Дзмітрый Сталяроў: Калі не заплацяць, на Крэмль залезу!

Жыхар Віцебска, які 28 красавіка ўлез на вежавы кран ля стадыёна «Дынама» ў Менску, распавёў, як будзе дамагацца свайго заробку.

Мужчына распавёў «Комсомольской правде в Беларуси», што ў Менск па праўду збіраліся ехаць упяцёх з сябрамі, але тыя проста не прыйшлі на вакзал.

- Я не збіраўся ніякую акцыю ладзіць. У Менск ехаў, каб прасіць дапамогі ў дзяржаўных органах. Не ведаў толькі, куды пайду - у Адміністрацыю Лукашэнкі, Генеральную пракуратуру, Вярхоўны суд. Думаў, прыеду, на месцы вырашу. Са мной яшчэ хлопцы збіраліся ехаць, ім таксама «Двенскбуд» не заплаціў. У іх грошай нават на квіткі не было, я ім гатовы быў за свой кошт квіткі на цягнік купіць. Але яны на вакзал не прыйшлі, - распавядае «Комсомольской правде» Дзмітрый Сталяроў, той самы 25-гадовы будаўнік, які пяць гадзін адседзеў на вежавым кране, патрабуючы выплаціць яму запазычанасць у заробку. Дзіма адправіўся ў Менск, узяўшы з сабой толькі тэчку з дакументамі і тэрмас з гарбатай. Ужо ў сталіцы, калі выйшаў з цягніка, уявіў, як яго пачнуць адпраўляць з кабінета ў кабінет, прапаноўваць прыйсці праз дзень, праз тыдзень, праз два...

- Усе само сабой атрымалася, - тлумачыць Дзіма. - Зайшоў на будоўлю недалёка ад вакзала, палез на вежавы кран. Хвіліны за дзве наверх падняўся. Раней адзін раз на такі кран лазіў, у парадку экскурсіі. Рэканструкцыя стадыёна - буйная будоўля, людзей там шмат, на мяне ніхто ўвагі не звярнуў. Раз чалавек палез на кран, значыць, так трэба. Так што гіпноз не ўжываў, хабараў не даваў.

Нядаўна індывідуальны прадпрымальнік Сталяроў перамог у судзе прадпрыемства «Двенскбуд», якое завінавацілася яму заробак за паўгода. Ні рубля з сарака з лішнім мільёнаў ён не атрымаў. Праблемы былі і з іншымі працадаўцамі - адна фірма не заплаціла за месяц, другая - заплаціла амаль утрая менш за тую суму, на якую разлічваў хлопец. У адчаі ён адважыўся на крайні захад.

- Я спачатку спрабаваў дамовіцца з гаспадаром фірмы, а потым проста забраў электраінструмент. Перфаратары, шурупавёрт. Цяпер я пад следствам, чакаю суда. Спадзяюся, пакаранне не будзе звязанае з пазбаўленнем волі. У мяне ж становішча бязвыхаднае было.

- А за сядзенне на кране пакараюць?

- Паабяцалі, што нічога мне не будзе. Вядома, я не зусім законным спосабам папрасіў дапамогі, але ж мяне пачулі! Выслухалі, паабяцалі разабрацца. Я думаю, гэта прэзідэнт паспрыяў, яму ж павінны былі далажыць пра мяне. Калі ў Віцебск прыехаў, адразу патэлефанавалі са Следчага камітэта, запрасілі на гутарку са следчым. Яны праверку пачалі. Я ж у агульнай складанасці амаль год выдаткаваў, спрабуючы дамагчыся, каб мне заплацілі. Дзевяць месяцаў прайшло толькі з тых часоў, як з пазовам у суд звярнуўся. А да гэтага спрабаваў размаўляць з «Двенскбудам», пакуль не стала зразумела, што грошай яны плаціць не збіраюцца. Ну, цяпер яшчэ крыху пачакаць трэба...

- Калі так і не дачакаецеся свайго заробку, што рабіць будзеце?

- На Крэмль залезу! Жарт... Я спадзяюся, праз тыдзень ужо нешта вядома стане.

- Як вы жылі без грошай?

- Выпадковымі заробкамі перабіваўся, я ж ІП, магу браць разавыя заказы. Запазычанасці, вядома, назапасіліся - і ў ФСАН не аплачана, і штрафы ў ДАІ за адсутнасць тэхагляду не змог заплаціць. Бацькі дапамагалі, сябры.

- Дзіма, гэта праўда, што праз фінансавыя бязладзіцы ў вас сарвалася вяселле?

- Так, ад мяне пайшла любімая дзяўчына, мы планавалі вяселле на вясну 2015 года, потым стала зразумела, што грошай няма, трэба зарабляць. Я думаў, за сезон грошай зараблю, восенню вяселле згуляем. А ўлетку мы рассталіся. І фінансавыя праблемы тут таксама сваю ролю адыгралі. А можна праз «Камсамолку» ёй сказаць, што я яе кахаю?

- Вядома, можна!

- Спадарыня Галяк, я вельмі цябе люблю, хачу, каб ты вярнулася і спадзяюся, што ў нас усё наладзіцца!

- Калі вам вернуць заробак, што вы перш за ўсё зробіце?

- Я хацеў бы неяк кампенсаваць маральную шкоду вартаўніку той фірмы, дзе электраінструмент узяў. Яго за гэта тады пакаралі...