Вахтанг Кікабідзэ: Дыктатура - гэта хвароба (Відэа)

Канфлікт Расеі з Украінай падобны да падзей у Грузіі 2008 года.

Тады таксама напачатку ніхто не верыў у анэксію часткі грузінскай тэрыторыі.

Расейскія інфармацыйныя агенцтвы выкарыстоўвалі такую ж тактыку прапаганды, як і цяпер ва Украіне.

Аб падабенстве і адрозненні двух войнаў вядомы актор Вахтанг Кікабідзэ распавёў у інтэрв'ю "Подробностям Недели".

- Украіна і Грузія падпісалі пагадненне аб асацыяцыі з Еўразвязам. Мы адчуваем на сабе, што Расея папросту спрабуе не пускаць нас у Еўропу. А як вашая краіна? Адчуваеце на сабе учэпістую ўвагу Пуціна?

- Мы таксама не хочам пусціць Расею. Адчуваем, вядома. Гэта не першы год. У Еўразвяз яшчэ здолеем прабрацца. А вось з NATO ўсё будзе вельмі сур'ёзна. Пуцін - чалавек моцны, ён ведае, што за ім велізарная краіна. Пасля таго, што зрабіў з Крымам - рэйтынг падняў. Мяне гэта вельмі здзівіла.

- Я ведаю, што вы сочыце за падзеямі ва Украіне. Што, на вашую думку, адбываецца на Данбасе? Можна праводзіць паралелі з вашай Паўднёвай Асеціяй і Абхазіяй?

- Гэта сапраўдная вайна. Я не буду называць прозвішча дырыжора, які дырыжуе аркестрам. Гэта ўсё адзін ланцужок. Разумееце? Я размаўляў з людзьмі адтуль. Вось на нас не звярталі ўвагу. Яны незадаволеныя нібыта. Але абараняць зямлю трэба ад ворага, разумееце. Усім надакучыла быць малодшым братам.

- Расея наогул кажа, што яна не бярэ ў гэтым удзел. А напраўду - расейскія танкі, расейскія найміты. Вы сутыкаліся ў Грузіі з такой сітуацыяй?

- Расея ні ў чым не вінаватая, я маю на ўвазе народ. Народ ніхто не пытае. Гэта ідзе такая палітыка, такая гульня. Яшчэ Іван Жахлівы казаў, што ўсе амбіцыйныя каралі ў гісторыі спрабавалі быць заваёўнікамі. Але цяпер 21 стагоддзе. Свет стаў цывілізаваным. А як могуць не мець рацыю Францыя, Італія, Нямеччына. І толькі Расея мае правільную пазіцыю. Толькі хочуць напаскудзіць у жыцці. Няправільна гэта.

Грузіны вельмі перажываюць, што ва Украіне адбываецца. Грузія маленькая краіна. Мы з вамі таму, што калі ў нас было цяжка, украінцы былі з намі. А ў нас умеюць цаніць сяброўства.

- Ва Украіне цяпер тыдзень перамір'я. А грузінскі досвед перамоваў з Масквой, што паказаў? Вось у нас адны кажуць, трэба весці перамовы, іншыя, што Пуцін спыніцца толькі там, дзе пабачыць сілу? А які вы варыянт параіце Украіне?

- Другі бліжэй.

- Гэта значыць, патрэбная сіла?

- Або сіла, або дыпламатыя. Па-іншаму не атрымліваецца. Калі вы звярнулі ўвагу, ён моцных людзей не душыць. Цісне нафтай і газам толькі. Гэта таксама вельмі непрыгожа. Колькі памятаю калатнечы з Украінай, ўвесь час ішла размова пра нафту, пра газ. Калі вы добра будзеце сябе паводзіць, кошт знізім. Менш будзе каштаваць. Калі не - будзеце плаціць. Гэта разборка дваровая, разумееце. Адно я ведаю, што ніводная краіна за іншыя ваяваць не хоча. Я думаю, што ва Украіне і ва ўсіх краінах ёсць і правыя сілы, і левыя. Трэба ўлічыць, што калі стральба сур'ёзная пачнецца, то нічым добрым гэта не скончыцца. Я думаю, што гэтага і чакае. Таму, усё надзея на Парашэнку.

- Вы сказалі неяк што Пуцін хоча быць падобным да Сталіна? Не змянілі сваё меркаванне?

- Даўно я гэта сказаў, на жаль.

- Чаму? Мы прайшлі гэта. Гэта гора.

- Ён хоча быць моцным. Гэта хвароба. Дыктатура гэтая ідзе ад амбіцый і сілы. Нічога новага я не кажу.

- А якую пазіцыю, на вашу думку, заняў Захад?

- Яны вельмі асцярожнічаюць. А што яны могуць зрабіць? Могуць праводзіць тэсты з вайскоўцамі, могуць дапамагаць тэхнікай. Але ваяваць замест цябе ніхто не будзе. Разумееце, вельмі складана ўсё цяпер. Я асабіста вельмі перажываю за Украіну. Вельмі.

- Вы ўжо шмат гадоў не ездзіце з канцэртамі ў Расею. Хоць запрашаюць. Гэта прынцыповая пазіцыя?

- Я не паехаў. Я з 2008 года не быў ні разу ў Расеі. Ні ў адным горадзе.

- Чаму?

- Я сказаў, дома мне будзе сорамна глядзець унукам ў вочы. Яны маю пазіцыю ведаюць. У 37 кіламетрах дрот праведзены ад Тбілісі. І ўвесь час дрот перасоўваюць. Ён жыве тут. А магіла мамы за дротам. Ён не можа на могілкі з'ездзіць. Такая ціхая спакойная анэксія ідзе і ідзе.

А астатнія маленькімі людзьмі былі. Разумееце, чалавек правяраецца ў бядзе. Адразу нутро ўбачыш, як рэагуе. У мяне праца была ўся ў Расеі. Я калі сказаў, што не паеду ў Расею, я ж ведаў, што губляю. У мяне няма іншай прафесіі. Але я ніколі пра гэта не казаў, я цяпер пра гэта першы раз кажу. Мая сям'я кажа: "У цябе ўсё наадварот. Павінна спачатку быць сям'я, радзіма, сябры. А ў цябе ўсё наадварот радзіма, сябры, і толькі потым сям'я". Я лічу, што радзіма - гэта адзінае, што ў нас ёсць. Якая б яна не была. Маленькая вялікая, але гэта радзіма.

- А што вы думаеце пра сваіх расейскіх калегаў? Тых, хто падтрымаў палітыку Крамля. І тых, хто пайшоў супраць: Ахеджакава, Басіашвілі, Шаўчука, Макарэвіча?

- Ніхто не хоча шэфа пакрыўдзіць. Макарэвіч - мужык. І адразу пачалі пра яго пісаць лухту, далі зразумець, што, маўляў, ты змоўкні. Такіх на Русі шмат, проста іх абліччы невядомыя. Кожны за сябе баіцца.

- А вам як здаецца Украіна страціць Данбас?

- Данбас губляць нельга, адзінае, што магу сказаць. Ён Крамлю ва ўсім выгодны. Там ёсць з-за што змагацца і біцца. Але ёсць яшчэ гонар нацыі. Нельга губляць

- А што б вы хацелі сказаць ўкраінцам? У вас ёсць магчымасць да іх звярнуцца.

- Я адзін раз нашай прэсе сказаў: у нас вельмі добрае шматгалоссе песеннае. Давайце возьмемся за рукі. Вось, я хачу сказаць Украіне. Калі яны будуць разам за ідэю адну, якая б яна не была. Тады ўсё на месцы стане. Я іх вельмі люблю, дай Бог ім шчасця і спакойнага жыцця.