Хто гэтыя людзі, ці прывітанне Юрыю Антонаву ад беларускіх чыноўнікаў

Як Грушавая вуліца перамагла вуліцу Караткевіча, а Камсамольская – вуліцу Слуцкіх паўстанцаў.

Гомельскія ўлады адмовіліся ад прапановы перайменаваць завулак Садовы ў завулак Быкава, а вуліцу Прамысловую назваць імем Караткевіча, піша «Салідарнасць».

Як заявіла старшыня тапанімічнай камісіі Ларыса Язерская, «людзі не пагадзіліся з такімі назвамі».

У выніку завулак Садовы захаваў сваю назву, а Прамысловая стала Грушавай.

У гэты ж самы час Слуцкі райвыканкам палічыў немэтазгодным перайменаванне вуліцы Камсамольскай у вуліцу Слуцкіх паўстанцаў. Пра гэта гаворыцца ў афіцыйным адказе, атрыманым арганізатарамі збору подпісаў за ўвекавечанне памяці слуцкіх паўстанцаў.

Асноўным аргументам кіраўнік Слуцкага райвыканкама Андрэй Янчэўскі ўважае нежаданне саміх жыхароў вуліцы Камсамольскай перайменаваць вуліцу.

Раней паведамлялася аб тым, што слуцкія ўлады правялі грамадскія слуханні ў пытанні перайменавання вуліцы Камсамольскай. Ды вось няўдача – забыліся запрасіць актывістаў, якія вылучылі гэтую ініцыятыву і сабралі 550 подпісаў у яе падтрымку.

Узнікае слушнае пытанне: хто ж гэтыя людзі, якія супраць перайменавання вуліц?

Слуцкі райвыканкам іх імёны не называе, як і замоўчвае аб колькасці тых, хто супраць вуліцы Слуцкіх паўстанцаў.

У Гомелі сітуацыя яшчэ больш цікавая. Журналістка Алена Германовіч прагулялася па завулку Садовым і вуліцы Прамысловай, якая стала Грушавай, і высветліла, што ніхто меркаваннем жыхароў з нагоды перайменавання вуліц не цікавіўся.

– Ды ніхто ў нас нічога не пытаўся, каму мы патрэбныя? Хто да нас прыходзіць?.. А пра назвы вуліцы нас не збіралі, нічога не гаварылі, – пацвердзіла адна з жыхарак.

Па іроніі лёсу – на вуліцы Грушавай расце адна-адзіная груша.

– Як вядома, усё ў нас у такіх выпадках вырашаюць нейкія міфічныя «людзі». Ну, мо калі-небудзь тыя ж самыя «людзі» вырашаць, што вуліцам Караткевіча і Быкава ў Гомелі быць, і не на ўскраіне, а ў самым цэнтры горада, – выказаў надзею на сваёй старонцы ў Фэйсбуку журналіст Сяргей Шапран.

Пакуль жа беларускія чыноўнікі аддаюць перавагу прыкрывацца меркаваннем міфічных людзей і даваць вуліцам назвы, нібы з песні Юрыя Антонава, ці пакідаць савецкія, кіруючыся прынцыпам «як бы чаго не выйшла».