Арцемій Троіцкі: Пуцін вельмі баіцца санкцый і рэзкай рэакцыі Захаду

Падзеі ва Украіне яшчэ больш раскалолі расейскае грамадства.

У краіне адбываецца «патрыятычны запал», а таксама моцныя сантыменты ў дачыненні да аднаўлення СССР. Вядомы музыка Арцемій Троіцкі лічыць, што цяпер адбываецца тое ж, што было падчас вайны ў Грузіі, «калі Захад ганебна збаяўся» перад Расеяй. Таму ў сітуацыі з Украінай расейскі прэзідэнт Уладзімір Пуцін возьме столькі, колькі яму дазволяць краіны Захаду, якія, на думку Троіцкага, і вінаватыя ў тым, што зараз адбываецца ва Украіне.

Пра гэта ён заявіў у інтэрв'ю ru.DELFI.lt у Вільні, дзе ён разам з экспертамі з розных краін браў удзел у дыскусіі «Расея - праверка рэальнасці».

- Вам не здаецца, што ў сітуацыі, якая склалася ва Украіне, калі казаць пра краіны Захаду, мы маем сітуацыю, падобную з тым, што было ў 2008 годзе ў дачыненні да Грузіі?

- Я лічу, што менавіта гэта і адбываецца. Калі б Захад не праглынуў і так ганебна не збаяўся ў 2008 годзе, калі Расея фактычна адхапіла два кавалкі ад Грузіі пад больш чым сумніўным прычыне, і калі б гэтая агрэсія атрымала адпор тады, то, хутчэй за ўсё, не было і сённяшняй сітуацыі ва Украіне, паколькі, як многія правільна кажуць, Пуцін возьме столькі, колькі яму дазволяць. На жаль, да гэтага часу яму дазвалялі вельмі многае. Больш за тое, я бачу, што гэтая дазвольная палітыка мае на Захадзе, асабліва ў Германіі, даволі шмат прыхільнікаў.

- Атрымліваецца, што пагрозы санкцый не прыносіць выніку?

- Нейкія вынікі гэта прыносіць. Сітуацыя сярод чыноўнікаў і ў бізнес-супольнасці зараз вельмі нервовая, грошы з краіны ўцякаюць, бізнес згортваецца. Так што нейкія вынікі ёсць, але гэта дробязі ў параўнанні з тым, што мела б сэнс зрабіць. Мне здаецца, што прапагандысты, гэтая прадажная брація, таксама павінна атрымаць сваё і па заслугах, таму што сітуацыя з дзяржаўнай прапагандай у Расеі дасягнула такога напалу, калі можна сказаць, што хвост круціць сабакам. Істэрыка ў СМІ такая, што, напэўна, Пуціну, Лаўрову ўжо хацелася б, каб усё ўжо было мякчэй і спакайней, каб, напрыклад, зрабіць нейкія крокі назад у плане данецкага рэферэндуму. Але сітуацыя ўжо настолькі напампаваная і раскручаная гэтымі нашымі паранаідальнымі СМІ, што палітыка ідзе следам за прапагандай, а не наадварот.

- Калі казаць пра падтрымку насельніцтвам дзеянняў Крамля ва Украіне, пра што пішуць дзяржаўныя СМІ, ці можна сказаць, што ідэя «рускага свету» знайшла добрую глебу?

- Я думаю, што на добрую глебу падаюць ідэі адраджэння Савецкага Саюза. Расея - вельмі закамплексаваная краіна ў дрэнным сэнсе гэтага слова. Гэта комплексы непаўнавартаснасці ў першую чаргу. Г.зн. краіна, якая была звышдзяржавай, якую ўсе баяліся, і аб якую, як цяпер паслужліва кажа прапаганда, дваццаць гадоў усё ногі выціралі, і цяпер мы ўсталі з каленяў і зараз мы выціраем аб іх ногі. Многім людзям гэта вельмі падабаецца, гэта як бальзам на гэтыя скатаваныя постсавецкія раны.

- Ці можна казаць, што падзеі ва Украіне раскалолі расейскае грамадства? Напрыклад, адны дзеячы культуры падтрымліваюць дзеянні Крамля, іншыя не падтрымліваюць?

- Грамадства ўнутры самой Расеі расколатае, і падзеі ва Украіне гэтую расколіну паглыбілі, зрабілі супрацьстаянне значна больш драматычным. Ужо падзеі 2011-2012 года паказалі, наколькі расейскае грамадства расколатае, асабліва гэта было відавочна ў Маскве. Зараз раскол працягваецца. Частку людзей Пуціну ўдалося перацягнуць на свой бок, але гэта часовыя поспехі. Зараз адбываецца патрыятычная ліхаманка, якая хутка скончыцца. Але страты, пры гэтым значна больш, таму што паскорыўся паток людзей з Расеі, з другога боку людзі цяпер больш расколатыя і па нацыянальнай прыкмеце, вельмі моцныя антыўкраінскія настроі, а украінцаў - дзесяткі мільёнаў. І ўкраінцы - гэта не чачэнцы. Чачэнцы для рускіх людзей - гэта чужынцы, басурманы, мусульмане і г. д., а пра ўкраінцаў гэтага ніяк не скажаш, гэта свае хлопцы. Дастаткова ўспомніць, што палова генеральных сакратароў ЦК КПСС былі з Украіны. Так што тут усё будзе вельмі драматычна развівацца і вельмі дрэнна можа скончыцца.

- На чым, на вашу думку, спыніцца Крэмль і ці здольны Захад яго спыніць?

- Ад Захаду гэта шмат у чым залежыць. Вядома, зыходзячы з меркаванняў як унутрыпалітычных, так збольшага і прагматычных Пуцін павінен быў бы адхапіць Усходнюю Украіну, паколькі гэта дае яму выхад да Крыма і Прыднястроўя. Гэта працягнула б гэты патрыятычны запал у краіне і з практычнага пункту гледжання палегчыла б доступ да Крыма. З іншага боку, ён вельмі гэтага баіцца, бо баіцца санкцый і рэзкай рэакцыі Захаду. Я думаю, гэтага ён баіцца ў большай ступені, чым нейкага супраціву самой Украіны, таму што зразумела, што ўкраінская армія не вельмі дзеяздольная і ў гэтым сэнсе яму асцерагацца практычна няма чаго.

Вядома, будзе кровапраліцце, але не ў такіх маштабах, як гэтага можна было б баяцца. Так што ад цвёрдасці і салідарнасці Захаду вельмі многае залежыць. На жаль, ні цвёрдасці, ні салідарнасці ў Еўропе пакуль не назіраецца.