Канстанцін Баравы: Міжнароднага трыбунала Расеі не пазбегнуць

Вайна на ўсходзе Украіны ідзе не так, як хацелася б Крамлю.

Пра гэта піша расейскі апазіцыянер Канстанцін Баравы у артыкуле для "Апостраф". Прыводзім яго тэкст цалкам:

Аб сарваным Расеяй стварэнні трыбунала аб катастрофе Boeing на Данбасе

Два факты сталі відавочнымі пасля апошняга пасяджэння Рады бяспекі ААН: небяспека ад дзеянняў Расеі цяпер распаўсюджваецца не толькі на еўрапейскія краіны і на Украіну. Расея становіцца небяспечнай для ўсяго астатняга свету. Маленькая Галандыя, не вельмі вялікая Малайзія - цяпер, фактычна, таксама бакі канфлікту. Другі факт - у Крамлі няма ніякіх сумневаў, хто аддаваў гэты загад, хто вінаваты, і чым скончыцца гэты трыбунал: ордэрам на арышт адзінага чалавека, які мог аддаць загад - Пуціна. Стратэгічнае ўзбраенне (з якога збілі Boeing на Данбасе), ракеты, якія страляюць на 25 км у вышыню, вядома ж, не з'яўляюцца зброяй, якой могуць карыстацца сепаратысты, і прыказ выкарыстаць яе можа даць толькі вярхоўны галоўнакамандуючы.

Цалкам зразумела, што трыбунал будзе створаны Генеральнай асамблеяй ААН, бо з пункту гледжання многіх чальцоў ААН, яна існуе для таго, каб абараняць правы малых дзяржаў - такіх як Малайзія, Галандыя. І вялікай дзяржаве, такой, як Расея, не дазволена парушаць правы і наносіць шкоду гэтым дзяржавам. Я думаю, вынік будзе на ўзроўні 150 дзяржаў, якія прагаласуюць за стварэнне трыбунала.

Пазіцыя Расеі вельмі слабая і заснаваная на хлусні. Як Лаўроў, міністр замежных спраў вялікага дзяржавы, адкрыта хлусіў з нагоды адсутнасці расейскіх вайскоўцаў ва Украіне, так і цяпер вылучаюцца нейкія фантастычна версіі Чуркіным (сталы прадстаўнік РФ у ААН). Апошні вымавіў абсалютна цынічную фразу, якая сведчыць аб неадэкватнасці кіраўніцтва Расеі: "Трэба разгледзець, наколькі вінаватыя тыя, хто пасылалі самалёт у зону канфлікту". Гэта можа гучаць, як "наколькі вінаватыя тыя, хто дазволіў сабе жыць на гэтай маленькай зямлі, дзе Расея развязвае свае геапалітычныя праблемы". Далей усё будзе зразумела - усё скончыцца ў трыбунале ордэрам на арышт. Калі Расея, вядома, не распачне намаганняў для таго, каб прызнаць сваю віну раней і пачаць выплачваць кампенсацыю. Але прызнаваць віну давядзецца ўжо не толькі ў тым, што збілі Boeing, а і ў тым, што вялі ваенныя дзеянні на тэрыторыі іншай дзяржавы.

Розніцы з пункту гледжання дзеянні трыбунала, створанага Радай Бяспекі ААН або Генеральнай асамблеяй, няма. Расея вельмі актыўна выкарыстоўвае інструментарый палітычнага подкупу, ціску, шантажу. Я думаю, што гэта ўсё будзе выкарыстана. Я не ўпэўнены, што гэта дасць нейкі сур'ёзны вынік. Паколькі сёння гэтыя рэсурсы істотна абмежаваныя. Тым больш, што гэты вынік і не вельмі важны. Ну, не будзе створаны трыбунал пад эгідай асамблеі ААН, будзе створаны міжнародны трыбунал пад эгідай 5, 20 або 100 дзяржаў. Пазбегнуць гэтага Расея не зможа.

Аб магчымай ваеннай паразе Расеі на Данбасе

Кожны раз, калі неабходна дамагчыся пачатку перамоў, перад кожным Менскам (першым і другім), Расеяй актыўна выкарыстоўваўся інструментар шантажу: актывізавалася агрэсія, праводзіліся наступальныя аперацыі, падцягвалася цяжкае ўзбраенне, разнастайныя правакацыі - і палітычныя, і вайсковыя. Я думаю, у гэтым выпадку шантаж таксама будзе выкарыстоўвацца. Мы набліжаемся да таго моманту, калі на агрэсіўныя захады Расеі можа рушыць услед вельмі сур'ёзны ваенны адказ. Наколькі я разумею, Крэмль гэтай сітуацыяй вельмі занепакоены. Умацоўваецца войска Украіны, пачаліся пастаўкі ўзбраенняў, і ў нейкі момант чарговая правакацыя можа скончыцца сур'ёзнай ваенным паразай. Агрэсіўныя дзеянні Расеі ўжо даўно не такія паспяховыя, як гэтага хацелі б у Крамлі.

Тут вельмі асцярожная пазіцыя ЕЗ, ЗША, Украіны таксама. Ніхто не хоча развіцця канфлікту. Вось гэтая стадыя ў нейкай ступені замарожвання канфлікту - усіх задавальняе. Гібель людзей адбываецца, але не ў той колькасці, калі б гэта было вынікам шырокамаштабных ваенных дзеянняў.

Аб супрацьдзеянні агрэсіі Крамля

Наколькі ўдалая тактыка супакаення агрэсара ў такой сітуацыі? Спрэчнае пытанне. Ці варта было весці перамовы з фашысцкай Нямеччынай, напрыклад? Прывялі б гэтыя перамовы да супакаення агрэсара? Бо адзінае, чым яго можна спыніць - узброеным супрацівам? Ступень неадэкватнасці Крэмль дэманструе кожны дзень.

Дамаўляцца з Крамлём немагчыма, там не выконваюць ніякіх дамоўленасцяў. Гэта значыць, што, нарэшце, давядзецца развязваць усе праблемы з ім узброеным шляхам. І чым хутчэй гэта ўсвядомяць усе, тым хутчэй Крэмль пойдзе на саступкі. Зрынанне (ўладаў РФ) адбудзецца не за кошт зрынання крамлёўскай групы і ўнутраных працэсаў, а за кошт акупацыі часткі тэрыторыі Расеі, міжнародным трыбуналам. Не дзесьці ў Еўропе, Украіне, а ў Маскве, як гэта адбылося ў Нюрнбергу.

Цяпер ужо краіны пачынаюць усведамляць небяспеку таго, што робіць Расея, і спрабуюць развязаць праблему неваенным шляхам. Усе разумеюць, што патрэбныя дзеянні, але ніхто не хоча ўдзельнічаць у ваенным канфлікце. Адзіная магчымасць - санкцыі, эмбарга.

Падзеі ва Украіне прадэманстравалі, што ЗША, Вялікая Брытанія не гатовыя узброеным шляхам абараняць свае абавязанні, прынамсі, перад Украінай. Проста не гатовыя ахвяраваць жыццём сваіх грамадзян і выконваць свае абавязанні. Я думаю, што дэманстрацыя гэтага факту выклікала занепакоенасць сярод чальцоў NATO. У гэтай сітуацыі NATO, ЗША вымушаныя былі дэманстраваць сваім сябрам, што гатовыя абараняць агульныя межы, выконваць свае абавязанні перад чальцамі альянсу. З гэтага вынікае, што NATO будзе адэкватна рэагаваць на агрэсію супраць сваіх чальцоў.

Падзеі ва Украіне паказалі, што першая рэакцыя - гэта спроба дамовіцца, пераканаць усіх астатніх, што гэта маленькі, лакальны канфлікт. Як было з Крымам - канфлікт, які хутка скончыцца. Як тады гаварылася паводле звестак выведкі ЗША, NATO - гэта ўсё хутка скончыцца, РФ выведзе свае войскі з Крыму...