«Такога на вайсковым парадзе не пакажуць»: як жывуць сем'і вайскоўцаў у Барысаве

Жыхары мікрараёна Лядзішча горада Барысава працягваюць весці няроўны бой з мясцовымі чыноўнікамі.

Рэдакцыя charter97.org атрымала чарговы ліст ад абураных халатнасцю ўладаў чытачоў.

«Хочам адразу адзначыць, што не было б паўторнага лісты, калі б мясцовыя чыноўнікі нас пачулі і зрабілі б тое, што павінны пастаянна рабіць, выяўляючы клопат пра людзей», - пішуць барысаўчане.

У мікрараёне Лядзішча пражывае прыкладна 10 тысяч чалавек, у асноўным кадравыя вайскоўцы і іх сем'і - тыя, у каго адно прызначэнне: ахоўваць Беларусь. Замест гэтага сем'і вайскоўцаў вымушаныя доўга і безвынікова дамагацца ад мясцовых уладаў навядзення элементарнага парадку ў сваім раёне.

«Адрамантаваць або зрабіць тратуары, дзе яны адсутнічаюць, знесці старыя, гнілыя хлявы... А самае галоўнае адрамантаваць дарогі як належыць, а не засыпаць сухой сумессю ўперамешку з зямлёй», - гэта самае найменшае, чаго дамагаюцца вайскоўцы.

Часцяком гаворка ідзе не проста аб нязручнасцях, але аб захаванні жыцця грамадзян, асабліва - дзяцей.

«У раёне цяпер няма ні аднаго абсталяванага і пазначанага пераходу, праз гэта жыццё людзей стала ў небяспецы. З будаўніцтвам аўтазапраўкі транспарт стаў ездзіць праз жылую зону. Фуры, лесавозы і шматтонныя грузавікі штодня праязджаюць праз жылую зону, і хуткасць руху зусім не 20 км/гадзіну, а 60-90км/гадзіну - проста немагчыма перайсці дарогу, суцэльная плынь машын. Жыхары раёна звярталіся ў розныя інстанцыі, збіралі подпісы, але ўсё марна - ніякай рэакцыі, а супрацоўнік ДАІ пры звароце да яго з набалелым пытаннем, параіў пры пераходзе дарогі браць у рукі цэглу», - пішуць чытачы.

Цяпер, замест таго, каб дапамагчы простым людзям і засцерагчы іх жыццё, уладкоўваецца выбарчы ўчастак, былы Дом афіцэраў, там ужо амаль скончылі кладку тратуарнай пліткі, а для звычайных грамадзян зноў не хапіла грошай.

Усё гэта, напярэдадні маштабнага святкавання 70-годдзя Перамогі, выклікае ў сем'яў кадравых вайскоўцаў цалкам абгрунтаванае здзіўленне.

Пытанні, якія яны задаюць, больш чым актуальныя: «Чаму мы шануем памяць загінулых і зусім не думаем і не клапоцімся пра жывых? Бо мы нават грошы даем у выглядзе дарожнага збору і падаткаў, а нам нават за нашы грошы не могуць і не хочуць нічога рабіць. Парады, салюты, выбары - гэта добра, але ж яшчэ ёсць жывыя людзі, чаму пра нас пастаянна забываюць? Жадаючых паглядзець на сапраўднае, рэальнае войска, мы запрашаем да нас у мікрараён, тут ёсць нават вайсковыя машыны без колаў і знаходзяцца ў аварыйным стане боксы для вайсковай тэхнікі, набліжацца да іх блізка небяспечна, можа абрынуцца столь або ўпадзе на галаву жалезная брама. Такога на вайсковым парадзе не пакажуць».