Лідчанку асудзілі за дакучлівую любоў да святара

Маладая жанчына атрымала два гады абмежавання волі без накіравання ў выпраўленчую ўстанову адкрытага тыпу.

У гісторыі, якую апісвае «Лідская газета», маладая дзяўчына (умоўна названая Вольгай) не толькі свядома адышла ад усіх канонаў узаемаадносін святара з прыхаджанамі, але і ўчыніла злачынства, навязваючы яму сваю любоў.

Вольга нарадзілася і расла ў Лідзе. Аднак на лета заўсёды з'яжджала да бабулі ў вёску. Там яна і заўважыла прыгожага хлопца трохі старэйшага за сябе і - закахалася.

Пасля заканчэння школы малады чалавек паступіў вучыцца на святара, а пасля завяршэння вучобы быў накіраваны служыць у адзін з лідскіх касцёлаў. Па збегу абставінаў Вольга аказалася прыхаджанкай менавіта гэтага храма. Пачуцці дзяўчыны ўспыхнулі з новай сілай, і яна стала выкарыстоўваць любую магчымасць, каб пагутарыць са святаром, а неўзабаве прызналася яму ў каханні. Малады ксёндз пастараўся наставіць Вольгу. Маўляў, стасункаў паміж імі быць не можа: паводле канонаў каталіцкай царквы, ксяндзу нельга жаніцца, мець дзяцей, ды і у адказ пачуццяў, на якія спадзяецца дзяўчына, ён да яе ніколі не адчуваў. Аднак усе ўгаворы на маладую асобу не дзейнічалі.

Праз некаторы час святара перавялі несці службу ў суседні раён. Здавалася, тут можна пазбавіцца ад дакучлівага кахання прыхаджанкі. Але не тут было. Пачуцці Вольгі сталі праяўляцца не толькі ў словах, але і неразважлівых дзеяннях. Даведаўшыся, дзе цяпер жыве і служыць малады ксёндз, дзяўчына разбіла ў парафіяльным доме акно, таксама прымудрылася зняць транзітны нумар з машыны. Размяшчала фатаграфіі святара ў сетцы Інтэрнэт. І зноў жа святар імкнуўся ўсё растлумачыць Вользе мірным шляхам. Распавядаў, пераконваў. Спадзяваўся: зразумее. Аднак у чэрвені мінулага года малады ксёндз быў вымушаны звярнуцца з заявай у міліцыю: на капот яго асабістага аўтамабіля дзяўчына выліла вадкасць для зняцця лаку. Была распачатая крымінальная справа. Суд Лідскага раёна прысудзіў Вольгу да 240 гадзінаў грамадскіх прац.

Але і гэта на маладую асобу не падзейнічала. Праз паўгода яна прыдумала чарговы спосаб помсты за нежаданне падтрымліваць з ёй стасункі. На сайце «Аднакласнікі» дзяўчына пераназвала сваю асабістую старонку са свайго імя на імя і прозвішча святара, паказаўшы на ёй звесткі маладога чалавека і апублікаваўшы фатаграфіі. Дадала на гэтую старонку і больш за паўсотні яго сяброў. Затым у сетцы Інтэрнэт Вольга знайшла выпадковыя фатаграфіі маленькіх дзяцей і таксама размясціла на старонцы, нібыта гэта дзеці святара. Надпісы ў вершах пад фатаграфіямі пра дачку і сыночка таксама запазычыла з сусветнага павуціння.

Перш чым фатаграфіі чужых дзяцей, якіх прыпісала яму Вольга, выявіў сам святар, на старонцы пабывалі некаторыя яго сябры, прыхаджане парафій, у якіх служыць і служыў. Думка пра тое, што хлусня аб наяўнасці на баку грахоўнай сувязі можа падарваць яго імідж як святара, прымусіла мужчыну адразу ж звязацца з Вольгай. Ён запатрабаваў выдаліць фатаграфіі. Калі маладая асоба пакінула патрабаванне без адказу, святар чарговым разам быў вымушаны звярнуцца ў міліцыю.

Суд Лідскага раёна прызнаў дзяўчыну вінаватай у распаўсюдзе заведама ілжывай, ганебнай інфармацыі, размешчанай у глабальнай сетцы Інтэрнэт. У якасці пакарання Вольга атрымала два гады абмежавання волі без накіравання ў выпраўленчую ўстанову адкрытага тыпу.