыднай вайны», аналагічныя па маштабе тым, якія былі рэалізаваны на ўсходзе Украіны.

«Арганізаваны расейскім бокам інцыдэнт, звязаны з паведамленнямі пра «тэрарыстычную пагрозу ў Крыме», і наступнае прывядзенне ўзброеных сілаў у баявую гатоўнасць пацвярджае гатоўнасць Крамля выкарыстоўваць правакацыі для эскалацыі напружанасці і стварэння падстаў для актыўнага ўмяшання. Гэты крок накіраваны на запалохванне краін Захаду, зніжэнне іх матывацыі ў дачыненні да палітыкі стрымлівання Расеі. Акрамя таго, дэвальвуем «менскі працэс» і прыцягваючы ўсеагульную ўвагу да Украіны, гэты крызіс «развязвае рукі» Крамля для агрэсіўных дзеянняў у дачыненні да Рэспублікі Беларусь», - мяркуюць аналітыкі.

На іх думку, дзеянні расейскага боку ў дачыненні да Беларусі будуць мець комплексны характар і ўключаць увесь спектр мер ад прамога вайсковага ўварвання і дыпламатычнага ціску да подкупу службовых асоб і інспіравання масавых беспарадкаў.

Вынікам гэтых дзеянняў, мяркуе эксперт, павінна стаць рэзкае змяненне статусу тэрыторыі Беларусі і ператварэнне яе ў ачаг канфліктнасці, крыніца рызык і пагроз для найбліжэйшых дзяржаў.

«З суверэннай дзяржавы Беларусь павінна ператварыцца ў «шэрую зону» - тэрыторыю, на якую і праз якую Расейская Федэрацыя будзе праецыраваць сілу і кіраваць канфліктнай дынамікай у рэгіёне», - падкрэсліваецца ў дакладзе.

Па гэтай прычыне размяшчэнне расейскіх войскаў на мяжы з Беларуссю вядзецца такiм чынам, каб забяспечыць пастановы задачы праецыравання сілы ў досыць кароткі прамежак часу.

Між іншым, расейскія войскі групуюцца ў раёне Клінцы Бранскай вобласці і Ельні Смаленскай вобласці, што дазваляе ім у кароткія тэрміны (8-16 гадзін) дасягнуць на тэрыторыі Беларусі Гомеля і Воршы.

«Дадзены крок у сваю чаргу адкрывае шлях для наступу на Менск з гомельскага і аршанскага напрамкаў, на Віцебск і на мяжу з Латвіяй з аршанскага напрамка, на Магілёў з аршанскага напрамка, на Бабруйск з гомельскага напрамка, на беларуска-ўкраінскую мяжу з выхадам на Кіеў і Чарнігаў з гомельскага напрамку», - адзначаецца ў дакладзе.

«На наступным этапе гэта дазволіць Расеі не толькі нарошчваць агульную напружанасць у рэгіёне, але і пры неабходнасці арганізоўваць правакацыі на асобных участках заходніх, паўночна-заходніх і паўднёвых межах Беларусі, прыпісваючы гэтыя правакацыі дзеянням беларускага боку або ананімных суб'ектаў (напрыклад, арганізаваных злачынных груп)», - адзначаюць экспэрты.

На іх думку «шэрая зона», якая ствараецца на месцы Беларусі, такім чынам, мае комплексную прыроду і характарызуецца множнасцю мэтавых функцый.

Між іншым, яна ўяўляе сабой плацдарм, які ў сілу спецыфічнай інтэграванасці яго ў рэгіянальнае міжнароднае асяроддзе дазваляе выкарыстоўваць шырокі спектр мер для кіравання канфліктнай дынамікай у рэгіёне і нават за яго межамі: ад гуманітарнага супрацоўніцтва да вайсковага нападу.