Камітэты салдацкіх маці РФ: 15 тысяч жаўнераў адпраўленыя ў Данбас

Прыкладна 15 тысяч расейскіх салдат ужо адпраўленыя ваяваць у Данбас, колькасць загінулых невядомая.

Пра гэта распавяла кіраўнік саюза Камітэтаў салдацкіх маці Расеі Валянціна Мельнікава, паведамляе тэлеканал «Дождж».

Паводле яе слоў, тэрміновай службы і кантрактнікаў розных частак прымушаюць падпісваць «кантракты» на ўдзел у баявых дзеяннях у Луганскай вобласці.

"Разумееце, не верыў ніхто. Мы казалі палітыкам, мы казалі журналістам, мы казалі сваім калегам, мы усім казалі, таму што было зразумела, што Крым паказаў, што ніякія законы не выконваюцца, у дачыненні да жаўнераў, ва ўсякім выпадку, нічога не выконваецца. Так усё і атрымалася. Прыём гэты стары, прыём гэты і Афган. Вось гэтыя пахаванні таемныя - ну сапраўды 1983. А калі адпраўляюць вайскоўцаў, а потым кажуць, што там няма нашых войскаў, так было ў Крыме, так і цяпер. Гэта дакладна 26 лістапада 1994, гэты першы танкавы штурм, калі згарэлі, калі трапілі ў палон, і калі нахабны Грачоў і прдыркаваты Барыс Мікалаевіч казалі, што там нашых няма. З тых часоў, на жаль, нічога не змянілася", - заявіла Валянціна Мельнікава.

Паводле яе слоў, дакладных звестак няма, таму што з Украіны ніхто не піша, нічога не паведамляе. Яшчэ ніхто нічога не зразумеў, мяркуе актывістка.

«Як гаворыцца, паводле экспертнай ацэнкі, я думаю, што тысяч 15 там, безумоўна, ходзіць у той ці іншай якасці. Колькі з іх не маюць дакументаў вайскоўцаў, а маюць там якiясь скасаваныя кантракты ці, як афіцэры, у бестэрміновым адпачынку ці яшчэ якая-небудзь глупства, цяжка сказаць. Але так паводле ацэнцкі, тысяч 15.

Першае пытанне, якое задала мая калега, Ніжагародскі Камітэт салдацкіх маці пракурору, калі першая група загінула, нібыта іх нехта абстраляў на тэрыторыі Расеі: «А скажыце, таварыш пракурор, а што будзе напісана ў дакументах, якія атрымае сям'я? Ён загінуў пры якіх абставінах? Сям'я будзе атрымліваць якія пенсіі, якія выплаты?». Пракурор замітусіўся: «Ды не хвалюйцеся, мы ўсё аформім».

А напраўду я не ведаю, што гэта будзе, таму што легальна гэта немагчыма напісаць. Можна казаць і напісаць, што на вучэннях падарваліся, абстралялі, гэта зусім іншая справа, гэта чалавек загінуў пры выкананні абавязкаў вайсковай службы, не баявых дзеяннях. Зусім іншыя сацыяльныя наступствы для сям'і», - кажа яна.

Валянціна Мельнікава адзначае, што невядома, колькі загінула расейскіх жаўнераў у Данбасе за гэты час.

«Паколькі гэта роўна Афган, калі кажуць, што ў Афганістане загінула... Колькі яны кажуць? 14 тысяч ці 15 тысяч, а напраўду гэта нахабная хлусня, бо дакументаў не было, нічога не аформлена. Хто ў шпіталі ад кантузіі памёр, наогул нічога не аформлена. І тут тое ж самае. Хтосьці ўбачыў, журналісты ўбачылі, колькі чалавек, а напраўду ніхто ж не ведае. Калі дзесьці праз паўгода сем'і зразумеюць, што іх кінулі, груба кажучы, што ім абяцалі, што мы вам дапаможам, а пачнуцца праблемы, вось тады пойдуць у Фонд права маці, і да суседзяў або ў наш камітэт, дапамажыце, сын загінуў на вайне, а нам там ні тое, ні сёе, ні пятае, ні дзесятае. Вось тады мы даведаемся, колькі загінула.

Хлопчык з разанскай дэсантнай дывізіі, прызваны вясною, яны ў Гукава, у Растоўскай вобласці на палігоне. І вось ён маці дасылае СМС-ку: «Палкоўнік Мядзінскі нас сабраў і сказаў: «падпісваць кантракт, мы вас адправім у Луганск. Калі не падпішыце - я сам за вас падпішу». І мы пад ціскам падпісалі». Вось такія людзі спалохаліся супраціўляцца, не пайшлі да пракурора, не паднялі на вушы сваякоў і сяброў.

Калі цяпер гэтыя хлопцы захочуць гэтыя кантракты адкруціць, то гэта нічога не атрымаецца. Ёсць у нас стандартная заяву да пракурора: «Прашу разглядаць юрыдычна неабгрунтаваным гэты дакумент, бо я альбо не падпісваў, альбо пад ціскам». Але гэта ўсё роўна. Ва Украіну нікога нельга адправіць: ні афіцэра, ні кантрактніка, ні Шаманава, ні Шайгу, нікога. Гэта ўсё роўна, ён кантрактнік або прызыўнік, яны ўсё роўна не могуць быць у форме са зброяй на вайсковым транспарце за межамі нашай радзімы.

Калі ў нас дэсантнікі заблукалі ў стэпе, дык дурні яны, а не дэсантнікі. Шаманава здымаць, Шайгу - вымову, і вучыць іх наноў. Група вайскоўцаў, у іх што, не было камандавання, у іх што, не было сувязі з асноўнай часткай ці што? У нас нават у Першую сусветную вайну сувязь была тэлефонная. А што цяпер няма сувязі, ці што? Кіньце вы, гэтыя адгаворкі для ідыётаў. Калі ў нас дэсантнікі заблукалі, то што ў вас за войска такое?» - пытаецца яна.