Дзесяць цытат Васіля Быкава пра вайну

Вайну беларускі пісьменнік прайшоў ад пачатку і да канца.

Яна заспела Васіля Быкава ў Белгарадзе, дзе той удзельнічаў у абаронных работах, затым быў кароткі перапынак на навучанне ў чыгуначнай школе і вяртанне на баявыя пазіцыі.

Другая сусветная стала лейтматывам твораў усіх аўтараў, якія ўдзельнічалі ў ёй, Васіль Уладзіміравіч быў не выключэннем: дзеянне ягоных аповесцяў амаль заўсёды адбываецца на фронце, а героі нязменна аказваюцца перад найскладанейшым маральным выбарам.

Прызнанне да пісьменніка прыйшло пасля публікацыі аповесці «Трэцяя ракета», пазней з'явіліся «Альпійская балада», «Мёртвым не баліць», «Сотнікаў», «Абеліск» і «Дажыць да світання», якія прынеслі празаіку міжнародную славу.

Cайт «Эксмо» абраў 10 цытат з ягоных кніг:

- Памяць аб крывавых выпрабаваннях у мінулым вайне, ёсць найлепшы гарант міру і існавання розных народаў на нашай зямлі. («Дажыць да світання»)

- Але тыя, хто толькі і прагне ўсякай цаной выжыць, ці заслугоўваюць яны хаця б аднаго аддадзенага за іх жыцця? («Сотнікаў»)

- Напэўна, у адных умовах раскрываецца адна частка характару, а ў іншых - іншая. Таму ў кожнага часу свае героі. («Абеліск»)

- Усё было. Старое ламалі, перабудоўвалі - нялёгка гэта далося. З крывёю. І ўсё ж няма нічога мілей, чым Радзіма. Цяжкае ўсё забываецца, помніцца больш добрае. Здаецца, і неба там іншае - ласкавае, і трава мякчэйшая, хоць і без гэтых букетаў. І зямля лепш пахне. Я вось думаю: няхай бы зноў усё вярнулася, як-колечы саўладалі бы са сваімі бедамі, справядлівейшымі сталі б. Галоўнае, каб без вайны. («Альпійская балада»)

- Навошта? Навошта ўвесь гэты старадаўні звычай з помнікамі, які, фактычна, не больш чым наіўная спроба чалавека падоўжыць сваю прысутнасць на зямлі пасля смерці? Але хіба гэта магчыма? І навошта гэта трэба? Не, жыццё - вось адзіная рэальная каштоўнасць для ўсяго існага і для чалавека таксама. («Сотнікаў»)

- Колькі ў нас герояў? Скажаш, дзіўнае пытанне? Правільна, дзіўнае. Хто іх лічыў? Але паглядзі газеты: як яны любяць пісаць аб адных і тых жа. Асабліва, калі гэта - герой вайны і сёння на бачным месцы. А калі загінуў? Ні біяграфіі, ні фатаграфіі. І звесткі кароткія, як зайцаў хвост. І не правераныя. А то і блытаныя, супярэчлівыя. («Абеліск»)

- Нельга спадзявацца на тое, што не заслужанае. («Сотнікаў»)

- Але ж каму не вядома, што ў гульні, якая завецца жыццём, часцей у выйгрышы аказваецца той, хто больш хітруе. Ды і як інакш? («Сотнікаў»)

- Дык прападзі яна пропадам, як безнадзейная мурашыная мітусня дзеля прывіднага прагавітага дабрабыту, калі праз яе застаецца ўбаку нешта куды больш важнае. («Сотнікаў»)

- За гады вайны ён зусім адвык ад натуральнай чалавечай патрэбы ў шчасці. Усе ягоныя сілы выдаткоўваліся на тое, каб як-небудзь выжыць, не даць знішчыць сябе. («Альпійская балада»)