Любамір Поковіч: Адзін час працаваў на будоўлі

Галоўны трэнер менскага «Дынама» Любамір Поковіч падзяліўся ўражаннямі ад спуску ў шахту ў Салігорску.

Пра гэта ён распавёў сайту sportpanorama.by.

- У жніўні вы з камандай спусціліся ў шахту ў Салігорску. Гэта было ваша першае наведванне вытворчасці?

- З камандамі быў шмат разоў на экскурсіях на фабрыках. У Славакіі гэта, у прынцыпе, распаўсюджаная традыцыя. Бывала, падчас чэмпіянатаў свету запрашалі паглядзець на фабрычную вытворчасць. Напрыклад, у Мюнхене была вельмі цікавая экскурсія на завод БМВ. Адзін час сам працаваў на будоўлі. Я ж па першай адукацыі інжынер-будаўнік. Калі жыў у Нямеччыне, летам мне далі тры будоўлі, 120 чалавек. І я павінен быў працаваць як інжынер. Але ў верасні пачаўся хакейны сезон. І я выбраў працу трэнера.

- Можа, спатрэбіліся веды ў асабістым жыцці: дом, напрыклад, пабудавалі?

- Я толькі правёў рэканструкцыю свайго дома ў Славакіі.

- Якая ўсё ж такі праца цяжэйшая - хакеіста або шахцёра?

- У Славакіі ёсць шмат шахт. Але ўпершыню я спусціўся туды ў Беларусі. Думаю, гэта экстрэмальна. Не хачу параўноўваць працу хакеіста і шахцёра. Спецыфіка іх працы розная. Праца шахцёра цяжкая, але і прафесія хакеіста нялёгкая. Таму што гэтаму віду спорту трэба падпарадкаваць усё, рэжым дня. Трэніроўкі, бываюць, праходзяць з вельмі вялікімі нагрузкамі. Ды і проста бегаць паўтары гадзіны цяжка; нялёгка катацца, амаль не атрымліваючы кіслароду...

- Ці марылі вы ў дзяцінстве аб прафесіі хакеіста, трэнера?

- У Славакіі хакей нават больш папулярныя, чым футбол. Амаль усе дзеці хочуць стаць хакеістамі. Такія мары ў мяне таксама былі. Але думаў, што буду працаваць інжынерам-будаўніком. Потым мне ўсё-ткі стала цікавей працаваць трэнерам, - распавёў Поковіч.